Alle inzendingen over gedag

Nooit meer: goeiemorgen, nooit meer: eet ze nooit meer: tot zo nooit meer... Nooit meer welterusten nooit meer: goeie nacht nooit meer tot strakjes nooit meer. Het enige wat rest is: Vaarwel.…

telkens als ik ga en zeg mijn tijd is daar, sluit jij snel je ogen alsof een knop wordt omgedraaid, jij naar binnen wordt gezogen diepte vezandt dan in een verkoeld gedag, verkleint al wat is gezegd is het de pijn van verscheiden die je in vermeden woorden legt…

ik zeg even gedag laat zien dat sinds de vorige keer we waren toen samen in die ijzige sfeer ja, ik maak er maar van gewag, elkanders ziel doopten in stinkende teer onze woorden kleefden aan tongen met pek we waren kemphanen met een opgezette nek en ik tegenover jou stond, mijn lijfde trilde toen jij, ja jij mij naar het…

Gedag...?…

Meisje aan haar haar getrokken uitgefloten en ondersteboven weggezet, blikt terug op de dagen die nog zorgeloos waren en zegt stem, na stem, na stem gedag.…

nog regelmatig zeg ik je gedag dat deed ik ooit als afscheid heel stoer want het hoort nu eenmaal bij het leven op zijn tijd nog regelmatig zeg ik je gedag ik wuif je weg uit mijn gedachten heel raar want het hoort niet zo zoals we verwachten is het niet geweest zal het niet worden ik zeg je gedag omdat het mag omdat het…

ik heb gedag gezegd nog god god ik wist niet eens tegen wie of wat ik dat zei en zei gedag ik zei gedag en er was stilte niemand antwoordde, zei hoi prima zo joh ga zo door en er was een heel verlegen wereld. Daarna werd er niets meer. Ik was geworden tot een meisje eenzaamheid. Daar is de trein, mijn hoofd loopt om.…

Ik heb je niet gedag gezegd, niet goed genoeg, niet echt.…

Elke fonkeling schittert in mijn hart De nacht is niet meer zwart Oneindig veel sterren Zeggen mij gedag Ik voel iets Wat ik al wist…

Jouw stem fluistert in het duister zegt mij altijd hopend weer gedag, maar in glinsterende ogen echoot onze afscheidslach…

de dag en de nacht kussen elkaar gedag zegt de nacht ga lekker rusten ik hou vannacht de wacht…

Graag zou ik, hoe dan wel, wel willen weten, totdat ik het weet, zeg ik je met liefde vriendelijk gedag.…

Gesloten gezichten Ze fietsen langs me heen Ik zeg ze gedag Er reageert er niet één! Ze zijn somber en in gedachten Het was mooi weer Toen ze tegen me lachten.…

Ik wil geen gedag tegen je zeggen Ik weet dat je gaat Ik wil mijn verdriet niet blootleggen Waar je bij staat Ik wil geen woorden gebruiken Om straks iets te vergeten Om het diepe in te duiken Erachter komend dat ik het al die tijd heb geweten Ik zeg wel gewoon dat ik je straks weer zien zal En geef je gewoon een dikke kus en een dikke…

Ik neem geen afscheid, nee, er komt geen vaarwel, wat je groet zal blijven dus zeg ik je gedag, een tot weder ziens, tot later en tot straks. Een goedemorgen of hoe was je dag, gewoon even kletsen alsof je er nog was.…

Geen afscheid wil ik nemen Maar heb geen keus Geen gedag te willen zeggen Maar ik kan niet anders Niet meer omkijken Maar mijn blik wordt getrokken En ik moet me losrukken Heb geen keus Maar die wordt voor me gemaakt Dag, dag, Ik moet, maar wil niet Dag!…

ik wil geluidloos gedag zeggen want jouw woorden hebben betekenis die je alleen in stilte kunt begrijpen begrip moet dikwijls verder rijpen ik wil in stilte afscheid nemen want ik lees nog altijd jouw gedichten alsof ik jouw oude stem kan horen tussen alle vervreemdende gezichten onhoorbaar maak ik nieuwe herinneringen zonder heimwee, want…

En dat is zeker wel waar, omdat er de laatste "gedag" een doodse stilte hing. We zwaaiden niet en zeiden geen gedag, wat was die dag voor mij bedorven. Op de dag dat je niet meer kon zwaaien, ben ik het meest gestorven.…

Dagelijks dat je gedag zei. Dagelijks kwam je terug. Maar niet naar mij! Dagelijks proefde ik je lip. Vroeg verwoordde woord. Meer slaperig geantwoord. Maar nooit je wachtwoord!…

Ik zeg u gedag Minder kan ik niet zeggen Gelag, gelach (?) Het is aan u, Grens verleggen.…

Gedag zeggen: een deugd Handje geven je rechterhand je linkerhand op je rug Het mag ook in andere volgorde Ik weet niet of 't iedere gast bekoorde Opgelegd pandoer... van mijn vroegste jeugd?…

hoe gaat het goed met jou ook goed de waarheid zorgvuldig vermijdend praten ze over koetjes kalfjes zeggen gedag vervolgen hun eigen weg leeg van woorden vol verdriet…

Ik leef Ik huil , ik lach Ik schijn Ik zeg de zon straks weer gedag Draaiend om mijn eigen as Draai ik om haar heen Dynamisch als een waterpas Beschijn ik haar horizon alleen…

Ik blijf kijken, Maar zeg geen gedag, Ik wil iets zeggen, Maar ik weet niet of dat mag.…

En daar ga je, verder geen gedag hooguit een flauwe glimlach.…

Weerzien is niet vanzelfsprekend en zeker niet alledaags Wie verzekert er dat je degene die je vandaag vol vertrouwen gedag zwaait, waartegen je zegt: tot weerziens, dat je diegene na verloop van tijd heelhuids weer zult zien?…

als bladeren aan de bomen zo zeg ik jou gedag stuur je wolken vol met dromen die je eerder nog niet zag laat me je groeten middels zonlicht of een regenboog misschien door dit geschreven gedicht of tot een ooit weerzien tot dan…

Als ik jou groet ‘k zeg je gedag dan is dat een vriendelijk gebaar, als je ’t maar zag. Als ik naar je zwaai en lach ook bovendien, jij kijkt van me weg, is ’t schaamte dan misschien? Of is dit wat wordt bedoeld met: de waarheid niet onder ogen zien?…

Hij was geen leider meer, in niemands dromen, Geen wonder dus: hij zegt Den Haag gedag. Maar in die slotspeech die hij heeft gegeven, Zag je de ouwe Job weer, voor heel even.…

als bladeren aan de bomen zo zeg ik jou gedag stuur je wolken vol met dromen die je nog niet eerder zag laat me je groeten middels zonlicht of een regenboog misschien door dit zelfgeschreven gedicht of tot we elkaar ooit weerzien Tot dan…