Alle inzendingen over dunne gedichten

voor Jan Arends ook ik heb destijds nog wel eens dunne gedichten geschreven maar ik heb geen flauw idee waar ze zijn gebleven...…

(voor Jan Arends ter nagedachtenis) opdat hij de mensen zou horen lachen bij zijn graf opdat er bloemen bloeien uit de bloemen van gisteren opdat zijn handen eindelijk... eindelijk zijn lege handen nooit meer spaarzaam zullen zijn…

Magere gedichten die Als dunne bomen met Kraakheldere takken Het heelal aftasten Op zoek naar de enige Waarheid die hem verder Helpen kan, Deze bomen zijn het Die - vroeg of laat - Hem begeleiden op Zijn zoektocht Op weg naar de kennis Van goed en kwaad…

Eerst is het wit dan worden handen en voeten gemaakt een liedje gezongen Woorden worden gewogen opgeblazen en vastgezet met dunne draadjes aan elkaar geregen Een gedicht is een vis die zwemt in het blanke gezicht van de maan Luister: de vis zingt…

Eerst is het wit dan worden handen en voeten gemaakt een liedje gezongen Woorden worden gewogen opgeblazen en vastgezet met dunne draadjes aan elkaar geregen Een gedicht is een voorn die zwemt in het blanke gezicht van de maan luister: de vis zingt…

Wat eens onontbeerlijk scheen, lost zich op als stip aan de horizon in een panorama van een aards gevoel, soms wild soms sereen,wat bij tijde snel verdween, gespiegeld in oplettendheid, gevangen in een magisch licht wat scheert over het dunne ijs van geluk en verblindt mij door wereldse beloften als de vliezen breken.…

Als representant van de vrouwelijke kunne zonder wie Jacky Scope überhaupt niet ter wereld zou zijn gekomen noch het daglicht hebben mogen aanschouwen zou ik hem vriendelijk doch dringend willen verzoeken de heksen met meer respect te bejegenen en meer nog, hem manen zijn wilders geraas alhier stante pede te staken... ...…

schrijf je gedichten op de blinde muren van mijn bebloede hart zie de gezichten uit verloren uren van mijn verdrongen smart hoor de verwijten in stiekem gefluister achter vele handen voel het verslijten van mijn ziel in 't duister dicht de dunne wanden…

Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met het zaad. Ik heb hem nooit gekend die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn.…

het regent vandaag, morgen verdort de avond dat het gedrukt staat met vervoeging van woorden gevangen in het dunne plaatstaal van ontluikende letters, de gaten in zinnen gedicht, de orde die mensen niet past, de wetenschap die geen liefde beschrijft, het onaanraakbare de haperende taal, het volmaakte gedurende het ogenblik…

Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met het zaad. Ik heb hem nooit gekend, die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn.…

ik mag niemand zeggen dat ik anders ben ik mag niemand zeggen dat ik raar ben als ik dat ga zeggen heeft niemand respect voor mij als ik dat ga zeggen wordt niemand blij ik mag niemand zeggen dat ik anders ben ik mag niemand zeggen dat ik homo ben en nu ze het weten was ik bijna dood en nu ze het weten weegt mijn buik niet meer…

Dag onze lieve hond, Het moment is aangebroken dat we je moeten laten gaan maar wat hadden wij een geluk dat jij in ons leven bestond. Daarom verschijnt er nu door het einde, van verdriet een traan. Het leven hoort niet te bestaan uit alleen maar pijn. Als dit er alleen nog maar is om te overleven kan al dat lijden, natuurlijk niet de bedoeling…

Als dat komt door dit gedicht dan sla ik mezelf nu voor mijn kop. Ik heb er hoe dan ook mijn uiterste best op gedaan, en ik hoop dat Nadine dit dan ook goed genoeg vindt... Ik verwacht ook niet dat ze er applaudisserend voor gaat staan, want dit gedicht is niet te vergelijken met een wedstrijd die ze wint.…

De hemel huilt een nieuw gedicht: onweerslicht met donderwolken en wolkendonder gemixt met een schichtje bliksem. Een donkerblauwe stormtaal schudt woest aan dunne stammen, lettertwijgjes versieren het geheel.…

een eigen leven leidt het nieuw gedicht.…

niet begrijpen kan jij en ik zoals het was tussen de sterren vind ik je een liefdevolle knipoog ver en toch dichtbij in dit gedicht…

. ---------------------------------------------- Uuit: 'Alle gedichten tot gisteren', 2004.…

Veel Groningers, zo las ik, zijn te dik. Dat komt misschien wel door de aardgasbaten Waar zij natuurlijk te royaal van aten En zo werd het hier toch nog dikke mik. Terwijl na sluiting van de laatste mijn De Limburgers juist uitgemergeld zijn.…

Elk woordje met een negatieve lading moet nu uit onze woordenschat geweerd (alsof men daar de feiten mee bezweert) en iedereen vindt wel iets van zijn gading: Turk, neger, hoer, creool, jood, paap of flikker... Van Dale wordt op die manier niet dikker.…

fel wit licht je omringde mij zachtjes en kalmerend me aankijkend, recht in de ogen vragend, is dit de lijn? ik had geen angst maar zo overrompeld door jouw kracht ik stond op de lijn maar besefte het niet ik werd meegezogen door jou, wit licht weg van alle leven weg van mijn leven maar ik wilde blijven ik hoorde toen die stem…

de dagen zijn dun dag na dag wringt van vandaag naar morgen weinig om het lijf [zet ik het venster open] de dagen zijn dun en weinig tekent zich af alleen in het venster van de nacht persisteert een weinig hapert en blijft hangen in het lijf een wind steekt op [doe het venster dicht] ik slaap verder worstelend met het bestaan…

Je trok wat dunne afscheidswoorden aan en ging -- rillend de deur uit.…

Het zijn zoals bekend altijd die wetten Wij mogen blij zijn met het vrije woord Soms als ravijndans, op het dunne koord Bewegingsvrijheid die ze ons beletten In denken zijn de dromen minder vrij In dromen komen daden dichterbij…

Het is windstil Plastic water in het kanaal Ik eet bij mijn moeder Onderweg naar huis talm ik op het kruispunt Mijn kamers zijn zo leeg en jij woont hier vlakbij Ik kan naar je toegaan en toch kan dat niet Achter de dunne gordijnen leeft de straat, de stad Niemand ziet mij Ik zou liefdesbrieven willen lezen van jou, ontboezemingen…

hij herstelt mijn hart met naald en dunne draden verstel ik zijn jas…

Mijn buren vrijen, o, wat schandalig goedkoop -- die dunne muren!…

Kille noordenwind Druppels langs dunne stengels Verwaaide rozen…

De kat spiedt, aarzelt, waagt zich op het dunne ijs, jaagt op die meeuwen.…

De zomer verwart in de verte als een dunne draad zonder eind Herinnering aan de winter paars als een heideveld schaars bedekt Een heldere droom wordt zelden een gedicht met zuivere woorden Herfst lijkt op een bonte vlinder zomer- en herfstkleuren opgezogen Een winter wacht met zwart en wit in een maanzieke, zilveren nacht Een ader in de…