Alle inzendingen over het permanente verblijf van angst

muren spuwen 't vocht uit dat zich schuilhield achter schilderijen en honderdjarige spiegels zij is zich bewust van het vreemde geluid het kan niet voorkomen worden dat weet ze, ze woont hier al zo lang in deze kamer waar alles sterft woorden die op haar gekromde rug wachtlopen verdrinken in schimmel en schilfers met nagels bekrast…

aan educatie, Ziekte, dood en angst De oorzaak moet sinds het begin der tijden permanent op alle fronten tegelijk bestreden worden…

zonder tegenstroom in genade gevallen struikelend verder balonnen stijgen drijven af met stijl prijskaartjes bungelen vergaren interessenten ook in de fles blijft de klaarheid vochtig achter geschikt voor hergebruik bezin ik mij weer terloops sluipt het binnen vreet zich vast en blijft in de leeg gelaten holen zich vullend met het permanente…

Met wankele benen van de dronken boot nog zonder een plek om te verblijven In kou en regen van haven naar stad vluchten naar het museum de warmte van de kunst Zalen met schilderijen van Munch Wij kenden niet eens zijn naam wisten wij veel… van hem, dè Noorse schilder van het licht en het duister van die eeuwige schreeuw…

tot een permanent blijven staan waar anderen verder gaan met de angst kwam ook het visioen dat lachen en geluk zonder pijn niet aan leeftijd gebonden zijn…

Voor eeuwig en altijd, permanent.…

in permanent heeft tijd je haren gegrijsd het leven in de heer kende ook een weleer waarin bloemen bloeiden verborgen in het hoge gras op lange zomerdagen onttrokken aan ogen die slechts rechtlijnigheid konden gedogen voor pleziertjes is geboet het lange blonde haar grijst permanent onder de hoed…

Ik kan slechts even blijven Je geur is achtergelaten Ik zit hier over jou te schrijven Waar wij ooit met z´n tweeën zaten Een kort verblijf, dat was het zeker Maar daardoor zeker niet minder fijn Je liet weer liggen, je aansteker Een herinnering aan ons samenzijn Je liet hem bewust achter voor mij Ik gaf jou mijn sigaretten Daarmee maakte…

. ------------------------------------- uit: 'Bestendig verblijf', 2009.…

Eén uur ’s nachts reden de laatste trams als rugzaktoerist vond ik geen onderdak en liet het maar zo. Ik schuilde onder een afdak bij een pleintje met fontein zag een visser op een fiets later een marinier met twee meiden zij hadden het afdak nodig Ik poetste mijn tanden bij het fonteintje zodra de eerste trams reden ging ik op…

zo schiep Allah de vrouw uit ronde vormen opdat zij zich verbinden zal en leven baart haar buik is de poort naar de wereld haar hart de stralende zon haar handen scheppen zachte schoonheid uit haar mond komt de toon die muziek maakt. zo schiep hij Allah de vrouw.…

Ik hou er niet van de ganzerik langs het jaagpad langs de rivier ik hou hem hij houdt mij permanent in de gaten…

Eerst hees ze fier de Palestijnse vlag En nu wil ze zélf Arafat beschermen Door zich als schild over hem te ontfermen Ik vind dat ze dat niet alleen doen mag. Ik zei dat ik nog wel wat mensen kende Bijvoorbeeld Bush en Blair en Balkenende.…

Jij Een man van 50 jaren Al drie maanden verblijf je daar Jij Die voelde vooraf die angsten Voor die ingreep Wordt nog steeds beademd En jij Je bent nog lang niet klaar Zij Zit iedere avond bij je Zij Weet niet meer wat te doen Zij Die jou probeert te troosten Geen antwoord krijgt Zij Geeft bij het heengaan Jou die warme zoen...…

De vroege zon zendt, als de dag gaat krieken, haar stralen naar het dal als ochtendgroet. En ’s middags stuurt ze met een roze gloed een teer adé aan de besneeuwde pieken. Ik kijk om 8 uur naar het nieuws, verbaasd naar hoe het in de mensenwereld raast.…

Een heel knappe vent uit Hooghullen Had een kop vol prachtige krullen Maar 't was permanent En dat was niet bekend Dus je moet er maar niet over lullen.…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

In liefdevolle herinnering verblijf ik op de drempel van waan en waanzin. Op de drempel ook van huis en heimwee.…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

kijk vooral rond naar geknipt talent we hebben nu lak aan partij of teint echt alles mag met straling van gezag peroxide ook maar geen coupe permanent…

Ze willen permanente rimpelvullers Zo spoedig mogelijk verboden zien Vanwege de beschadiging nadien Die voortkomt uit die ouderdomsverhullers Maar nooit aan zóiets triviaals ontstijgen... Dàt is pas iets om rimpels van te krijgen!…

mij bevangt een lichte walging bij positief het wenkend perspectief ontdaan van werkelijkheidsgevoel gaat men daaraan tenonder verliest het temperament tot groots en ook meeslepend leven treedt nillens willens toe tot pak met vest het korte permanent gaat elke kerst naar oma in Epe op de Veluwe die inmiddels ook bij god…

Een verlies, een lief, een bijzonder maatje. Een icoon, een tekst of een mooi plaatje. Ook al doet het soms heel erg zeer, markeer het op je lijf en twijfel niet meer.…

Ongehinderd ongehavend mezelf van geslacht tot geslacht bekleed en ongekleed zaaiende het permanent karakter voer voor psychologen kwetsbaar erfgoed alleen ik zelf weet waarom.…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Ik kan slechts even blijven Je geur is achtergelaten Ik zit hier nu voor jou te schrijven Waar wij ooit met zijn tweeën zaten Een kort verblijf, dat was het zeker Maar daardoor ook niet minder fijn Je laat weer liggen, je aansteker Een herinnering aan ons samenzijn Je liet hem bewust hier achter voor mij Ik gaf jou mijn sigaretten Daarmee…

verder kom ik niet als de enige deur zich sluit zoals jij mij aanziet over je schouder en het nu naar het verleden duidt je snijdende blik geladen met een vernietigend gewicht omrandt mijn stokkend lijf het versteent de aderen mijn oogleden sluiten bezwaard ik keer terug naar binnen waar de stilte wordt bewaard in een eenzaam verblijf…

Zeeschuim spat uiteen op steile rotsen, waarop een vlinder uitrust. Bonte fonteinen spuiten dansend in de nacht, kleuren het paleis. Zeedennen wiegen stil naast palmen vol geruis.…

jouw streling door geluid als liefde klinkt in een zacht touché voel ik je woorden zie ik het groen-blauw blikken in akkoorden van jouw kleine symphonie die muziek zit in mijn oren ja, laat de snelweg het maar horen en ik weet dat ze geniet ik zal dansen in openheid van kansen maar jouw lach en lijf weet daar, mijn tijdelijk verblijf…