Alle inzendingen over gedachtegang

de gedachtegang blokkeert de gedachtegang in vrijheid denken de ademhaling het moment is er altijd in vrijheid leven voorbij het houvast ik, de eigen steunpilaar in vrijheid te zijn…

Soms ben je wel eens bang Voor je eigen gedachtegang Ze zitten vaak zo vast in je hoofd Dat je ze haast als vanzelf geloofd. En u zit steeds eerste rang. Om me in deze discussie te mengen Het zijn ook de gedachten die u op andere gedachten brengen.…

Soms ben je wel eens bang Voor je eigen gedachtegang Ze zitten vaak zo vast in je hoofd Dat je ze haast als vanzelf gelooft Je zit steeds eerste rang. Om me in de discussie te mengen Het zijn ook gedachten die je op andere gedachten brengen.…

in de wandelgangen van mijn gedachtegangen graaf ik me mollengangen blind zoekend en hopend blijft het donker…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

hoe ik ook tracht om van binnenuit de vreemd ontroerende kracht van een landschap in de regen neer te schrijven in verder glijdende beslotenheid is er enkel mijn ploeterende gedachtegang die op papier verschijnt…

Ik zie gekwelden het verleden buiten de deur houden door bezetten van de gedachtegang; belaagd door bijterig verleden zorgen ze voor bezette geest door vluchten in een hectisch leven.…

Je gebruikt de aanvoegende wijs Om je wensen te verwoorden Om zo je gedachtegang verantwoord te verantwoorden. Terwijl je al schrijvende Allerlei wensen opsomt Je ook vaak concludeert Laat kome wat komt.…

Ik moet vaak aan je denken Hoewel het denken nooit echt lukt Want wanneer ik aan jou denk Word ik uit mijn gedachtegang gerukt Toch zijn het gedachten die wenken Een teken van het stille geluk En omdat ik ook jou wenk Is mijn brein zo heerlijk stuk…

nog zoveel jaren lang zullen wij buitelen in de nieuwe getijden van onze gedachtegang uit schemering en duister zijn ze in komen en keren zo zwierig mooi opgerezen goudfonkelen nu in onze tijd zo warm en dichtbij in lichtend mooi verlangen…

Er is in mij een resoneren van geluiden van gesprekken van beelden mantra's en gebeden een weerklank van gevoel op bepaalde plekken Ik weet niet altijd wat ze met me doen of deden veel ruis en gruis is er misschien ook een bezinksel en soms zomaar uit het niets is er een blinksel als een ster, een diamant en ben ik ineens daaraan verpand…

tussen de stijlen de genen het leven en alles op zich onze grens van mijlen het menen van ideeën op de wereld meegevoerd met stromingen het beslissen van een gedachtegang de onderlingen het dissen van buitenaf het raam waardoor men kijkt indoctrinatie van de geest de faam en alles wat het lijkt het verschil tussen ieder…

Ik zou er toch niet aan moeten denken te leven zonder de levende Heer, Hem in een graf in de rotsen te weten achter een steen, onbereikbaar, niet meer… Zou ik zo’n leven kunnen verdragen, ik schrik van alleen de gedachtegang al, Heer, dank voor Uw Woord, Uw beloften, de dagen dat U met ons bent, hier, nu en overal!…

Hij schilderde een sneeuwlicht venster in de kobaltblauwe lucht ervoor een wolk een ongewone het lijkt of Christus in die wolk is opgenomen en wat houdt Hij in de hand? Onder die doorbroken lucht kleurt bruinig rood een waterstrook langs okergeel rondom oranjebruin dat zich weerspiegelt in het heldere water boven rode daken van…

Zeg mij hoe naakt kloten zijn dat jouw blastomeren een hecatombe veroorzaken in de schoot van vertrouwde reinheid ridicuul gutst het bloed maagdelijk doodgeslagen in copulatie een tweede maandstonde voorbij hoe rood is de kleur van isolatie in een weeïge gedachtegang de embryonale dodenrit is meer dan ogen kunnen zien…

De reizende zon laat me Dwalen in het spoor van mijn Verlichte gedachtegang De regenboog laat me zien Waar het ideale levenspad zich stilletjes ontfutselt tot de reis waar de golven muzikaal mee deinzen in de ritmische stroming waar de deuren worden geopend naar het bereisde paradijs.…

de gelijkenis is uitzonderlijk minutenlang dwalen mijn ogen naar de persoon in wiens jas ik woon zelfportret bevestigt beeld van vergeten foto's in een schoenendoos op zolder toch is het anders nu alsof er iemand in woont wiens sprekende evenbeeld in woord en gedachtegang kleurt bij het mijne is het thuiskomen teder…

een boost voor mijn zintuigen een wakker schudden even de gedachtegang verlaten van de volgzame kudde en als die ballon wordt doorgeprikt het vuurwerk is uitgeblust keert ze weer de gemoedsrust maar heel even heel even was er die sensatie het summum van opleven een opwindende bijna geestelijke erotische lust soms een noodzakelijk gegeven…

onafhankelijk van zware woorden en kunstmatige gedachtegangen wars van ieder soort complexiteit is de eenvoud een begrip op zich de eenvoud, door zo velen verstaan maar door slechts enkelen gesproken de beperkingen van de menselijke geest door bijna niemand goed begrepen helderheid, wars van abstractie het hart vertolkt door een mond…

Hoeveel stress kan een mens verdragen hoeveel diploma’s voor een baan hoeveel antwoorden, hoeveel vragen hoeveel kunnen de hersenen aan Hoelang moet je studeren hoe groot moet je gedachtegang zijn om elke dag weer te leren terwijl je hoofd barst van de pijn Hoeveel tentamens moet je proberen hoe weinig dagen ben je vrij voordat een mens…

Waarheid Je voelt ze met de kracht van duizend paarden, dravend door gedachtegangen – hoofd op hol – Echtheid De scherven van eenzaamheid weer bij elkaar tot een pijnlijke realiteit maar ook een vaas die de aandacht op zich vestigt; Vertrouw op de hand die beweging rust. Stilleven.…

In mijn gedachtegang, tegen beter weten in, zoek ik oeverloos naar de deur... De deur naar jou, ik wil ze vinden. Eeuwig praten met de maan is niet dat, wat ik wil...…

beroerende baren brengt herinnering telkens weer dezelfde stenen boven roterend in de reproductie slijten scherpe kanten af het verzachten van beelden uit het rudimentaire verleden bevestigt een tendens naar afronding in de mens verstrooid en gepolijst valt elke heugenis uiteindelijk als gewassen grind op zijn plaats in een laatste gedachtegang…

In de stromende regen stond ik verstomd van de indrukken die ineens opkwamen gedachtegangen vloeiden ineen mijn kijk op alles paste zich aan de omstandigheden kronkelden door elkaar ik ben het weer eens met de geboden mogelijkheid aan ingeving ontbrak het niet zou het dan toch, ja toch waar zijn hier keek vertrouwen om de hoek…

0p mijn stille plek Ergens teruggetrokken In eigen gedachtegang Hoeft niet alleen Kan ook tussen mensen Mijn eigen dromen Mijn eigen fantasieën Over mijn eigen leven Probeer ik te doorgronden Waarom één loopt met problemen De ander het leven toelacht De één is sloeber De ander draak De één is Donald De ander Dagobert Ach, ’t is…

mensen zijn de tot vlees geworden gedachten van hun eigen zelf…

wat we soms vergeten is dat we niet meer zijn dan een optelsom misschien van boeven of andere proleten zo gezegd klinkt dat wel stom misschien zelfs wel van profeten een gedachtegang toch niet zo krom maar vertel me wie kan het weten wat zich in ons ver verleden ooit onoverkomelijk eens ontspon ach bedenk ik van denken moe wat doet het…

opzij en duik eronder nee, ik doe je geen pijn je merkt er niets van niet in het begin althans ik ga dwalen door je lichaam verken eerst je onderbuik waar ik vlinders zal ontwaken in je lendenen het vuur dat hoog opvlamt en zacht dooft maar ik zorg dat het niet uit gaat in je hoofd wandel ik een lange hete zomer door al je gedachtegangen…

Alleen in mijn gedachtegang.…

naast je lopend ben ik bang je gedachtegang is vreemd voor mij zo anders dan gewoon ik pak je hand de warme kant tegen mijn wang koelheid in je ogen het mij gedogen is al aan de gang ik hunker nog naar jou je lichaam draait haar eigen wil toch volgend in een lief contact mijn hand ligt doelloos op je schouder heupen kaatsen…