Alle inzendingen over einde trilogie

rond haar ogen groeit overwinning zij tilt haar zomertop op en vangt het licht dat valt op het volmaakte ze ontkent de weemoed in mijn woorden ik stotter stamel sterf als een duikend duiveltje heb ik te lang aan het hazenpad gewoond…

A Christmas Carol was op de tv, The Sound of Music wist me weer te raken, En om de kerstsfeer echt compleet te maken, Keek ik de Sissi-trilogie weer mee. Zo heb ik deze dagen doorgebracht, En even niet aan wereldleed gedacht.…

lente lente lente Deo Volente dan springen de knoppen open nog sterker ik zie ze al het groen ontworstelt zich aan cocons in verlengde vingers van uitgestoken armen dik en dun lang en kort sprietig of uibollig * ik trap in hondenpoep vers gelegd op paden die door de nieuwe toekomst slingeren met een reuk zo pril…

'K ben al met al een treurig mechaniekje dat alleen maar één dansje kent, één trieste melodie 'K draai zinloos in 't rond tot het muziekje stopt. Zak reut'lend door de knie. Waar is 't meisje dat mij opwond? Ach, de veer verroestte. En het meisje speelt niet meer.…

is geen omhulsel het is de kennisgeving van eenzaamheid en het vulsel dat wat toen was van nu scheidt het zijn maar woorden en de plek waar ons naar werd verbannen viel nergens te bekennen de ongeloof over hoe zoiets kan breken is een verhaal te lang voor leken Het onbegrip, de vrijheid en de ironie smelten al brandend samen tot een trilogie…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

maria maria, ik zal tijd voor je zijn, ik zal lied voor je zingen, ik zal taal voor je spreken die niemand ooit sprak daar dit lied nog ontbrak. maria maria, je hoeft niet te kijken, je hoeft niets te doen, maar voel hoe jij schittert, zie hoe jouw zilver in krullen verblindt, proef hoe jouw huid de hemel met aarde en water verbindt.…

De zon begeleidt en dirigeert planeten en myriade manen ten dronken dans in cirkelbanen het multiversum musiceert In mechanische melancholie baadt de ster die verder kwijnt haar helderheid - tot ze verdwijnt vervalt in vale apathie De celestiale schemering een schaduw sluiert Edens Hof de grote Godendeemstering herleidt 't heelal tot…

het verdriet verzwijgt wat het niet zeggen kan. het deelt de onmacht op in zweverige tonen, en zie: in de hete olie van de noten danst het lijf, de handen hemelen de aarde op tot het bloemen wolkt en water maakt. ’t wil het niet begrijpen, ’t wil het in zich laten doen wat het verlangt.…

de mokerslag We kunnen het leven niet overwinnen niemand nóóit Kom ga je mee. Samen wandelen naar het verre kijken naar de sterren schreeuwen naar de golven "we komen eraan ... Ja maan we komen" Omstrengeld liggen op het strand. steeds dichter komt de rand laat ze maar komen de golven Laat ze ons overspoelen laat het toe…

Een vliegtuig kerft een snee in de bast van de lucht de hemel opent zich druppels vallen als tranen van bittere pijn de wonde bloedt door Zo sterft het gewelf Langzaam maar zeer zeker uit Ongeneeslijk ziek…

Parfum Liep, loop, gelopen Rook, geur, geroken Leid, geleden, verleidde Kijk, achter je, Margootje Liefde Streel, straal, gestraalde Haar, haren, gebaren Kaal, kaler, bepaalde Liefde, lief, geliefde Uit Naakt, benakten, geboren Hoor, hoorde, bekoren Ach, weemoed, traan Ren, vlucht, gedaan.…

Het leven is een grote lange zoektocht Maar ik heb mijn eindbestemming gevonden Zonder voorbehoud of tegenzin Heb ik mijn hart aan deze plek verbonden In jouw armen heb ik me genesteld De ruimte daartussen me eigen gemaakt Waarover altijd zo liefdevol wordt verteld Heb ik nu voor mezelf en het is volmaakt Mezelf verliezen in de diepte Die…

Ik begin met een zin die eindigt met een woord daarna volgt een punt gewoon, omdat het zo hoort Na de punt volgen weer woorden ze vormen samen een zin Begin je te begrijpen wat ik bedoel het antwoord vind je achterin Aan het einde van de laatste zin daar staat de laatste punt Het eind van onze toekomst meer woorden zijn je niet gegund…

Een bewegen in waanzin Naar een sterflijk einde. Een leven te min, er is geen begin.…

Nu de zon niet meer opkomt En de stemmen kijken weg Zo mooi als alles toen begon Op die grote blauwe berg Toen waren we vrienden Zwart, wit, paars en rood Dit is wat we verdienden Nu zijn we allemaal dood…

Flarden mist spoken door mijn hoofd, verdoofd kijk ik al lopende om me heen, op zoek. Jou kan ik niet meer vinden, Ga maar zei je, kijk niet om, kijk vooruit en loop door. Doorlopen naar een toekomst zonder jou, makkelijk zal dat niet zijn, maar hoe vaak ik ook van het paard zal vallen, steeds sta ik weer op, spring ik gewoon weer in het zadel…

De weg naar het einde.…

Voor mij is het einde gekomen, "uit" zijn al mijn dromen. Terwijl ik hier in tranen lig, Is er geen mens die zich tot mij richt. Ik weet niet wat te beginnen en schrijf daarom deze zinnen. Sterven doet iedereen, Dat hebben alle mensen gemeen. De ene gaat vroeg, De andere gaat laat. En niemand is er mee gebaat.…

grenzen heeft ze verlegd bergen verplaatst alles is uitgelegd nu voor het allerlaatst heel haar gevoel ontbloot nog nooit zo bang geweest alle hoop gedood wanneer ze zijn brief leest uit haar leven verdwenen wacht ze nog lang op hem maar hij is niet meer degene die haar gaf haar stem monddood, alle hoop verloren kijkt ze naar beneden…

De beslissing is genomen De familie langs gekomen Voor iedereen een laatste groet Je bent een reus, als je dat doet Daarbij voel ik me heel klein Jij ondergaat toch allle pijn Het infuus wordt ingebracht En ik zie nog hoe je lacht De dood is welkom. al te waar Het leven word je nu te zwaar Laat de morfine nu maar stromen En de rust over…

een enkele letter vandaag het betreft de letter z heeft de ij als vaste buur maar is en voelt zich het einde op die laatste plaats vertoeft hij graag bij hem start een reeks van ongeschreven woorden worden dromen waar maar ook droefenis in ware stilte of een gemaskeerd gebaar och was ik maar die letter z de opening naar het…

"Het Einde" Aan een ieder als : Een laatste brief, Een laatste groet, Hij voelt het einde komen, kijkt naar zijn ouders met: Een laatste blik, Dankt hen voor alles met: Een laatste knik, Pap, Mam, dit was voor mij: Een laatste nacht, Een laatste dag, Een glimlach trekt over…

zeg niets. mijn slaap blijft anoniem naast de anderen, veel meer nabij dan mijn geluidloos wachten ik neem wel een minuut stilte in acht om al de gevallen woorden die niet eens uitgesproken zijn mijn haar wordt grijs, ik ga naar huis ontwaken kan ik morgen nog, al zal het slapen onbereikbaar zijn…

Zijn mond zal niet meer praten zijn hart zal niet meer voelen zijn hersens zullen niet meer denken hij zal er niet meer zijn De aarde zal hem opslokken de donkere dreigende aarde Hij zal me nooit meer kunnen helpen bij mijn grote en kleine verdrietjes Hij zal niet meer blij voor me kunnen zijn Hij zal me niet meer kunnen steunen bij alles…

stille wachter bij de poort zelfs niet meer in mijn tuin tussen de rijkbloeiende rozen waar avondkoelte lokt met wijn, muziek reikhalzend als een goede vriend met weinig woorden hoe zal ik dan nog kunnen delen dát kunnen uiten wat ik in mij heb het weten van nooit meer valt zwaarder nog dan pijn het liefdesspel gespeeld met aan het eind…

mijn leven is geleefd ik geef mij over aan mijn einde steeds meer draden van gehechtheid laat ik los gedragen word ik door liefde die mij omringt wees stil mijn ziel vindt haar bestemming…

is er geen eind als het denken verdwijnt als geen beeld verschijnt als niets is wat het leek er is geen eind als mijn licht niet meer schijnt boven de oever van de beek waarin ik werkelijk keek en mezelf zag hoe ik daar lag wazig en vertekend duizelig en onwetend nee, niet dan er is pas een eind als het dromen verdwijnt als ik dat niet…

Alle geweldige dingen, komen maar een keer voor, alle bloemen verwelken, alle bomen verliezen hun blad, aan alles komt een eind en daarom is het zaak, te genieten van elk moment, want het leven, is te kort!…

verborgen licht in het middelpunt verscholen vlam gevat kaarsvet druipt dansend vanuit een eenzame nis diep in de muur houvast lief vergezicht ieder uur verlaten ligt de straat in tranen nacht huilt inscripties in houten tafel labyrint beschermt ons raadsel laarzen vies in dit atelier niet voor maar na het gevecht touche woord voor…