Alle inzendingen over heeg

Je had iets aan de heg staan schikken ik haalde wat spinrag uit je haar, dat zijn van zulke ogenblikken die ik mijn herinnering bewaar, veel later, als wij beiden gewoonweg daar geen weet meer van zullen hebben, speelt wellicht de wind nog in die zelfde heg met daarin die zelfde spinnenwebben.…

een vrouw prevelt magische mantra’s in de schaduw bij de heg van prikkeldraad een zwaluw scheert over vuren om angstgeesten te verdrijven lost dan weer op in het wolkendek moeizaam weeft de tijd zijn web een mus knaagt aan aangekoekt leed zuchtjes lucht persen zich door de heg heimwee is iets anders dan het was een landschap…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd.…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd.…

de kat loopt steels langs de heg laag houdt hij zich, langzaam en springt dan razendsnel zijn poten uitstrekkend. Geritsel in de heg, tussen de bladeren door scheert een merel nog net iets sneller, weg en verdwijnt om de hoek van het huis. met een boog en dan rustend op de tak van de boom.…

Eén tak van de heg wordt door een sierlijke ring omkneld: paddenstoel.…

Vrijdags namiddags Met vaste tred Trekken wij onverveerd Met stapels gewapend Naar die oase van rust En zacht murmelende mensen In deze ruimte Van gelijkgestemden Wisselen wij de voedingsbron Voor de geest Blij dat die blikken heg, Voor even dan, is geweest…

Vrijdags namiddags Met vaste tred Trekken wij onverveerd Met stapels gewapend Naar die oase van rust En zacht murmelende mensen In deze ruimte Van gelijkgestemden Wisselen wij de Voedingsbron voor de geest Blij dat die heg, door Niet-zielsverwanten met blik gevuld, Voor even dan, is geweest…

jij bloeide in mijn cirkeltuin en gaf seizoenen kleur van lentelach tot zomers lui en loom gaf jij de middaghitte droom oogstte donker herfstrood legde op het winterswit je moede hoofd te ruste met heg en hek heb ik je voor gevaren afgesloten mijn zorg en liefde heeft je toen gebroken alleen in vrijheid kan jij groeien dan pas…

Nu weet ik, wie gij zijt, de Jongen die ik eenzaam zag te Woudsend en daarna, nog op dezelfde dag, in een kafee te Heeg. Ik hoor mijn Moeders stem. O Dood, die Waarheid zijt: nader tot U.…

het straalt door de heg de wereld in…

wat waren wij al groot naast de heg die steeds kleiner werd groeiden we, bloeiden we tussen de stenen verscheen het jonge mos en wij kleurden bij de eerste zoen in het klompenhos wat zijn we klein nu naast de heg die steeds groter werd waar stenen zijn verdwenen hebben sporen hun werk gedaan en ademt vertikte tijd door de mond van vergankelijkheid…

Heg en steg Wil en weg Verlaten straten Stegen verlegen Tram, bus, fiets Ik rijd naar niets Trein dendert voort.…

Een vertwijfelde dichter uit Heeg bleef maar kneden aan zijn woordendeeg maar het gehaspel bleef een misbaksel zodat hij ten einde raad maar zweeg…

ben ik billijk als ik zeg dat ontlasten in uw heg een groot genoegen schept? want hoewel geen watersnood 't zou toch zonder hoge nood zijn dat uw buxushaag verlept…

een vogel fluit in de heg een man staat bij het raam en kijkt het tafereeltje aan. Hij wil dood of ook vliegen heerlijk de hemel in, hij klappert met z'n handen. Draait zich dan om.…

geluk vraagt om verdriet ik wil je ik wil je niet aanwezig zijn dat doet zeer dat doet pijn mevrouw, mijnheer ik ben even weg verken heg noch steg neem mij niet kwalijk…

Bij de heg. Knisperend kwamen ze, zeldzame dieren, kwamen door de heg gekropen de Kleine Ademdief, de Rode Pantoffelloper de Muis Met Vlek, de Bonte Tuimelaar, de Dochteren Israëls, de zusjes Koorevaar. ---------------------------------------- uit: 'Al het aardsch geluk', 1995.…

Wanneer ik iets met u heb uit te praten Gebruik ik de methode Kim-Jung-Il En knutsel een ontplofbaar projectiel Om dat vervolgens op u los te laten Dan denkt u, voor u in de heg belandt: 'Tijd voor een onderonsje met Trawant'…

Bij ons in de heg. Gewoon langs de weg. Bouwt een mus aan zijn nest. Hij doet zijn uiterste best. Om net als eerdere keren. Haar te imponeren. Bouwt hij een nest als een huisje. Van wat gras, twijgjes en een...pluisje.…

De geur van frikandel en varkenssmoor kruipt door de heg en claimt mijn open serre. Door buitenboxen hoor ik Bauer blèren tot aan een buurtfeestdecibelrecord. Een schicht, een klap – dan is er niemand meer. En met de regen keert de vrede weer.…

een vrolijk vogeltje zat te zingen in de heg tussen violenbed en rozenstruiken nooit vergeet ik nog de klanken en het ruiken van die dagen dauwend langs de luiken zo dodelijk onthegt teert zij nu langzaam weg…

Ik ruik geen bloemen, ik zie geen bomen, geen vogels, geen heg. Ik voel maar een gaande man in de zon op een weg. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1976.…

We wandelden des avonds door de tuinen Van het crematorium; achter heg en hazelaar Stond laag de vroege maan; ik at wat kruimels Van mijn vest en jij genoot van een sigaar. Je dacht wellicht aan zeer bezwete negers Op hete plantages in de weer. Ook aan Je gezicht meende ik zoiets af te lezen. Ikzelf keek door de heg naar de maan.…

Snot en zand De berg De heg Je snot Dit land Je speelt en lacht De wereld zacht Geen meteoriet Geen bom Alleen maar je snot En het zand In een speelplaats onder de zon Geen meteoriet Geen bom Je snot In het zand Er is gelukkig niet veel Aan de hand…

achter de heg, en 'n struik zit de man achter 't raam; 'n dubbel geluidswerend luik hij speelt in zijn theater "de eeuwigheid in spe", hoort al de stem, van later en spreekt van die ruisende zee…

Ik scheer mij weg Verlaat u met heg noch steg.…

Hij draagt z'n huis zoals de mens z'n kruis en verdwijnt onder de heg, de zon schijnt morgen weer hard op de stenen. Hij draagt het als de slak die hij is. moeizaam.…

Een huislijk musje zingend in de heg. Haar kleintjes hoedend achter rozenstruiken. Och, ooit vergeet ik nog haar klank en ‘t ruiken van die liguster dauwend langs de luiken want dodelijk ont-hegt teert het musje weg.…

Al sjokkend telt men moeizaam af tot vier Met open blaren op de zere hakken zit men gênant achter de heg te kakken Maar met z’n allen heeft men veel plezier Zie ze daar lopen op hun halve zolen Het zijn net “achterlijke gladiolen”…