Alle inzendingen over gele plomp

Zoals de gele plomp zo nodig ik je uit om ook te drijven zo op een vijver zorgeloos en straks te bloeien weergaloos…

Daarnaast de Gele Plomp brutaal verheft de groene knots zich boven water de gele geile bloem toont de wereld trots haar pronte stempel met haar zoete nectar. Slootsloerie.…

En kanalen vol lelies en gele plomp. Langs kuddes koeien. Rechtdoor en niet omkijkend. Want anders kom je te laat. Een Nederlander op de fiets. Achterop een bleke vrouw die de worteltjes schilt. En helemaal achter de fiets aan een rood verkeerslichtje. Zie je niets dan begint daar de fiets. De fiets is een pufmachine.…

vetgele knoppen breken gesteeld tussen blad de waterspiegel…

In het Aarkanaal vissen met handgranaten: beetje plomp…

Toen hij terug kwam,nam hij een lach mee,die niemand van hem kende en de verstarde massa ontweek hem,zoals men vrolijke kinderen het zwijgen oplegt,omdat de donkere harten van oorlogszuchtigen het licht niet kunnen verdragen, laat staan een verlichte geest als plomp plomp Plomp!…

Toen hij terug kwam nam hij een lach mee die niemand van hem kende en de verstarde massa ontweek hem, zoals men vrolijke kinderen het zwijgen oplegt, wreed en jaloers, omdat de donkere harten van oorlogszuchtigen het licht niet kunnen verdragen, laat staan een verlichte geest als plomp plomp Plomp, zijn ziel die vrij en wijd is, de enige…

voeten lopen in eiwit van zee boven mijn hoofd wolken in dooiers van geel leven omsloten in kalkschaal van dood…

Een merel in 't struweel goud zingt in zijn keel een drukte heen en weer heesters botergeel…

het kwam gestrekt, met been vooruit verstak mijn scheenbeschermer links het bleef doodstil, er kwam niks uit; de achtertrap was minstens slinks te noemen; hypocriet, ver onderbaks ik bleef mijn kalme zelf, sereen als uitgestreken laken strak ik dacht me naast het veld alleen met hém een loden baar dan krak nog steeds geen fluit, niet…

Vanaf zijn vorstelijk plompenblad plompte hij plomp in-plomp uit realiseerde zich dat hij veel bezat maar helaas had hij nog geen bruid.…

Ik was een waterfiets balorig in de plomp gereden Ik voel me nu 'versierd' met de groene franje uit het onderwaterrijk Ik heb -in 't slijk- vissen gezien kikkers, zelfs 'n schildpad Ik ben nu best tevreden ik zag 'wat van de wereld' een wereld onder water.…

Mama zei wat kun jij dat goed en zo leerde ze mij braaf te zijn, en nu leer ik mijn kinderen door niet streng te zijn dat ze per ongeluk of expres iets kunnen doen wat niet mag Ik zie hen ontdekken wie ze zijn, wie ze denken te zijn en wensen te zijn en over mijzelf denk ik na: wie ben ik geweest en wat is daarvan gebleven?…

Roest van vergane rozen in vuile vazen, stof op de tafel, ooit met liefde gemaakt van de botten van een beukenreus naast de oude brieven handgeschreven schetsen van twee zielen, eeuwig jong zonder beslommeringen geen krassen in het goud van de beloofde trouw geen onbestemde vragen of dubbele twijfel die wroet en woelt tussen…

Ik ben ingewijd, in klaslokalen in werkplaatsen en thuis in bed, wist ik het zeker, ook ik ben een duivelskind zo iemand die in vlees en bloed kan leven van genot die zeep over zijn huid smeert wierook tussen zijn kleren legt een schort aantrekt en eten kookt Elke hap, elke kus is een ja van mijn zintuigen en aardser kan ik niet zijn…

Haren glad geborsteld briesend van vertrouwen de wereld in kijken Oude kwesties recht te zetten, toegangen te forceren, risico's te nemen Door de dag heen manoeuvreren, loeren op kansen op goede werken in gedachten al honderd keer verricht Uitrusten naast mijn paard vertrouwend op mijn kracht mijn morele kracht…

Alles gaat gemakkelijk daar vertrouw ik ook op Ik doe wat ik leuk vind In de ogen van anderen zit ik op een troon, dus vragen ze mijn leiding en ik let op wat ze bereiken willen Het kost me de vrijheid om een eigen weg te gaan maar des te beter zie ik wat mensen doen, begrijp ik de loop van levens beter en kan ik die soms leiden…

De hemel is mijn vrijheid om jou te leren kennen elkaar in de ogen te kijken en de wonderen te benoemen de kleinigheden wijzelf, zo vertrouwd en ondoorgrondelijk onze gevoelens die overal doorheen stromen ons leiden of frustreren de samenhang van alles al de delen en deeltjes en de overkoepelende hemel van onze gedachten…

Ze heeft de brui eraan gegeven, stopte domweg met wat ze deed ’t was niet zo dat ze zat te zweven, maar de auto waarin ze reed, gleed de plomp in zo pardoes alsof het gewoon zo wezen moest, nu ligt het daar met het dak boven water zal nooit zeggen tussen nu en later, dat niet meegeven ook een verhaal op zich is.…

op die gebieden betrekking hebbende schuld die op iemand drukt klein binnenschip -in het bezit van een schuine man met grote, plompe voeten en schuimachtig speeksel- bezorgt het vruchtenijs voor een vallend lichaam op een uitgestrekte inzinking onder licht dat van boven invalt komt men tot besef van in hoge mate zoete fouten…

Ik voel me gaarne frank en vrij het liefst met gele mannen.' Ze was een schone uitzendkracht, in China met vakantie. Ze liep alleen in 't bos en dacht: 'Ik hoop, dat ik een man zie.' Ze zag een omgevallen boom. Daar zat een man te pitten. Ze pakte snel een geel condoom en ging toen naast 'm zitten. Ze keek naar hem met grote trek.…

Je was niet, kwam niet en nooit bleef je (ook niet in m’n dromen) In geel ben je ontegenzeggelijk bij me als een heldere gedachte, die mij steeds ontschiet.…

jouw strijd om overleven als toekomst zoek is leven ziek wat nog op te geven dan buig jij je over boeken duikt in elk geschrift richt je zelf op leren almaar meer omdat het bloed verplicht je zwakke lijf vereelt van zware studienachten als slaap gedachten overstemt en jij de donkerte in rent om bij de les te blijven wanneer jij geel…

Geel en bruin en rood: de kleuren van oktober kleuren naar de dood…

Geen woord spreekt een vluchteling over vijand en bezetter niet eens één letter alleen staan voor een onzichtbare poort oude bomen om de hoek hebben destijds alles gehoord niets over dood en verderf wij schrijven woorden geboren uit gedachten en planten ze met verf…

Ze zagen 't van de gele wand gebeuren Van juichend himmelhoch tot niet veel later Het noodlot sloeg van droefenis zum tode EKaterina en EKater treuren Oranje kraakte hem, de britse code Tot in de dying seconds Ol verscheen Een bankzitter, als duvel uit een doosje Die gans de natie dompelde in spleen Het leed van onrecht dat…

Te zwaar voor de takken van de elegante dwergmispel zakt de plomp neerdalende houtduif door de bladeren. Spreidt zijn vleugels. Paniek vonkt binnen de witte randen om de ogen. Pikt in willekeur al vallend naar het lichtrode. Hier is de houten duif niet voor gemaakt.…

Tussen het tastbare verleden weeg ik af wat ik kan opruimen, weeg ik af wat ik kan Al deze vertrouwde spullen kleinigheden, een grote koffer voor een grote reis, met een kopie van mijn paspoort van toen Voor ik de dozen open, draai ik het opschrift naar me toe Ja, ik weet het nog Het is er nog, stofvrij Keukengerei en serviesgoed…

Hier woonden reuzen, hun botten hebben we verzameld in musea, hun geesten in mijsea van status en macht, trots en begeerte Wij zijn de blinkende olielampen waarin de geesten leven van wensen die we soms niet in de hand hebben Dan ontsnapt er een en waart hij rond over de aarde die hem gewicht geeft en zwaar maakt een reus die veel te…

Zolang de verf nat is schrijft mijn vinger bont overvloeiend mijn dagboek Onuitgesproken vragen tint na tint en krul in krul op het topje van mijn vinger gedoopt, laag op laag een toverbal van herinneringen die ik langzaam aflik, elke keer dat ik hun smaken wil proeven en mijn leven herlees…