Alle inzendingen over heuvelland

de eenvoud van het heuvelland is wat heimwee doet bespeuren waar mijn hart aan is verpand met z`n mooie natuurlijke kleuren hier voel ik geborgenheid in `t land waar ik ben opgegroeid mijn moedertaal wil ik niet kwijt tot de tijd dat ik ben uitgebloeid…

De runderen staan als witte vlekken op een verre heuvelrug weerkaatsend de witte wolken van de blauwe hemelbrug. Groepen bomen staan als reusachtige dieren op de vele poten, verspreid in het golvend akkerland. De buizerd bidt voor hij toeslaat en eet. Ik weet. De schoonheid die mij ontroert en dwingend naar binnen voert. Zelfs het niet…

ik lig te blozen in je hand bed van satijn heuvelland waarin je vingers gloeien oog in oog in spiegels van stilte en schroomvol verlangen drijft een tijdloze seconde tederheid…

Een glooiend heuvelland op Java: En onbekommerd langs een sawa Liep vredig grazend een karbouw. Geritsel klonk in 't gras en gauw Verslond de tijger toen, dat raad je, Een mals en sappig karbouwnaadje.…

ik hecht aan een harde ondergrond die houdt me op mijn plek ik zou niet gedijen op los zand ben ik een wrak mijn habitat is het diepe bestaan ik heb geen weet van gesmolten ijskappen en verzonken heuvellanden ik ben gewoon hier en nu een prachtige paardenmossel op zijn plek…

Tussen Noordzeestrand en Belgisch heuvelland waaien steeds voortgaand weer kerend zee- en landwinden van schappelijke stuwing en ingetogen feestvreugde die in het daagse leven gemoedelijke stemming brengen in daadkracht en werk.…

Ik fiets elk jaar wel weer eens door Slenaken Een prachtig dorp in Limburgs heuvelland Als ik voldoende Joules heb verbrand Laat ik me daar het witbier prima smaken ‘Het water uit de Gulp zet straten blank’ Mij leek dat slechts een script na héél veel drank…

het heuvelland in eindeloze glooiing strekt zich tot de einder uit links de ranken waaraan de druiven hangen voor de wijn die de avond van de landheer zal verluchten rechts het graan voor het bier van de knecht die zwaarder vocht behoeft en middenin de witte schimmel in de weide dromend naar de verten hendrik…

In de verte golven dromen aan een buigende horizon van het blakende heuvelland. De schoorsteen rookt, de waakvlam brandt en de hoop rijst dat jij dat binnenkort weer ziet.…

hand in hand zijn we gaan lopen samen weer op weg het heuvelland een pad omhoog waar uitzicht was beloofd een verte vol met glooiingen de diepte van het dal warme herfstkleuren in verval maar wij genoten boven op die heuveltop bloeide onze liefde als lente op…

ik heb met je huid gesproken kleine rimpels en kloven heel minutieus onderzocht van beneden naar boven in het glooiend heuvelland voelde mijn hand de zacht vertrouwelijke warm vrouwelijke opbloeiende ontvankelijkheid daar waar de wereld strijdt toont zij kracht is de oppervlakte vaak robuuster en beter bestand tegen…

Toen zoet water met de spiegelingen van cipressen, bomen in het omringend heuvelland ook mij omsloot, de zon met kracht mijn huid en bloed begroette jij mij aankeek met een liefdes lach beloofde ik in diepste van mijn hart voor jou in water een gedicht te schrijven.…

de put te midden van heuvelland in strelende wind echoot zacht de klacht van het ongeziene langs stenen met mos gesmoord drijft nog immer ongehoorde eenzaamheid waar een poort de kleuren dempt in droefenis stemt een gevangenis van verdriet diepte die doorboort zolang de glooiingen niet strijken zucht het verborgene voort…

In naaktheid van schemering blinkende zweetdruppeltjes op verhitte huid tastende handen over heuvelland versmeltend verheven naar andere stand. Wegglijdend in ritmisch bewegen verdwijnend als pasgeboren jongeling in vochtig koesterende warmte.…

Een glimlach tussen heuvelland, met nepvlees nog tussen de tanden en een kater in de lucht. Stap-voor-stap en haar benen die in hetzelfde ritme gaan, zich voorttrekkend van steen naar steen, door slijk en nat gras de liefde niet ontvlucht maar juist gezocht en gevonden. Met één lach.…

Bij de boerderijwinkel even stoppen Kijk er eens goed uit mijn doppen De zoete kersen lachen me aan Die kan ik echt niet weerstaan Dan zijn er ook nog zwarte kersen voor in een pannenkoek Daar ben ik naar op zoek Ze hebben wel van die zoetzure morellen Die droegen we vroeger als oorbellen Heerlijk fietsen door het Heuvelland Overal…

Zijn aldaar in het heuvelland zes dorpen als het kind, dat trots zijn tweetaligheid bemint. Zoekt een klein Limburgs bestand naar taalsynoniemen binnen het Belgisch federatief verband. Van Moelingen tot Remersdaal voert eensgezindheid nu de moedertaal.…

bocht in de rivier, slangenlijf, met ruwijzeren handen weerlegd geledigd lichaam, avondmaal, perkament uit water gedregd heuvelland, golfstroom, reikend naar kalkhoudend smaragd ode aan de stad, honing, avondgloed, aan een hemel gebracht luchtbelijdenis, verzaking, rede, kalme tred met vaste voet aanlandige droom, kortdurig, met…

Resten stucwerk hier en daar vertellen met gebarsten stem: "dit was een keizershuis, met alle bouwvallen rondom in 't weidse heuvelland". 'k Meen Caesar te ontwaren met zijn nobel en schoon gelaat, getooid als legeroverste, die zal vragen naar mijn reizen.…

Zij zorgt ervoor dat het niet dooft Het vuur dat wordt verspreidt, hij met Zich meetorst als hij reist, hem door Het stormen leidt Zij lijkt gemaakt van sterrenstof Zo helder is haar licht, samen Met haar wil hij terug, zoekt hij Gods Aangezicht Dat danst als goudvonk op de zee Boven meer en rivier, in heuvelland Als van smaragd; edelsteen…

In de schaduw van het heuvelland stopt jouw dwaling tussen 't beddengoed. Er is geen plek waar ik jouw adem liever heb, terwijl geen woord of taal wordt uitgesproken, alleen een langzaam, langzaam weer herhalen tot het slapen in zachte huivering tussen omgewoeld beddenlaken... !…

ik telde de kilometers proefde de sfeer van de vele gepasseerde landschappen wist me steeds dichter bij jou ook in het delen van ervaringen zoals een koor dat repeteerde in een verlaten kerk het spelend orgel zonder organist we daalden en stegen op onbekende wegen in een zacht heuvelland die zich rond een kerk groepeerden…

Kalme effen zee dringt zacht tussen strandstenen, bereidt met groen wier een ijl, zichzelf vermengend eeuwig trillend schilderij. Glooiende weiden verbergen aan hun voeten kleine ravijnen vol koele loverschaduw en begroeide rotswanden. Op blauwe meren, door zware keien omrand, blinkt de stille ziel van misschien lang vergeten én blijvende…

De Raad van Elf en de fanfare gaan door ‘t Limburgs heuvelland. De Raad van Elf, dat is het rare, houdt twaalf glazen in de hand. Ieder raadslid drinkt voor twee. Kijk maar goed, blijf bij de les. En tel nuchter met mij mee: De Raad van Elf, dat zijn er zes! Meer was in ‘t dorpje niet te vinden.…

Kijk daar, daar is hij zoals het hoort Klanken van muziek uit heuvelland wekken stil verlangen op. ‘Hier vind je wat of wie je zoekt’ zegt iemand Lichtvoetig loop ik mijn toekomst tegemoet, laat me op vleugels drijven Dan dringt dageraad door. ‘Nee,’ zeg ik vechtend tegen tijd ‘laat me blijven’…

haar stippen vurig brandend van verlangen met rode tinten in de hemelboog om dan te dalen en zacht neer te strijken op hoofd en huid van vreemde kostgangers van onze lieve heer die pelgrimerend de torens van de kathedraal beklimmen waar ooit kapittels en kanunniken regeerden, nu gebrandschilderde schimmen in spitsen van het belgisch heuvelland…

dit jonge vaderland vol rijke bossen en weiden leef ik genoegzaam gezeten heb binnen mijn woonoord hert en zwijn wat na korte jacht altijd goed smaakt breng hier mijn nageslacht voort om die leergierige welpen in kennis te stellen met vreugde en zorgen van het wachtende leven mijn neus vangt zwevende geuren de Oostenwind nadert snel heuvelland…

wanneer hij je de zilte smaak van het water laat proeven en bij warmte en zon verkoeling brengt, wanneer hij zingend vanuit alle windstreken zijn verhalen vertelt en ondertussen de golven laat breken, wanneer hij vederlicht je huid komt zoenen of met rukwinden je jack bol zet, wanneer hij zwiepend door de takken van de bomen giert en in heuvelland…

Aan de kim rijst op uit zee wit en maagdelijk en groen de kliffenrijke kust van Dover voor Caesar met zijn legioen en Willem de Veroveraar - het heuvelland van fourleaf clover. Na schepen hecht men er het meest aan humor, voedsel voor de geest, muziek, toneelspel, sport te over...…

Op een Karbouw Een glooiend heuvelland op Java: En onbekommerd langs een sawa Liep vredig grazend een karbouw. Geritsel klonk in 't gras en gauw Verslond de tijger toen, dat raad je, Een mals en sappig karbouwnaadje.…