Alle inzendingen over flatgebouw

De avond schittert kauwen vliegen gezamenlijk naar een flatgebouw.…

Het gerucht gaat dat onder deze huizen nooit is geheid. Wind als fundament - vlagen uit een tijdstroom neergehaald, de grond in gevouwen, vast veen geworden onder vederlicht beton. Heel soms, 's nachts, veert krachtig dat hoekige terug, maakt plooien in slopen, krast dwars boven door de wangen van een mens die slaapt. --------…

topaas leverworst hemelsblauw appelwijn legerbroek dikke korst flatgebouw groot geheim gedachtenschreeuw springstroomt andersom pom pom - pom pom woordkrakeel boventoon…

De boot was groot, zo groot als een flatgebouw, een flat op vakantie, een flat die nu op zijn kant ligt nooit meer vakantievierders in zich zal nemen, nooit meer zal er met bewondering naar hem gekeken worden, naar die kolos die op zijn kant, ligt te wachten op het eindstation. Te vroeg.…

Zes jaar wonen wij nou Gezellig in ons flatgebouw. Alle bewoners, behalve Dien, Zijn gelukkig zo te zien, Misschien, doe ik uit de hoogte tegen Dien. Want, bovendien, Woon ik boven Dien.…

ik leg mijn hand op je warme voorhoofd doe je ogen dicht ik zit naast je en denk aan je we schuilden samen voor de regen in het portiek van een flatgebouw je hoestte je was doornat slaap nu het leven klopt zacht onder je huid…

de koningin is een flatgebouw haar kroon staat op het dakterras een hand zwaait vanaf de vijfde verdieping naar haar onderdanen het is er wat krap: we schrijven onze boeken in de wasmachine en lezen op de trap tussen niet bestaande illegalen junkies knabbelen aan haar tenen borsten zijn verboden terrein ergens onder het midden droom ik…

traliehekken langs ieder balkon; streepjescodes in babylon en etnische stapeling in de zon lakens als een witte vloed uitbundig vlaggend wasgoed aan lange rekken geknepen; op de wind zeilende schepen in een opgeblazen badje een ebbenhouten schatje de zwarte haartjes vast in een kroeskrullen kwast schuin boven voor de woning benen met…

Boven mijn hoofd spreiden speldenknoppen een lang geleden licht: de hemel is een flatgebouw vol slapers en wakers ... Misschien zit er ergens achter een ver venster eenzelfde stille woekeraar in oude liefde te spotten met de regels van de evolutie; te dromen over verbrande schepen en oude koeien en kijkt daarbij omhoog, omlaag naar mij…

Een granaat rijt mensen open Het kan een kind zijn, een brave man of vrouw Een vatbom begraaft in steen en stof alle leven in een flatgebouw Ach, zolang het een granaat of vatbom is Kijken we niet zo nauw Maar kom voor de vuile was niet aanzetten met stiekem gas Geen gave lijkjes a.u.b.…

mijn dal onbeschenen land van lichten, schilder je portret, kleef de klieders van gedichten ongenadig vet tegen de stralende wolkenranden en probeer daarbij de ruige regen in je handen te verzamelen voor mij ongesproken stad van klanken, draag je verzen voor, roep de rijmen van de planken, ruw en ongehoord tegen de heldere flatgebouwen…

Cementiri del Sud – Oest Montjuïc of De spaanse vlieg Toen ik in Spanje aankwam schrok ik me dood liggen zij daar reis zuid oost west maar niet noord lijken zij wat zij lijken als een nieuw soort bergbewoners hun flatgebouwen langs draaiende straten kaarsrecht en klaar met hun naakte beenderen als naaktstranders…

De zon verdwijnt zonder veel schouwspel achter de flatgebouwen aan de overkant. Onder ons drijft iemand op z'n buik voorbij, maar dat lezen we pas de volgende ochtend in de krant.…

Als ik trappenhuizen van flatgebouwen Zag, die als verlichte ritsen in een Onzichtbare jas gestoken stonden In de nacht, dan waren het ritsen die Ik opentrok. Ik was op weg, blind als een Zenuw die onder een ooglid klopt, doel- Treffend als een pees die is gespannen op.…

(voor Mirjam Bruijn) Dezelfde zwanen zwemmen nog steeds in de vijver achter mijn flatgebouw, vol gratie dansen ze geheime riten, ik volg hun stevige halzen, die diep in het water naar planten zoeken. De plek waar jij een sneeuwbal naar mij gooide is omgewoeld door een grijpmachine van een gasleverancier of zoiets.…

wit naar iets van wit af lees het verhaal in de deuren als levend hout dat vertelt over wat is geweest en in nerven en kieren soms doorgezakt de ruimte kleurt in dagen, zelfs jaren planken zijn gestapeld naar de laatste behoeften zichtbaar aangedaan door wisselingen over generaties heen ik leg mijn gedachten onder in het flatgebouw…

waar flatgebouwen verschijnen.. zal amazones doen verkleinen.. de oorlog is niet over en zal nooit stoppen.. strijden we niet tegen onzelf dan wel tegen eigen broeders van andere moeders.. het bloed van onze zonen zal stromen op land dat niet van jou of mij is.. zelfbedachte grenzen gemaakt door zelfingenomen mensen..…

hij de Zalmtoren in aanbouw had haar de Hoge Erasmus 90 meter al direct gezien, zien staan, zien schitteren zelf nu nog een hele kleine jongen werkend aan het fundament van zijn toekomstig bestaan hij de Zalmtoren 215 meter de Zalmtoren koestert de Hoge Erasmus en zal haar van grote hoogte blijven koesteren, liefhebben alhoewel…