Alle inzendingen over een alledaags gedich

dit, mijn lief dit dat immer terugkeert het kriebeltje op mijn wang omdat je in de ochtend geen woorden hebt, de lakens warm met nog een lichte verlegenheid en wij die zo mooi elkaar wensen, armen en benen in lepeltjes en badjas het tikken van uren en eitjes de klok die zich verliest met vingers om jou te zien het onzichtbare, lang…

ik trek vandaag eens niet de stoute schoenen aan vervolg mijn weg op sandalen met geitenwollen sokken ga ik eens heerlijk langs de bekende kant staan ik zie dappere mensen onderweg naar het succes van morgen dames in vroege winkelzucht kinderen met volle tassen zonder zorgen en ik, ik sta te gapen dat geeft nog eens lucht een horde…

De grootste kruidenier van Nederland Wenst straks geen advertenties meer te zetten. Niet dat hij op de kleintjes zal gaan letten, Nee, Albert Heyn maakt dan zijn eigen krant. Zo komt hij bij zichzelf in een goed blaadje En dat past beter in zijn eigen straatje.…

Au revoir mon cheri Je ’t aime Je vais maintenir l'ordre Alledaags?…

De zon komt laag de kamer in Stoelen met ranke poten strippen het licht Vijf glazen uit een fles De klok wijst half zes Het klaphekje echoot na De aardappels, o ja! Ze had nog zo gezegd “Het mesje ligt links in de la Om twintig vóór op het vuur Ik doe de sla met feta wel We eten om zes uur”…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

God zei dat ik een liedeke moest maken. Ik zei dat ik niet kon. Hij leê* mijn weifel-hand en wilde bij me blijven zoals een moeder doet die kindeke leert schrijven en 't lied begon. En 't lied begon te groeien uit mijn handen lijk uit de mei het gras; nog voor ik aan die wasdom bloei en zaad kon wensen stond heel mijn herte rijp van liekens…

Gedacht, verbeeld en helder raakt ons de nacht waar wij liggen tussen Draak en grote Stier, maan verlichte planeten, belichaming van verbeelding, wat een mens in sterren ziet, lichte schil uit het stof van alledag zal door tijd worden vergeten en anders niet, dromen naast onszelf,met elkaar door lichtjaren van schaduwen en vertier…

de zon baant zich voor dag en dauw een weg naar een wolkeloze hemel eenden liggen nog diep in hun veren verscholen tussen het riet een meerkoet duikt onafgebroken in het rimpelend water hoe ik deze gewone, aardse beelden in houdbare woorden verzamelen wil hoe zij onzegbaar verborgen blijven mijn schuchter pogen ver te boven…

och, nog even en we zijn er aan gewend de tot nader order uitgestelde tijd en de moeilijke dagen zijn alledaagse dagen geworden…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam bij het haastig oversteken passeerde ik mezelf ik overliep mezelf in die bijna geruisloze straat zonder het te weten nam ik een loopje met mezelf ik holde en stond stil een spiegel versperde de weg het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam…

met aandacht koken brengt bewustheid en diepte juist in alledag…

Door het levenslied kent gans de mensheid weltschmerz alledaags verdriet.…

Mensen willen worden verstaan, in alledaagse taal. Maar die taal is de wortel, van ons aller misverstand. Mensen willen worden aangevoeld, in de taal van het gevoel. Daarom moet onze taal, worden vertaald en vervoeld, in alledaagse gedichten. Daarom dichten mensen graag. Dichter bij het wonder. Dichter bij elkaar.…

Duizenden woorden van alledag. En niet één die het slechte nieuws verzachten mag.…

Het dagelijks leven baart me zorgen, want niets is alledaags vandaag. En ook niet aan een nieuwe morgen!…

het is alledaagse gewaarwording, wording, waarachtig. lichamelijkheid doordrenkt met geestelijkheid toch hou ik van die aap, verslaafd aan de zon, en blesseer me vaak, ploeterend, eigenwijs op zoek naar menselijkheid: applaus. het is alledaagse gewaarwording, wording, waarachtig.…

het wonder zit in het alledaagse zegt Jan hij ziet het in de eenvoud van de buurjongen die in al zijn gewoonheid een buitengewoon bijzonder man is Jan gaat in zijn droom terug naar de kwekerij de bron waar zijn onbeweeglijke vader met de gieter een broesje aan de planten geeft het wonder zit in het alledaagse zegt Jan…

zo alledaags zo gewoon zonlicht dat met wolken verstoppertje speelt wonderlijk spel dat nooit verveelt…

Wanneer alledaagse filosofie poëtisch wordt opgeschreven ontstaat filozie. Wanneer alledaagse filozie leert luisteren naar muziek ontstaat filoMUzieK. Wanneer een klank klinken gaat als woord. Wanneer een woord resoneert als toon. Wanneer uit klanken en woorden een klinkend gedicht ontstaat. Wanneer filoMUzieK tot ons spreekt.…

Breughel en Hundertwasser: het alledaagse her-dacht.…

na jaren kleuren binnen de lijntjes van alledag ben je nu vrij om je eigen lijntjes uit te zetten en de dagen in te kleuren.…

als mijn gemoed overloopt van ont of beroering door de alledaagse dingen dan vloeien uit mijn vulpen veel woorden die hopelijk eens groeien tot stijlbloempjes…

Dat wij geen gedachten zijn, maar alledaagse werkelijkheid. Dat wij lichamen zijn, die ademen terwijl wij slapen. Dat ons bloed als vanzelf, door onze aderen stroomt. Vannacht verliet mij de zwaarte, van de alledaagse dingen. Vannacht werd ik zomaar overvallen, door de feiten van ons bestaan.…

jou een leven met jou gaat door me heen tot jij beweegt, de wereld weer draait en ik daar sta in de drukte van alledag…

Los van het alledaags gepeuter Weg van het wurgende geklier Fiets ik door Uw schepping, Heer Vaak is het een vreselijke rotzooi hier Maar ik zie grazende koeien, ik zie mooie vrouwen De hemelpoort staat op een kier Leuk gedaan, die schepping, Heer Met elke kilometer wordt het beter hier Los van het alledaags gepeuter Weg van het wurgende…