Alle inzendingen over een dag te donker

De dagen waren donker En de uren waren lang Want in mijn eigen wereld Was ik altijd bang De dagen zijn nu lichter En de uren gaan te snel Want in mijn nieuwe wereld Is het leven weer een spel…

De dag is koud, en donker, en somber; Het regent, en de wind is nooit moe; De wijnstok klampt zich vast aan de beschimmelde muur, maar bij elke windvlaag vallen de dode bladeren, en de dag is donker en somber.…

daglicht breekt de nacht in bleke stukken waarin schaduwen onwennig concurreren met door de duisternis prijsgegeven beelden geluiden even nog te onderscheiden voor de kakofonie van leeg lawaai de stad in dendert de dichter wacht tot ook deze dag weer donkeren zal…

Hoe zij op een dag haar donkere jurk verruilde voor een met bloemen ik weer met blote benen mocht aan mijn vaders hand en hoe wij liepen door velden wij alleen rondom ons geluiden van vogels en van iets dat zoemde en geur van seringen ik wist nog niet van voorbij gaan en wat zou komen van lange en lichte dagen maar er was toen veel…

Soms zijn er van die dagen, zo donker en zo zwart, die stemmen je zo somber, zo weerloos maar ook hard Soms zijn er van die dagen...je durft niet op te staan, ja die bekende dagen...waar komen ze vandaan!…

Hoe zij op een dag haar donkere jurk verruilde voor een met bloemen ik weer met blote benen mocht aan mijn vaders hand en hoe wij door velden liepen rondom ons geluiden van vogels en van iets dat zoemde waar we ook gingen de geur van seringen hoe ik nog niet wist van voorbijgaan en van wat zou komen van lange en lichte dagen maar er was…

Toen de maan heel kortstondig lichtte tussen het grauw en groen wolkendek Voelde ik dat ene Amor pijltjes richtte en ze dan afschoot, richting onze plek Nadat de dag in donker was gegleden had Amortje ons in het oog gehouden Één bankje in ’t donker park beneden leek voor ons tweetjes voorbehouden Toen de maan heel kortstondig lichtte tussen…

De regen striemt de straat met vuige vlagen, de dagen worden donker, kort en kil, de grachten vaal, de nachten schraal, en schril hoor ik de stormwind langs de huizen jagen. Maar buiten zie ‘k de zon zijn stralen weven, oké, ik heb wellicht wat overdreven.…

De dagen worden donker,koud en ongekend. Dingen zullen veranderen,Nu jij er niet meer bent.. Zonder jou is er een leegte..Die nooit iemand vullen zal. Alles lijkt onnuttig,het leven lijkt een dal... Ik zal je zo missen Iedere seconde...Elke dag...…

Al schijnt de dag nog donker En duister van de nacht Er rijst een ochtendgloren Veel mooier dan verwacht Ga mee in dat bewegen Laat het gevecht met rust Het is jou echt tot zegen Wees daarvan bewust Het is het ware licht wat alles lichter maakt tenzij jij zelf anders verkiest en overgave eraan verzaakt…

dagen zo donker, nachten zo lang maken soms een beetje bang `n eenzaam gevoel, een droevige gedachte geen enkele troost die men kan verwachten geen naaste vriend of goede maat `n innerlijk gevoel van alleen maar haat keer om die haat in liefde en begrip maak van je bestaan een heerlijk bezit…

Het is vandaag zo'n dag die je liever geheel niet zag het is een sombere dag, waarin je geen sprankje zon zag het is vandaag een dag, waarin zelfs niemand lacht kortom: het is vandaag een sombere, druilerige dag.…

wij hebben het samen gezaaid ons zaad van lange dagen op vruchtbare grond die de oogst in liefde zou dragen maar naast bloemen schoot ook onkruid veel te snel op tussen weelderig groen hadden wij dat te laat in de gaten het verstikte de vruchten met taaiheid en kracht maakte van lange dagen een donkere nacht de grond…

Doelloos dobber ik tot de dag uitdooft. Donker doemt de nacht waarin ik mij verbergen mag en eindeloze slaap betracht. Dwalend in dit belegen bed waar wij elkaar hebben bemind Bang dat ik het ditmaal niet red Bevreesd dat ik geen rust meer vind.…

kan je alles betasten zoals een blij vers of een gebroken vijver waarin woorden zijn verdronken het fluitje van de winter dat met stille tonen de brok in mijn keel overneemt kan je wanneer ik huil en de dag te donker is jouw hand leggen op de mijne tot leven brengen zonder wijzer en woorden worden mij tegemoet in een witte winterochtend…

ik zag ogen langzaam open gaan lichaam traag ontwaken in het ontdekken van de nieuwe dag waar donker is geweest veegt nu licht de restanten naar de kanten opwindend trillen leuke dingen in het gezichtsbeeld terwijl donkere delen bezorgdheid meekrijgen het kleine carrousel van deze ochtend opent een veelvoud in kleur en ludieke…

ik zwerf graag in jou, zeg ik om de dorre bladeren te horen spreken de ontroering is soms niet meer dan het zien van een uit de mist verschenen boom die, ontbloot, opnieuw zijn weg moet vinden zich alleen waant wanneer de avondzon zijn roestige takken brandt na een dag, te donker om volop te leven het is zo voorbij, antwoordt het…

Onbekwaam stonden we in te veel van overvloed; de liefde en het kussen dagen vergeten donker wat toen bedoeld nu ten onder is gegaan.…

er groeit geen stilte om me heen in de neerslag van geluiden verdrink ik moederziel alleen waar schaduw dagen met donker kort schort het aan licht voor nog enig perspectief de tijd mist troostigheid als zij met lange slagen de uren gaat vertragen chaos tocht in gure vlagen gaat zwart land het witte doek nog dragen ik heb ineens…

Zie langs de horizon gouden ochtendgloed en witte voile bedekt smaragd groen veld zo wordt de dag na donkere nacht begroet door deze wonderen staat de mens versteld. Vanaf mijn eigen plek zie ik het leven aan in de ochtend begroet ik de rijzende zon die heel de dag aan blauwe lucht zal staan en ik geniet zijn warmte op mijn balkon.…

het licht is uitgegaan ramen gaven al dagen het donkeren aan ook het geluid leek van steeds verder weg te komen niet meer gedragen door lucht maar van binnenuit in dromen nog waren alle plaatjes compleet in vorm opstelling en grootte ik kon me bewegen maar niet meer door lopen en staan wel in gaan voelde me vrij alleen afgesloten…

ik heb op wolken gelopen mijn lichaam in de zon sterren voor het grijpen geluk dat niet op kon je gaf me lente met de smaak van eeuwigheid er bloeiden bloemen groeiend uit vergetelheid we zomerden in warmte met lange dagen zon donker koelde onze huid verliefde krekels zongen luid we deelden in de oogst van bontgekleurde herfstdagen…

Er zijn zo van die dagen met donkere onweerswolken boven je hoofd. Niets kan je nog behagen. Nare gedachten van elke realiteit beroofd. Op dat ogenblik heeft niets nog zin. Zelfs een stralende zon kan je niet bekoren. Futloos, geen einde, geen begin. Je voelt je machteloos en verloren. Het denken is niet te stoppen.…

in december lopen de dagen bij donker binnen met de lampen in het klaslokaal een bord staat open het donker heelal met tekens tijd is het krassen van krijt we zijn begonnen zonder haast bekend met het verhaal van de grote schoolplaat achter heeft de kachel een oud geduld met zacht gloeiende briketten gevuld we blijven nog een paar…

onbekende minnares van een sneeuwloze winter die ver ginder ver de diepe ouderdom van wij samen wij naar de verste horizonten fluistert waar ik huil om het licht leven lichter en de taal die zo zwier zwaai zwierend meer werd gevoeld dan begrepen jou heb ik bemind gevraagd vertraagd en zelfs toen was het afscheid kort in een dag-winter-droom…

Ieder jaar weer moeite met deze donkere dagen Kan zo veel duisternis moeilijk verdragen Die korte dagen, lange nachten We moeten op het lengen van de dagen nog even wachten Over 2 weken is het zo ver Ga ik niet meer werken, met in de lucht een ster Alhoewel ik vanochtend heb genoten De lucht was allerlei kleuren gespoten In januari…

Juist deze dagen is het zo fijn om te weten dat er mensen zijn die onzichtbaar bij je zijn, met je mee lopen echt echt waar.…

Onschuldige kinderen worden tot wezen, die de dag van morgen altijd vrezen. Want de dag wordt donker als de nacht, en huivert angstig als het kwaad lacht. De nevel van de dood daalt stil neer, een regen aan kogels verlaat 't geweer.…

je schildert uren uit de nacht het doek is zwaar getekend in hoeken daagt de dag met donker wordt nu afgerekend zet leven groener op het doek omdat je rood wilt laten blozen dat tikje bloot die ronde schoot jij hebt een mooi figuur gekozen een jonge maagd de kleren uit haar schaduw spelend op een ruit roze met een blauwe achtergrond het…

De lokkende takken vroegen uitstel Het was een heldere dag een donkere wereld En toch verlichtte zon het schaduwrijke. Zag ik de laatste knoppen van haar takken Het Tiroolse kostuum kinderen haar hondje Nog voor het voorjaar is geworden Ook vandaag krokussen en sneeuwklokjes.…