Alle inzendingen over getroost

Jij hebt het zout van mijn tranen geproefd. Je handen hebben mij vol liefde gestreeld. Je lippen hebben mij zachtjes gekust verdriet gesust.…

Gehouden tegen het van het licht van hun weerbaarheid als zure morellen die te vroeg werden geoogst, had ik het maar bij de prille bloei gelaten zoals het was,waren zoveel zouten tranen niet vermorst, opnieuw te kiemen als ik eerder was getroost. Foto: Pama ( ontluikende citrus - Od/Pt )…

Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Kus mijn tranen weg Fluister mij tot stilte Laat mij weer even een klein meisje zijn Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Trek me op schoot Streel mij tot rust Laat mij weer even klein meisje zijn Ik wil getroost worden Volwassen zijn doet zo’n pijn Mag ik af en toe…

De Dood, die onbekend en onbemind, Zo uit het oog, zo uit het hart vandaan, De weg vervolgt die hij vanouds moet gaan, Weg waarop niets hem aan zijn offers bindt, Vindt soms op stille ziekbedden, waaraan De laatste hand hij leggen zal, een kind Dat hem herkent en glimlachend bemint En hem verzoent met heel zijn doodsbestaan. Hij neemt het…

Door ondervinding en spijt weet ik dat het beter is gekwetst te zijn door de waarheid dan getroost te worden door een leugen dat doet pas echt pijn…

Ik sterf getroost. Maar zij, die later leven, Zullen mijn lied, mijn leed en mijn hartstocht verstaan.…

vaak een zaak van laten vallen vroeg aangeleerd en getroost met zacht papier waar ik eerst ongevraagd werd neergezet vertoef ik nu spontaan en dagelijks op het toilet…

almachtig Liefdelicht ultieme Conditio sine qua non omniversele fotosynthese zo kiem ik naar Hem getroost ontsporend in Zijn tuin waar Hij veilig mijn paden baant…

Vanaf mijn balkon smolt ik in de morgengroet van de zon die als een bruidegom is gerezen God neemt het duister dreigen van de wolven weg, denk ik getroost en blij zoeven ontwaakt uit mijn slaap als een weerloos schaap…

God, hoe kan de mens toch boos zijn, die maar U tot steun en heeft, en in ander goed getroost zijn als dat goed dat Gij hem geeft? o 't Mysterie zonder weerga, dat ik overal het goed, in mijn eigen als ik neerga, dat ik daar het kwaad ontmoet! ----------------------------------------- uit: Kleengedichtjes (1860)…

zie de delvers huiswaarts keren blikken op oneindig de één heeft zichzelf begraven de ander de ander moeder aarde is bewogen met open armen laat ze zich getroosten en ziet de delvers huiswaarts keren…

Troosteloos zijn is iets anders dan niet getroost te kunnen worden, een arm om je heen voelt niet als warmte, het is slechts een arm om je heen. Een zoen op je wang voelt niet als liefde, het zijn slechts twee lippen op je wang. Troosteloos zijn is intens verdriet en zo diep reikt een buitenstaander niet.…

En dat ik dan kon worden gewiegd en getroost door mijn moeder die mij liefdevol en zachtjes in slaap sust. Me knuffelt. Zodat ik vredig vertrouwd in haar warmte kan slapen. Kon ik maar even leven zonder de zorgen van vandaag. Kon dat maar! Even.…

voordat ik jou verlaat jij mij vergeet is de straat leeg verlangen dood onze kussen de passie vergeten alle woorden gesproken tranen getroost pas dan eindeloos verlaten weten wij waarom…

Ik wil liefhebben, Ik weet niet wie, ik weet niet hoe Ik wil getroost worden, Ik mag niet huilen, ik mag niet zwak zijn Ik wil schreeuwen, ik wil slaan Ik ben als een wild dier, die woedend in zijn kooi zit en wacht om uit te breken Ik wordt getreiterd, ik word verlamd Men is bang voor mij, Ik word opgesloten in een gesticht…

het licht knipperde stroomde het zicht op een rozengedicht open uw lied in het huis van uw vriend en elk zegene u geduriglijk om uw woord te horen met u te huilen en te lachen in de rechte sporen getroost door tranen heen door hem die uitverkoren de volkeren om hem heen…

Ik kijk naar de maan en de sterren en ik ben getroost te weten dat we hetzelfde zien... en dat verbindt ons, zelfs indien we gescheiden zijn door een grote afstand Wij blijven in dezelfde band van " L I E F D E "…

Getroost door Jezus’ woorden uit Marcus’ tijd waarin ik lees niemand is goed dan God alleen ga ik waar Hij mij kind noemt in Zijn ontferming vol vertrouwen heen. Bij Marcus 10 : 13 - 31…

De mensen anders getroost? Het grote niets of is het alles? Zij zal het nu wel weten en hoop dat zij mij in stilte leidt Het leven niet vergeten…

Gebeurt het goed, kom je er met een kerst- gevoel of zoiets moois getroost vandaan. Het is heel erg naar maar ook weer niet zo erg. Bedenk bij onweerstaanbaar opkomend verdriet: Die hebben ze - mij hebben ze nog niet. --------------------------------------- uit: 'Het pindasnoer is leeg', 1991.…

in die dagen zonder affectie vol zorgen en pijn vond ik jou, werd getroost daarmee begonnen de levendige dromen vol poëtische fantasie vaak beloftevol, puur of breekbaar mooi andere keren droef en hard misschien geloof je niet alles maar als ik stop met schrijven dan mis je me…

Jouw zachte handen hebben mij gestreeld en je armen hebben mij omhelst, je zachte stem heeft me getroost. Jij die mij stuurde in het leven naar een evenwichtig bestaan van jou heb ik zoveel geleerd tot ik op eigen benen kon staan.…

voor jou heb ik de berk zilver gekleurd een kastanje getemd en kikkers gedrild voor jou heb ik van rozen een krans gemaakt sterren uit de zee geplukt en regen in blauwe ogen getroost voor jou heb ik zelfs het bos in sprookjes laten verdwalen en schrijf ik letters in het licht van dit zinnig dicht…

De ouder brengt zijn kroost in vijfentwintig jaar groot tot volwassen mens denkt dan, nu ben ik klaar gevoed, gestraft, getroost. Tòt die volwaardige mensen voor het feit zelf staan om de ouder te verzorgen met hun lot zijn begaan ze blìjvend gezond wensen.…

de stenen fluisteren hier dat ze nog oren hebben en jarenlang de tijd met luisteren hebben verbeid het kraken van planken verraadt dat niet alleen de muren zich uren hebben getroost met wat maar des mensen kwam ik zit in mijn oude zetel en aanhoor in mijn hoofd wat met weinig rucht verteld mij tot ware bewoner maakt omdat het zo hoort…

soms wil je niet wil je niet getroost worden wil je huilen alleen in verdriet om wat je niet hebt wat niet meer is languit met opgetrokken knieën schokkend en tranen die vloeien lig je huilend met een stem die breekt een lichaam uiteen een naakte ziel die hunkert naar dat wat niet meer is alleen alleen zijn om vandaar uit op eigen…

Want de dreiging om en om Kan ik dan getroost verduren, Als door rechts of links te sturen Ik bij u te lande kom. ---------------------------------- Het zichtbaar geheim (1915)…

aanhoudende stroom langs verweerde kusten die ons bestaan overstijgt in broosheid berusten leert waar weemoed in het gaan en keren schuilt bij een teer gemis over weerzien droomt onder weidse luchten lasten minder drukken in wiegend avondrood worden verlicht waar een mensenkind zich door de zee gedragen weet hier aldoor wordt getroost…

nu alles schreeuwt om het tekort want waar is mijn wereld waar zijn de dingen die gevoed werden, vertrouwd zichtbaar als grijze adem in het bewierookte gekkenhuis, net buiten de spiegel en het opzwellen van mijn buik waar zijn de ankers die ik slaafs vasthield en in de tijd gooide zodat ik ze beleven kon verzadigd, getroost…

In de avond van Mijn vroegste jeugd Zit ik veilig bij Jou voor op je fiets Jij die mijn vader En mijn veiligheid bent 'k Heb vanaf mijn Zitplaats die in alles Geborgenheid ademt Zicht op die antieke Koplamp van jou Waarin het Philips-logo Is uitgespaard, Het licht komt er Weldadig warm door heen En ik voel mij getroost…