Nacht
Doelloos dobber ik tot de dag
uitdooft. Donker doemt de nacht
waarin ik mij verbergen mag
en eindeloze slaap betracht.
Dwalend in dit belegen bed
waar wij elkaar hebben bemind
Bang dat ik het ditmaal niet red
Bevreesd dat ik geen rust meer vind.
Honderd schapen en toch, te gauw
hangt daar opeens het ochtendlicht
van februari bleek en flauw
en in mijn hoofd een droef gedicht.
Geplaatst in de categorie: verdriet