Alle inzendingen over gekerfd

Wij kreunen tegen hekken om het wrakhouten bestaan op de vermolmde plekken is het leven ons ontgaan wij schurken onze lijven tegen geschaafde knoesten in sex de tijd verdrijven voor het voorgoed verroesten wil ons gekerfd bewaren in de ringen van een boom opdat wij nooit verjaren als gelittekend icoon.…

als zwarte sneeuw uit een witte hemel zo vallen ook jou woorden onvergeeflijk in een diepe plas van onzekerheid gekerfd in mijn ziel voor altijd…

Als zwarte Sneeuw Uit een witte Hemel Zo vallen Ook jouw woorden Onvergeeflijk In een diepe plas Van onzekerheid Gekerfd in mijn ziel Voor altijd…

In mijn handen staan werelddelen en oceanen gekerfd, met witte duimspijkers op die plekjes waar ze al geweest zijn en rode waar nog niet en zwarte waar nooit.…

Het kruis om mijn nek zwarte strepen op mijn huid bloedende striemen verderf van weleer komt weer boven. Twee handen in de lucht smekend voor leven hartverscheurend gegil tranen mengen zich met zweet de dood neemt alles tot zich. De kerktoren slaat onverwacht twaalf keer, doodse stilte volgend het vuur knisperend, blakend littekens…

(Deel III in een serie van 5) Gekerfde lijnen Figuren op rotsen Ingesneden en -gekleurd, goed Uitgebeeld Het leven.…

houden van overstijgt het weten ook als jouw sterven verder wegdrijft het mag dan herinnering heten maar lijkt in mijn wezen gekerfd opdat jij blijft…

houden van overstijgt het weten ook als jouw sterven verder wegdrijft het mag dan herinnering heten maar in mijn wezen gekerfd opdat zij blijft dat wil ik ook tot mijn hart een glimlach erft…

kleine tekeningen gekerfde tekens in het oude hout als het schrift van woorden van goden in het eiken een zwarte kring verborgen onder de sleutelbos mijn gesloten hart onhoorbaar ernaast…

Zij zijn als zijden rupsen die geduld spinnen, tot ze vliegen als vlinders naar het licht, voorbij duisternis van drakenogen en de buurvrouw zonder mededogen: voel ik de warme stralen die mij in jouw hart en huid hebben gekerfd…

Bij uw geboortedatum siert een sterretje uw steen, daar waar een kruisje is gekerfd, die datum ging u heen. Hoe zal het zijn geweest op uw geboortedag, ik stel me zomaar voor hoe u in moeders armen lag, uw vader daarbij naar u keek speurend op wie hun dochter leek.…

verbaas mij over vloed van treurnis in poëzie alsof levensvreugde is vergaan kan het niet rijmen alhoewel mijn leven zich gekerfd heeft in de huid behoor ik tot de minderheid die zichzelf met eigen armen liefdevol omstrengeld uit pure zelfbehoud?…

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering………

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering…

Die wreedheid van jou is uit eenzaamheid geboren ik heb geen andere uitleg daarvoor hij staat op je gezicht gekerfd je gaat door roeien en ruiten houdt iedere affectie buiten je eenzaamheid is uit wreedheid geboren laat iemand toch eens de waarheid horen.…

Ik droom van oude tijden gekerfd in een rots mijn naam Ik droom in beelden en in geuren Ze kleuren mijn verwondering In mijn ik weerspiegelen de oude woorden en de sagen groeit de mythe en de kracht De ruïnes vormen samenhang de geheimen mijn verhaal…

Jouw schoonheid is als de Spiegel van de zee Gekerfd in de Boom van Verlangen Gehuld in raadsels, twinkelen Jouw mooie ogen, terwijl jouw Hart de liefde spreekt Verloren Liefde uitstort en de Twinkeling handhaaft.…

alhoewel mijn leven zich gekerfd heeft in de huid behoor ik soms tot de minderheid die zich met humor omarmen uit pure zelfbehoud?…

In fluisterrijke gedachten ontsproten vlinderde zij bestaan staarde zij golven ving het zilte schuim met broze vingers liet nevelige gedachten gaan stierf duizend nachten in eenzame dood ongenaakbaar gekerfd in naam…

met open ogen kijk ik naar hem die de wereld in een ander perspectief zette hij betaalde de prijs onze daden brachten hem in wankeling maar hij overwon in verbijstering in verzalving van gekerfde huid het geheim van liefde gekanteld in zijn lichaam in een tafereel van bloedend geluk…

Mijn hart is een oude walvis gepokt gekerfd doorboord. Al duizend maal heb ik de zee doorkliefd en werelden omrond met in mijn kielzog de boten van mijn schuld. Nog één keer wil ik nu de toren van Cape Byron zien voordat ik naar het koude zuiden zwem.…

Op stille paadjes in het groen zie ik stil, gekerfd in't hout, een zoen. Een oude boom staat daar vergeten, tedere woorden, zo versleten. Een oude bank, Ik zet mij neer, mijn gedachten wiegen heen en weer. Een glimlach van weleer.…

Vingernerven zonder woorden dwalen over schemerdonker en verblekend zonnelicht langs getrilde slotakkoorden weven zij in tere zachtheid moegeleefde ogen dicht vingernerven zonder woorden aaien streels gekerfde huid dragen haar naar verre oorden als een pasgeboren bruid.…

Vrijwel volledig verdreven uit de verste vezels van haar lichaam haar gelaat een ernstig gekerfd vensterraam bijna afgestorven van geluk koestert onder het wollen gebint de moeder haar kleinood als een meer dan kostbaar kind. Kwetsbaarheid baart tederheid. Laten we stil zijn.…

Zo menig zinnebeeld heb ik bespeeld, zo hevig en zo & zo vaak, dat het leven zich niet langer liet bedwingen - tot op het bot gekerfd door krenkingen lag ik lange tijd gedoodverfd, mijn emotionele gronden braak, waar eerder ik als groot sujet flaneerde. ------------------------------------------ uit: 'Autoriteit van de emotie', 1992.…

ik zoek een wijnkelk of een roemer of zo'n beker uit de mis met een inscriptie en een edelsteen beladen met betekenis ik zoek een huis met zware balken met van die fakkels aan de muur een langgerekte houten tafel waarin gekerfd staat ieder uur tekens van aanwezigheid illusies van gedachtenis…

Ik dorst; zo zondoorschenen glanst je mond uit rozenblad gekerfd. Verstrik; om je ogen, groen, spelen de ranken van je haar. Jij bloemige, aan je zoete kelk wil ik me laven, vruchten wil ik in je zetten en je bladen strooien op zonbeschenen paden.…

zo ligt haar lange lichaam als een brug daar over de smalle beek hoe zij haar armen als vleugels van hout langs het hoofd spreidt een offergave aan de zonnegod die met een alles doordringend licht het gekerfde lichaam haar ongeziene gelaat blootlegt de armen een hemelse handreiking daar over de smalle beek in het groene landschap…

het loden leger draagt de dood op handen hamert de dood in het tedere hart in de vlijmscherpe, vlamrode zee van bloed wordt de mond tot stilte gekerfd woorden breken doof en zonder tranen staart ze in blinde duisternis nooit meer zal ze op zichzelf lijken het licht in haar ogen gedoofd…

Gekerfde ridder. Grimmige wachter in nevelen mantel. Grijze trots Van een eiland in het kille Noorden. Gehavende zuil van Hercules. Getuige van Moorse invasies. Worstelpunt. Bloedige poort naar het Oosten. Oorlogsschepen en olietankers Glijden stil aan je voorbij, Op weg naar méér zwarte historie.…