Alle inzendingen over eerder

Tot in mijn hoofd gekapt sta ik met mijn rug tegen de muur gedrukt, met mijn lichaam als in een strik geveterd krijg ik amper lucht en het voelt zo erg mis, mijn ogen kijken door een gordijn van water. Daarachter zie en voel ik voor het eerst weer een jeukend litteken dat om bloedend vlees gewonden is.…

Niet eerder vielen de eerste dagen zo zwaar in zulke onbeholpen onbesproken liefde dat denken bijna pijn gaat doen in verlangen en verlangen het denken lijkt te verblinden met pure Pakistaanse wellust in ieder denkend hart een liefdeskogel over iedere hart denkende man een deken van bezielde tederheid zonder herinnering aan de vervolging…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

knal Wereld, wees een vriend Regel mijn scheiding voor ik trouw Wees mijn vuurwerk voor oudjaar Rust mij uit voor mijn burn out Corrigeer me voor mijn fout Dus vriend, wees werelds Omarm me voordat ik iemand mis Steun me voordat ik iets vrees Troost me lang voor sprake is van een treurige begrafenis Kom dus op tijd en liever altijd eerder…

Zoals je kijkt, en zoals je lacht, me teder streelt, lief en zacht, waarom ben ik jou, niet eerder, tegen gekomen? Zoals je praat, en van me houd, passioneel, ook al is het fout, waarom ben ik jou, niet eerder, tegen gekomen?…

pel het vel van mijn gedachten omwikkel mijn woorden met een zacht stukje huid blaas mijn adem in jouw handen schraap het eelt van mijn ziel keten het gewicht van zinnen vast in mijn gevoel waar het verstand elke letter telt dicht mijn ogen in de jouwe waar verborgen taal teder ontluikt en omhelst wordt door regels nooit eerder…

Gehouden tegen het van het licht van hun weerbaarheid als zure morellen die te vroeg werden geoogst, had ik het maar bij de prille bloei gelaten zoals het was,waren zoveel zouten tranen niet vermorst, opnieuw te kiemen als ik eerder was getroost. Foto: Pama ( ontluikende citrus - Od/Pt )…

De tijd, in volle vaart geeft geen teken noch Hand, noch het Oog van God laten iets los over de tijdsgeest Als nachtegalen zingen zij hoogste noten Eerder dan juist nu vonden woorden elkaar Op papier, op schermen, in boeken en bundels Bovendien in veel Cultuurcafés (Daarnaast steeds meer vanaf de planken) Allemaal tekens van lief…

Daar in het park alsof het er nooit eerder was.…

En heb zo eerder sterk dan dom; mijn oplossingen boven de problemen getild. Het wereldse leed heb ik zo naar geest en spierkracht verzacht; en heb zo de weerspannige weerstand in al zijn aardse macht tot een stille aanklacht verzacht.…

tijd één vijfde deel van m'n leven het duurde te lang tot ik wist dat ik sindsdien om je heb gegeven ik ben wakker, maar ik droom over wie je bent en wat je doet altijd als je me in mijn ogen kijkt voelt het zo verdomde goed hoe krijg ik het over m'n lippen dat ik jou zo graag mag als ik naar je kijk begrijp ik niet dat ik je nooit eerder…

Had ik mij nu eerder bedacht, Dat ik op geen manier ooit zonder jou kan leven, Dan was ik nooit bij haar gebleven. Kon ik in de toekomst kijken, Dan zag ik toen wat ik nu zie En wist ik dat liefde zoet als suiker, Boven al het andere staat. Dan had ik je nooit verloren, Maar ik bedacht het me te laat.…

niet veel zeggen, niet veel vragen, 'houd de eer maar aan jezelf' want hoeveel een mens kan dragen, blijkt uiteindelijk heel vanzelf... Al die jaren veel verdragen, met ons samen, met jezelf, was nog in de laatste dagen, steeds de eer toch bij jezelf. Welke engel kwam jou dragen? Herkende je die engel zelf? Niemand kon jou dat nog…

Een engel verbleekt bij jouw aangezicht slechts je vleugeltjes ontbreken Niet alleen ben jij de mooiste vrouw ook de liefste, zo is gebleken Nooit eerder kende ik zoveel bevestiging nooit eerder voelde het zó goed Als jij toch eens in mijn hart kon kijken om te zien wat dit met mij doet Jou wil ik écht nooit meer verliezen jouw liefde nooit…

Ik hou van je, je lach, de twinkeling in je ogen, je hele zijn Maar niet die duivel, op je schouder Jij ziet hem niet, hij waant zich daarom onoverwinnelijk Maar ik bijt vast, en reken later nog wel met hem af Dan pas zal ons geluk echt beginnen Dan pas mijn lief, en niet eerder.…

Waarom liet je mij niet eerder blijken, dat je zo graag naar me kon, wilde kijken? Waarom sprak je niet uit, jouw 'houden van'... zo luid? Waarom zei jij niet, wat je van me vond dat alleen ik voor jou bestond? Waarom zei je dat alles niet, toen er nog tijd was voor ons nu rest enkel eeuwigheid!?…

Maar nu wordt die klok overhoop gehaald, want morgen moet zij één uur eerder haar dag aankondigen. Wij volwassenen hebben het moeilijk om ons aan te passen, wat met onze baby’s en kleine kinderen. Ik smeek alles te laten zoals het is, wat hebben wij daaraan? Een houten kop door te weinig slaap, humeurig door de dag ploeteren.…

Maar nu wordt die klok overhoop gehaald, want morgen moet zij één uur eerder haar dag aankondigen. Wij volwassenen hebben het moeilijk om ons aan te passen, wat met onze baby’s en kleine kinderen. Ik smeek alles te laten zoals het is, wat hebben wij daaraan? Een houten kop door te weinig slaap, humeurig door de dag ploeteren.…

Eerder al, zei ik tegen jullie dat jullie liegen De waarheid niet spreken, geen recht aan doen Eerder al immer sprak ik de waarheid Die jullie onwaarheid gaat breken Al was jullie leugen nog zo snel Mijn waarheid achterhaalt deze wel Het tij immer keert te allen tij- de, van eb naar vloed, vice versa, onophoudelijk breekt de waarheid jullie…

in deze zwijgzaamheid probeer ik jou te vinden de stilte past mij als een tweede huid wij zijn weer kinderen en delen ons verleden dragen elkaar in groot verdriet ook hier toont ons gezicht de droefenis en wederom is er niemand die het ziet…

Ik had het niet verwacht Nooit eerder aan gedacht Nooit eerder willen zien Dat ik het mis had misschien Ben jij dan niet de ware man Waaraan ik mijn liefde geven kan Ben jij niet mijn ziel en zaligheid Is onze liefde niet een feit Ik had het niet verwacht Nooit eerder aan gedacht Nooit eerder willen zien Dat ik van hem hield misschien…

En de wereld bleek niet wat jij altijd voor ogen hield Daar sta je dan als gevolg van fouten eerder zelf gemaakt Nooit eerder zo diep gezonken Nu kan je dan alleen nog maar omhoog............…

Ik beleefde gevoel die ik eerder niet kende. Nog nooit ben ik zo vrij geweest. En zo bang geweest. Zo verdrietig geweest. Nooit eerder zo ver weg geweest. Eerder heb ik mezelf verwond. Maar dit komt veel harder aan. Weekend van zoveel woorden. Die eerder nog niet in mijn woordenboek stonden.…

het gedicht sloeg terug met tomeloze woorden overgeschreven van eerdere gedachten doch nooit eerder zo stellig geklonken ‘hier moet op gedronken worden’ was ergens te horen daarmee werd het een uur om U tegen te zeggen…

Zes uur s'avonds de natuur herademt ik zit op een bankje in een bladstil bos de lucht is zo zuiver dat ik geen sigaret durf op te steken in plaats daarvan snuif ik de boslucht diep op het is zo vredig, zo stil af en toe fluit een vogel een andere vogel fluit terug ik geniet van de serene rust dan plotsklaps duikt er een straaljager…

MIJN WENS IS ER EERDER…

Ze steken af tegen het blauw van de hemel De haag coniferen, mijn groene gordijnen, lijkt doorzichtig te worden, Een kat kan ik erachter zien lopen, een mens En met het eerdere donker worden moet ik licht eerder ontsteken mijn echte gordijnen eerder gebruiken Alsof ook ik met de tijd me eerder omhullen, me naakter voel worden.…

dichter bij de schaduw achter de echo was ik niet eerder geweest, in volstrekt voltooien zonder nawoord noch hervinden ook al is de geest vervlogen de fles voorgoed gebroken zo hoorbaar had ik het stilzwijgen nog niet eerder verstaan…

Wat zit in mijn hoofd dat in jouw hoofd zit kan het wil het zal het springen naar de overkant wees bij zinnen pak de woorden alsof ze niet eerder zijn gehoord niet eerder gesproken kom in mij kom in jou kom niet kaatsen maar verwacht de bal…

Ik denk te kijken, maar het zien is er eerder – dan ik het besef.…