Alle inzendingen over geroffel

helikoptergebrom en dan snel scherp geroffel een mitrailleur! achter ‘n boom duik ik weg en hoor ik lachend een specht…

Geknetter een salvo op de koepel van mijn dak geen doden geen gewonden gerommel geroffel gedonder een flits kort daarop zonovergoten een ingehouden lach…

Een hels geknetter een uitbarsting van geweld hagel in april geroffel en gerommel de rozelaars verstillen asgrauw spuwt de hemel de tere scheuten rillen…

vergevorderd vakmanschap hij timmert immers gaten houtspaanders verraden zwoegend geroffel van een week of twee aan de voet van een boom deze roffel klinkt anders dan zijn lonkende liefdesroffel hij bouwt een nest wegens roffelsucces en die andere boom met een berg lege kegels na het feestmaal was ook een succes…

op een dag als deze zou de zee je zomaar terug kunnen geven aan het meisje met de droeve ogen zij wacht en weent je zou er zomaar kunnen zijn met geroffel op de deur zij zal je omarmen noch jouw hart kunnen verwarmen om genade schreeuwen zeeman, o zeeman het is beter dat u rust, keer nimmer, nimmer meer terug naar Hollands kust…

een gelig licht bruint irreëel de blanke houten schuur een eerste druppel spat tot kroon op de arduinen muur het zacht gekeuvel op ’t terras wordt stilaan animeus geroffel op de parasols maakt pimpelaars nerveus bij glasgekling en stoelgeschuif wordt hier en daar gegild de vlucht naar binnen wordt gestart met dienbladen als schild…

vallende wind striemt de gehavende vreemde vogel gehoekte vleugels zoeken balans in de wolkenjachtige lucht natuurkracht geselt zijn lichaam met dof geroffel zwiept hij rond stuurloos zwalkt hij richting aarde het karkas breekt als een eierschaal ontstemd loop ik naar wat overbleef van mijn vlieger die geen hoogte kreeg…

Lag te slapen op een veld flauw glooiend omhoog hoorde schoten en gekerm van soldaten, geroffel van cavalerie kwam naderbij Was aanwezig, stond erbuiten in een regen van bommen, granaten en het bloed kroop rood door het gescheurde ondergoed uit de uniformen van soldaten, in de stank van uitwerpselen na het ontspannen loslaten Het was…

Het exotische krijsen der orchideën overstemt, zelfs van verre, het hemelverscheurende zon-geroffel. De wanhopige boten van de zeezigeuners worstelen met de masculine branding. De netten van de koperen jongens zijn slechts gevuld met een kwalijk riekende dood.…

De wind dwingt de takken tot een sonnet En roept alle bomen op te gehoorzamen Samen te bewegen, als een brave kleuterklas Alsof het al tijden ingestudeerd was Ik loop het ritme van de regen tegen de ramen En luister naar stemmen, een dierlijk gebed Daar volgt de trom en de bas Een geroffel van een Renault De vrachtwagen geeft, rijdend…

In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De stille symbolen van hen die vielen tillen ons over de tijd terug. Wederom klinkt ijl de “Last post” over het kerkhof. In onhoorbare verten gaat de oorlog door.…

In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De stille symbolen van hen die vielen tillen ons over de tijd terug. Wederom klinkt ijl de “Last post” over het kerkhof. In onhoorbare verten gaat de oorlog door.…

de vlucht van de boomvalk slaat hij alarm De bosrietzanger is net terug uit Afrika Een warm welkom van de boomleeuwerik Met dirli dirli lu lu Op de cd van Vivaldi is het lied van de nachtegaal Verderop speelt het winterkoninkje authentiek met heldere zang Onder goedkeurend oog van de dertigjarige ooievaar Spechten houden het bij luid geroffel…

De ontluistering geschiedde; mijn nekvel spatte open in een bulderend geroffel op mijn trommelvliezen. Ik klapte mijn opgevouwde botten weer staande met een innige deelneming; 'Dankjewel voor de openbaring van vandaag!'...Dageraad. Deze keer hoorde ik de regen Strauss' 'Also sprach Zarathustra' fluiten.…

Een piccolo rent langs; als klokjesklanken in de wind, met kosmisch geroffel als achtergrond. Un éclair klept van gene zijde, in Edelweiss als weeïge geur van acacia. Er verschijnt een mens. Of ook weer niet. Hij blaast zich op en op, tot een monsterlijk gedrocht in een stinkende krocht.…