Alle inzendingen over gekoeld

ik lust je meer gekoeld gehard op smaak gebracht doordacht belegen mij ligt meer het verlokken dan het begeren reizen bekoort mij meer dan resideren ik hou van koelen en chambreren het ijs smelt ook niet in een ogenblik.…

Maar bacteriën, hoewel gekoeld, hebben mijn darmen omgewoeld: dus alles door de plee gespoeld.…

Kanjerkreeft en kilo's krab met schaar vliegt in 't gekoelde laadruim van een jumbo als grote oceaanbuit naar de Jumbo de halve voedselketen etenswaar airmiles zonder kerosinetax gegarandeerde spijs voor nu en straks…

In de doolhof der dialecten ben jij in je stem door mij herkend - als dan de adem op gekoelde ramen de semantiek van onze namen tot één teken ketent en tezamen voegt wat eens gescheiden was, geneest wat genezen moest alras. --------------------------------- uit: 'Van het wolkje af', 1980.…

ik heb je haren met wind geborsteld gekruld door een stevige bries je lippen en mond gekoeld en gevuld met het zacht van de regen je lach en je ogen braken als zon door de buiige wolken heb je met woorden gekleed frivool en pikant mijn godin op haar allercharmants…

Smeltende ijskappen Doemdenken nergens voor nodig Opgelucht met fijn stof IJsberen verdrinken Hier gekoeld cava klinken Waarom ijsberen Ontbossing stopt ooit Nou, nou. Hout vasthouden Als wij verdrinken…

Nu liet hij zijn blik zwoel over mij heen glijden lome hete wind Soms is het te warm vechten heeft dan echt geen zin hete lome wind Daar in de schaduw als een vers gekoelde drank wachtend op haar prooi Met haar kalme blik starend in onzichtbaar vuur dat in ogen school…

Immer ongeoorloofd en onzeker, als de regen op mijn dakzijde, als warm water in een gekoelde beker. Nog even en ze straalt het uit, het volledige, het totale, de liefde en het begeren tot de laatste stuit. Het raken van de getuite lippen, de lijnen, de stippen. De morse, compleet en terecht, zolang ik voor haar vecht.…

Wit op aarde van boven onttrokken gekoelde witte vlokken dwarrelend in spagaat van morgens vroeg tot avonds laat Een dek gespreid in vele dagen geluidloos in vele lagen dan treedt er in de dood de dooi geeft zich bloot Transformatie als melder het wordt glashelder het aardse wordt weer zichtbaar wit verschijnsel is verdwenen water neemt…

water uit het boek der boeken het woord de levende bron de vurige tong geniaal muzikaal de dichter torenhoog op ‘t zwarte paard spuugt zijn gramschap over de joodse sjacherige zwetsaard en het zuur is ook voor de zwarte jazzcultuur degene weerloos en van waarde die dichter lucebert niet spaarde maar ach de woede is allang gekoeld…

verdwijnt alle aardse pijn want oh, wat is het er fijn met die gedekte tafels en romige engelen die met blote borstjes boven je bengelen Hé daar is Jezus, Jesses nog aan toe Hier wil ik wel blijven Hier word ik niet moe Die 70 maagden bij de buren geven enkel maar gedoe Dus als je niets meer hoort of voelt staat de champagne voor jou gekoeld…

De wiet is zo top vandaag dat ik er spontaan van in hoger sferen geraak en o ja: het perfect gekoelde bier ook tjeezus, tis weer zo'n dag half zeven 's morgens en al danig ja, dànig onder invloed van een royaal scala aan middelen en, niet te vergeten natuurlijk: de zogenaamde na-ijl-effecten van een week of vijf, zes keihard drugs gebruiken…

er waren bergen met witte dorpen en altijd een weg die kronkelde naar zee hoog proefden wij de hanen in stilte een stoofpot aubergine eelt op de handen er waren stranden met rotsen en stenen het hete zand wij dronken wijn uit gekoelde glazen en altijd rook het naar afscheid op rechte stoelen aan een tafel ergens een plein in een hart…

tastend in het zure vocht Ik zucht maar laat betijen Als het oosten in ons opspeelt gaan we beiden somberen en herkauwen, al zijn we dan nauwelijks runderen, de grieven van de dag Mijn dochter, wat is het water diep wat goed is voor vis en de zeemeerminnen Van het Great Barrier rif Drijf terug, nu de stroming gunstig is en de cola gekoeld…

jou te kijken Op zoek naar je ziel Je smelt en alles wordt zoet Zoals de ochtend zelden was Niemand weet wat ik voel Zelfs de bomen niet Enkel de wind maar die zwijgt Want het timbre is zo mooi Dat elk woord wordt verstild En als een blad aan de tijd wordt gerijgd Je bent ijs Maar dan van het zoetste soort Zodat zelfs de zon wordt gekoeld…

grond is wit de lucht is nevelgrijs maar wij zijn mensen die ons buiten wagen in donzen mantels die ons lijf behagen vertrekken wij dik ingepakt op reis geen angst of twijfel brengt ons van de wijs wij stellen aan het gaande pad geen vragen hoe lang het nog zoveel gewicht kan dragen en denken niet aan onbetrouwbaar ijs de bloedstroom stolt gekoelde…

japon versierden Een kelk als accent voor het decolleté Terwijl de zonnekoning smaalt Zo ruilt men haar voor zware buidels Gegrift in de gevel, gegoten in het hek Ze plant zich voort in een waaier Vermenigvuldiging van vorm en kleur Met strepen en vlekken besmet Aan de okselknoppen afgesneden Een vinger diep plant men haar In een gekoelde…

Deze cultuur bloeit het lichaam open Met een hart dat is gesloten De body glanst met goud bespoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood zo oud Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt ‘t Bloed gekoeld waar woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte…

het leukste straatje van Amsterdamn ‘’Het Tiende Straatje" in hartje Jordaan waar ‘de negen straatjes’ je naar toe leiden wordt het “Stuivertje” veelal met een 10 beoordeeld en toen het pand dreigde in te storten werden alle wereldingrediënten gebruikt voor een geheel innovatief vernieuwd restaurant de borden zijn warm, de wijn staat gekoeld…

De cultuur bloeit het lichaam open Maar het hart dat is gesloten Body glinstert als in goud gegoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood vermoeid Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt Het bloed gekoeld woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte…

heb jij even aan de vrijheid geroken je handboeien verbroken gespoten: hoop doet leven heb jij even de speelruimte gezien zuurstof gehapt voor tien je gemoed lucht gegeven heb jij even de draagwijdte gevoeld de ovenhitte gekoeld de huid flink ingewreven heb jij even de vastberadenheid geproefd de apathie afgetroefd je hoofd bewuster…

Ze ligt daar zo stil In een gekoelde kamer ritselt het vouwen van gekreukte lakens Een laatste blik wordt geworpen op de tijd die voort kruipt in een sfeer van breekbaarheid Voor anderen, onbekende gezichten sieren de ruimte om haar heen Fossiele gestalten die als verlate herinneringen voorbij schuifelen geven pas voor even Ze…

nou eens, wufte engelen die met blote borstjes boven me bengelen en op een harpje jengelen Lieve hemel, een oude bekende Jezus nog aan toe Hier wil ik wel blijven Hier word ik niet moe Behalve van die 70 maagden dan Jezus: Het spijt me Theo dat is alleen bij de Islam Dus als je niets meer hoort of voelt staat ook boven de champagne gekoeld…

Wij hebben 't bloed gezógen; een lách heeft onze smart gekoeld; - maar w' hebben in de wond gevoeld 't geraamte van ons logen... Aldus, van 't zinken wél bewust in 't drab van onze' onzaal'ge lust, met jammrig-nutloze armen, gaan we door 't misten onzer jeugd, - barmhartig om ons koele vreugd en lieflijk-wrang erbarmen.…

Wij hebben 't bloed gezógen; een lách heeft onze smart gekoeld; - maar w' hebben in de wond gevoeld 't geraamte van ons logen... Aldus, van 't zinken wél bewust in 't drab van onze' onzaal'ge lust, met jammrig-nutloze armen, gaan we door 't misten onzer jeugd, - barmhartig om ons koele vreugd en lieflijk-wrang erbarmen.…

geen boom was en in ijlen slechts bestond uit nog meer treden naar de hemel voor hen die er wilden dwalen en steeds dachten dat hun honger zou verstillen met zijn zaden maar nooit zagen zij hun dorst die hen van bovenaf verslond daar waar de zon hen had verleid en waar geen mens een schaduw vond Het was Johannesbrood zijn schoot waar ik gekoelde…

Bij een hemelreine bronne, Eer zij 't groene dal bespoelt, Heb ik dromende eens gezeten, En mijn hete dorst gekoeld. 'k Heb het dal doorlopen later, En gezocht de blanke vliet; 'k Vond er menig klare water, Maar mijn bronne vond ik niet.…

continent Ben ik dat dier, onderworpen aan 's mens' wil om dik en vet te worden een prik krijgt in zijn bil, mijn kleintjes niet mag zien, mijn melk niet met hen delen, maar aan de volgroeide mens, en als ik vet genoeg ben in vrachtwagens ver staande, moet reizen, om kogel door de kop, in plastic bakjes waar kogelbiefstuk op verlicht, gekoeld…

Zoals Arjen Robben die bal erin kopte tegen Uruguay, dát was meer dan Spaans temperament, dát was Hollands temperament en dát hoop ik zondag opnieuw te zien, van heel het elftal, kom op, nog één keer volop ertegen aan, het volksfeest zal gigantisch zijn, de verrukkelijke tapas en gekoelde sangria staan al te wachten op jullie!…

Na een halve fles jenever takel ik een gekoelde fles Amaretto di Saronno uit de tuinvijver en na wat coke-snuifjes ga ik op mijn gemak de zoetheid naar mijn buik verplaatsen, waardoor ik al gauw buiten westen dreig te komen en mijn helderheid geheel vertroebeld, waardoor de literatuur geen boodschap meer aan mij heeft, want ik sla op tilt.…