Alle inzendingen over gevlochten verhalen

roodbruine bladeren dwarrelend voor betraande ogen de kracht van de herfstzon zal ze niet kunnen drogen verwarrende gedachten en onuitgesproken woorden zoveel verlangens tranen die alles smoorden gekwetste gevoelens door gevlochten verhalen in eigen emoties steeds weer verdwalen…

nesten gevlochten gevederde vogelen wat aan nieuw leven…

gevlochten klanken dwarrelen droef en donswit de zon tegemoet…

Het is prachtig spul, dit gele gevlochten touw -- Ik ruik retsina.…

Ik zie jou daar staan met handen vol liefde de angst om te geven volkomen misplaatst Jouw hart zonder muur geraakt door mijn passie laat liefde herleven toont nakend jouw ziel Golven van hartstocht breken mijn gedachten de sluizen gaan open warmte keert het tij Verborgen gevoel geopend verlangen verloren gewaand gevlochten verdriet…

Warme handen vlechten gedraaide krullen bloedend gestrikt mijn ogen omhelzen jouw ranke gestalte rijgen jaren aaneen huid op huid straalde leven wandelde hand in hand ooit vol van liefde ik voel schrijnend jouw lach terwijl ik de stilte vandaag zo hoorbaar goed versta staand achter jou lijk ik groter maar voel me oh zo klein…

De hemel boven al, en overal op aarde de grens voor ieder mens, om niet te overschrijden De kinderen van China horen van patenten en van grote mensen centen, het financieel gewin, leren hoe ze moeten vaccineren De waaierende dood, uit de schoot van Wuhan troost weerspiegelt de hemel in 't uur van de dood Een krans met bloemen gevlochten…

Een Sprookje Komt hier eens, Kinders, en let op; 'k Vertel van Sinter-Klaas, En van een brave Ambachtsman, De arme Huibert-baas. De goede Sinter-klaas was oud; Hij droeg een witte baard; En aan zijn witte mantel was Het laken niet gespaard. En als hij van zijn hoge stoep De weg nam door de stad, En dan zo deftig met…

In mijn bedje vol zonnestralen gevlochten uit laagstaand licht luister ik naar winterse verhalen uit een lang verleden tijd toen er nog rijm lag op daken en herdertjes bij nachten lagen wij takken van de kerstboom zaagden voor het maken van kransen in de weken van advent want ooit zijn wij nog heiliger dan de paus geweest was…

Leven, het is continue een ontwarring van iets wat nog nieuw en in elkaar gevlochten is. Men hoeft niets te doen geduld en tijd zullen het laten groeien tot iets wat uniek in alle schoonheid tot rijping zal komen.…

Als de maan haar hoogste punt bereikt valt weerschijn in twee felle ogen worden blikken omhoog gezogen naar de hemel waar zij lichtend prijkt Zoals zijn zicht haar gloed weerkaatst als hij halend passie stemt zo is zij ook in 't minst geremd zelfs als zijn schreien eens misplaatst Gevangen in de manestralen roerloos…

Je strikte mij de linten in het haar gevlochten kon allang niet meer opgetogen levenstaal werd brabbelaar en ik als goed verstaander zag je kaalheid niet stekeblind kreupel loop ik naast je beugels rond mijn hart…

Er loopt een vuurtje over mijn hand hij zit er warmpjes bij, voelt zich gezond vertrouwd de mediterraan in een eeltige palm plooien beken eigenheid, put helder water van genegenheid, voedt genot uit gezond verstand, Er loopt een vuurtje over mijn hand het verzamelt het zout der aarde diepste oase van het kloppend hart dringt door…

Ik, die ben in bomen uitgebroken tot groei, tot takken om te strelen, Ik die stukgelopen ben op hars en schors en het kussen van rasp Ik die van je houd tot aan de faliekant van jouw huid Ik wil staan als een gevlochten rondom aan de tuin die je bent…

het licht gevlochten tussen wiegende takken vroege vogels in opperste staat lichtstruikelend in fladderkriebels in dauw van zonbeschenen druppels fluitend met volle teugen in landschap van deze dag…

Koester gloeiend goud koren huiver zilver maanlicht water leef in laatste uurtjes gedenk die krans van margrietjes zélf gevlochten rond de tere kinderziel…

Dat je niet praat tot daaraan maar appelrot schimmelt de mand Was het gevlochten niet geteend genoeg? Riet kan soepel als het nat buigzaam zonder breken en toch pittig Bevochtigen met liefde maakt speeksel overbodig…

Je slaat je hartenklop als vrolijke fonteinen sinds de val zijn einde brak Ik omgeef je met een aura van warme licht wat schijnt in toverogen die verblijden Dan leg ik jouw hand op mijn boezem in een roes van openlijk en vrijelijk de zinnen strelen wanneer we de liefde met tomeloze energie bespelen We kijken elkaar de kunst af van…

stuurloos Rond dobbert In je zonnige zitkamer met Open haard omlijst door een witte schouw Met sierlijke krullen Het vuur in de ogen kijken Schuifelende voeten over de houten vloer Rood gekleurd Zij staat stil bij haar rijglaarzen Haar vingertoppen beroeren het zachte leder De verkleurde veters bijna versleten Van links naar rechts gevlochten…

ze verdwenen bij horden tegelijk zonder afscheid nemen overal en nergens meer alleen de warme wind verzette zich nog tilde sterren op met het eeuwigheid lied een bloemenkrans gevlochten met kralen parels om te herdenken 't herdenken van slachtoffers die zijn gevallen in de tweede wereldoorlog alle mensen die onvolwaardig…

zal ik je verhalen verhalen over de nacht waarin ik mijn kind-zijn verloor daar ik onmogelijk op kon boksen tegen de manipulaties van hem mijn lichaam niet meer ’t mijne was maar te grabbel en te grijp voor hem gekocht werd ik gekocht middels cadeaus er even samen op uit zodat ik hem dan gedwongen kon betasten met z’n allen op…

Daar gaan wij over in verhalen. Daarna zijn wij niet langer 'wij'. Laten we nu al verhalen schrijven. Zo blijven jullie toch verbonden. Met jullie oude moeder en met mij.…

De krans van roos en leliekelken, Gevlochten voor uw bruine vlecht, Werd op uw doodkist neergelegd, En zal verwelken. Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…

Ik hou van de vernedering, de beleving van het verhaal wat verklaart dat alles mijn schuld is. Ik ben het niet waard me in jou leven te begeven kun je het me vergeven?…

Een gat om in te verdwalen Alles verandert daar De aarde staat niet stil en de hemel jaagt voort, vlucht van mij vandaan, ik begin een volgend notitieboek, vlug vlug, voor de dingen verdwijnen en ik niet meer weet of ze er wel geweest zijn en dan ga dwalen in mijn herinneringen Jouw fantasie is het bewijs van de waarheid van mijn verhalen…

toen ik omkeek zag ik een man en in de leesbaarheid van zijn rivieren kwam ik poëzie tegen niet in schalen of langs de zee maar in alles wat mijn woorden overbodig maakten het werd winter tijdens zijn reizen en ik liep met hem doorheen de stilte passeerde schemeringen, rondgezonden door oude vloedlijnen dichterbij en soms weer…

altijd geborgen Ik werd van hem en hij van mij Gebonden in een taal die ons verhaal Verstaanbaar maakte…

Vergeten verhalen zijn verhalen die niet meer worden voorgelezen of verteld vergeten verhalen die niet meer in het hoofd zitten, zijn verhalen die hebben bestaan, waarvan men het verhaal niet meer vertellen kan. Verhalen vertellen blijft dus net zo belangrijk als eten en drinken, want vergeten doen we allemaal!…

in de eerste zoen van het elkaar vinden is het thuiskomen elke dag opnieuw is een ontwaken met jou naast mij van elke rimpel in jouw gezicht ken ik het verhaal jaar na jaar sta jij op wacht bij mijn vallen en opstaan…

Wat als mijn verhaal al een einde heeft maar geen begin Heeft het leven dan wel zin Zou ik dan voor het onmogelijke strijden Of juist alles gaan mijden Opgeven staat gelukkig niet in mijn woordenboek Dus ga ik zelf naar mijn begin opzoek…