Alle inzendingen over gebutst

hij opent de deur naar de donkere kamer de gebarsten spiegel op de gebutste vloer het uiteengevallen versplinterde gezicht gebroken stukken in een rafelig decor bijna verdwenen…

Ik droomde van wapens die van gruwelen vreemd uit bloemen opgetrokken in mijn landschap dromden nu lig ik hier met vezels van verval in een diffuse stroom van sluimering en ontwaken gebutst doch zichtbaar aan jouw levensboom…

Gemangeld Door het leven Gebutst door Mijn bestaan En dan toch Uiteindelijk Weer verdergaan - Geheeld door Die Zoon die Naast de minste Wilde staan Opgedragen aan Open Hof, Stad Groningen, dak-en thuislozen opvang.…

weemoed is de geur van wuivend riet en korenvelden het handschrift in sierlijke letters in trage tijd een bankje in de tuin de gebutste emmer naast het kippenhok na het zwaaien het afbuigen naar eenzaamheid weemoed is poëzie de kleur van het vaarwel…

Ik, Meester in de camouflage kunst Wandel met gebutste voetjes door de nacht Als boomtak deze keer Soms vermomd als verdord blad Ik val onder een kleine orde van insecten Al de lichtste beroering slaat me uit het lood Dan stort ik ter aarde als ware ik dood…

ik zat erbij wilde niet meedoen omdat ik geen afscheid van mijn schatten kon nemen genoot van hun kleuren in het transparante omhulsel het divers zijn in vormen allemaal keurig op rij ik verzamelde en spaarde ging mij niet om het spel de beschadigde huid van de winner gaf mij kippenvel jij was de eerste die mij intrigeerde gebutst…

hij gooide stenen schreeuwde onverstaanbare kreten wierp zich onbeheerst in een strijd waarvan hij dacht dat het de zijne was nog had de tijger zijn klauwen gespreid maar de ongelimiteerde drift raakte er uit geschrokken en getroffen door verdwaalde brokken de stoet begon gezicht te krijgen gebutst en bebloed probeerden zij…

nog even wandel ik meester in de camouflage kunst met gebutste voetjes door de nacht als boomtak deze keer soms wandel ik vermomd als verdord blaadje een beroering van het lichtste soort slaat me uit het lood dan stort ik dood ter aarde neer voor zolang het duurt…

En mag ik dan als vroeger met mijn moeder zo'n puntzak gloeiend hete frites (met veel zout uit zo'n gebutste strooibus) met haar delen. ---------------------------- uit: 'Het vrolijkt', 2008.…

Bokkig maar met volle teugen geniet de oude op de haverkist van zijn gebutst geheugen beziet de jeugd die van hem is gegrist. Al dat jonge blad dat hij eens met welbehagen at en blatend heeft beleden: Wat lijkt het kort geleden! Hij gaapt en pist de poten wijd neemt voor de grap een hap van eigen sap. Of is dat uit oudebokkennijd?…

is laven ter ontschaven van weerbarstig kreupel hout van 't woud al heel jong gekapt bekneveld gebutst domme nagels zomaar in getimmerd uitgedroogd ingeteerd afgestempeld verzegeld voor onbekend en onbestemd ziet nu: loten lopen uit lang leve de brouwerij zo ziet men maar nog ongelaafd is onbeleefd…

ooit heb ik jou verworven toegevoegd aan mijn bezit je lijst was vaal gebutst en schraal maar het linnen had een ziel ik heb je schoongemaakt het craquelé was onherstelbaar langzaam kwam de lente terug zag je groeien na het stof van jaren uit de rook van veronachtzaamheid je bloeit als nooit tevoren in het nieuwe licht op je…

toen de hemel naar beneden viel en al het weerloze tot gruis vermaalde verstikte jouw holte in het midden in stof en stukken van een vliegtuigstoel gedeukt gebutst doorkliefd zeeg je zijwaarts onthutst naar de grond als een feniks uit de as herrezen transformeerde je na de vernietiging van sculptuur in een doorleefd…

De regen valt in vlagen uiteen waar de liefde smacht naar meer, rust een glans over de gebutste straten.…

Hoe rozig loop ik met jou door deze oude stad over gebutste kasseien en duizenden sporen uit een andere tijd alles proeft hier anders en tijd ademt hier nostalgie. Zelfs jij straalt vervlogen tijden en voelt als een herondekt geheim, uit dagen die net zo rozig waren als nu.…

geluk overvalt als een havik boven de canyon cirkelt aftakelende moederbomen andere bomen beschermen zolang ze kunnen twaalf ransuilen samen wachten op de schemer het dichtgevroren ijs kreunend kraakt koperwieken en ganzen overvliegen de geur van een regenbui na een droge zomerdag we gebutst en lachend in een weiland…

het ging zo anders de zonnewind stak op ontsnapte zij aan de aandacht van Aeolos de machtige god liet niets van zich horen hij liet me over aan mijn gebutste geblakerde lot…

Kan alleen ik uitsluitsel geven, Want jij hebt het Niet zelf meegemaakt - Als je het dan toch Per se weten wil, Luister dan goed naar Wat ik je te zeggen heb: Rouw gaat hooguit aan De buitenkant wat roesten, Maar de binnenkant Blijkt een zwarte doos, Wordt niet ondermijnd, Is onvergankelijk, onaantastbaar, En hoewel gebutst…

Jong en ongeschonden was je, Een jeugd die bij jou Wel eeuwig leek te duren, Maar in de laatste vijf jaar Kwam hand over hand de andere Kant van het leven over je heen - Twee kinderen die je verloor Op wie je zo gretig had gewacht, Een man die met dit verlies Niet leven kon, en die behalve Zijn zoontjes ook zichzelf verloor - Gebutst…

Zij hoort hem dof en niet begrijpend aan en gaat slaat zich het stof van de gebutste veren schudt hem diep verdrietig van zich af. Weer heeft ze moeten leren maar één ding staat: Zij is niet laf.…

Het landschap van je jeugd is nog herkenbaar in je gezicht, sterk doorlijnd en gebutst, met het verstrijken van de tijd kleurde alles mee, verzonk in je, werd stevig door elkaar geklutst.…

Ik ben "te soft" "gebutst" en "wankel" om hierbij overeind te blijven... dus kruip ik veilig in mijn hoek waar gevoelens mijn beeldscherm "volschrijven" Ik heb twee ikken...…

Gehuld in geel, groen, wit en rode bolletjes truien rest voor velen met een vermoeide smoel na enige weken het Franse gebutste doorzit gevoel. Niettemin zal ook dit jaar het geel weer als winnaar gloriëren om de schouders van die held te Parijs, die het meest veelzijdig toegerust is voor deze sportieve wielerreis.…

scheuren in de broek de vlek op de veelgedragen jas de gebreide kabels op de vaak gewassen trui de ruwe handen schrale rode wangen van de vrouw die altijd zingt terwijl ze de ramen lapt grote witte wapperende onderbroeken en blauwe overalls aan de lange waslijn de pet van de werkman het shaggie tussen dunne lippen geplakt een gebutste…

Ook de drempel in het midden laag uitgesleten liet de deur met tegenzin van de kleine klink open vegen naar het gebutste straatje met klinkers en gras, waar de pompzwengel schuin in een voor altijd gevonden ruststand lag.…

, klam, week, zoutloos, afgelopen, geëindigd, verstorven, armoedig, ijl, verstikkend, afgehandeld, nooddruftig, behoeftig, weggestopt, begraven, lamlendig, lammenadig, dorstig, bedrukt, bang, angstig, vreesachtig, bevreesd, katerig, misselijk, onwel, onjuist, mismaakt, kreupel, gehandicapt, tandeloos, vreselijk, erg, pijnlijk, krampachtig, gesust, gebutst…