Alle inzendingen over hinken

Het kind als oude man tranen vol weemoedig verlangen; de foto’s van zijn hinken in zijn hand. De wind in wuivende pluimen gras verscholen. Hij lacht.…

Wie blijft hinken op 2 gedachtes gaat chronisch schommelen!!…

Jij vertelt over de lente terwijl regensluiers kindergezichten verbergen achter schampere schijn van schuldig verlangen hink, stap, sprong, hink, stap, sprong, laten hakken op grijze stoeptegels klakken een touw draait gevlochten bochten en als inspin nogmaals de grond raakt vertel jij weer over de lente maar nu over onschuldig verlangen…

Met hypertekst kun je linken Naar een ander website hinken. Zo zoek je binnen internet Nieuwsgierig en nauwgezet En blijf je bij de pinken. Vermeldingen naar de links Staan vaak rechts en zelden links.…

Op de vloer schaduwen van spijlen en tsjilpend een mus tot hinken gereed Wij worden op de proef gesteld zegt de man en ik tuimel de stilte in Ik stap met bonzend hart het vierkant af - in mijn beenderen is geen vrede Als de maan de ronde erker raakt begint de ondervraging traag en hoffelijk Hij gaat mijn gangen na mijn…

ik fluister in het donker waardoor het altijd nog donkerder wordt ik zeg meestal dat ik in de buurt van bijna gelukkig ben de regels van de ander verlaten krijg ik niet onder de knie ik hink vaak maar door als lotsbestemming ben ik aangekleed mijn façade draag ik eroverheen…

Je hebt mijn zwartste gal gekneed tot een rif van bloedkoraal genezen van de slangenbeet vloeit mijn tegengif royaal elke zee om te verdrinken verdampt in onze beker blijf op twee gedachten hinken verenigd zijn we zeker.…

De zonne zinkt. Een sterre zoekt. Een zon die hinkt wordt opgedoekt. 't Moet wel, 't is wet. Maar vóór te gaan, heeft ze in een raam, de zon, haar ziel te koop gezet.…

hengelt haar rechterbeen onophoudelijk in de lucht, hinken vliegensvlug haar vingers rond het linker op en neer en gaan in één armbeweging over naar haar haren. Haar handen likt ze alsof, en strijkt ermee langs haar gezicht. Steeds hoger kruipt haar rokje maar daar gaat het nu niet om. Het gaat erom, dat zij de vlieg nadoet.…

hink stap sprong de hoepel is te klein voor stel en klem geheim inheemse rondedans in kring vuur en vlam schaduw en as er was een berg te ver voor woorden te diep in klank gebaar verloren staal er is een vage beeltenis achter de horizon als glans verborgen door maan en zon…

waarom zou ik verzwijgen dat de tijd begint te dringen welk levenslied wil ik nog zingen; ik ga er nu al van hijgen is het een opgedrongen keuze of zomaar een leuze moet ik het laten gebeuren of toch nog iets anders inkleuren het kan ook een luxe zijn zo te kunnen denken en dankbaar zijn wat het leven nog zelf mag schenken is het hinken…

universeel om acht uur het journaal een vader weent stil telkens weer dat verhaal kinderen hinken op één been de oorlog nooit vergeten ze kunnen nergens heen honger, ziekte en geweld moordend vuur en watersnood dakloos schuilen in het veld vertaling overbodig verdriet heeft dezelfde klank in elke taal…

zijn mond afveegt de ander naar een sleutel zoekt hij in een waas de deur vervloekt waarachter niemand op hem wacht neemt hij zich voor dat deze nacht … … maar bij het zien van bed en troep onder de poster van Betty Boop is hij alles weer vergeten zal hij morgen niet méér weten dan de fles, de geest, het drinken en gedachten die eeuwig hinken…

mijn korte dikke duimen en de verder afgelegen pinken tikken als toetsen op een trommel waar kinderen op stoeptegels hinken met maar één been hoor ik op de verdieping boven mij gestommel daar gaat de buurvrouw met het andere langzaam heen zo bezigt ieder in eigen ritmiek de nog actieve ledematen het bedrijven…

ik spreek je dan lager kan een man niet zinken en vergeet even de kracht laat me kruipen of desnoods hinken als ze nog maar even naar me lacht…

diep zinken is naar leegte dalen treden overslaan blindelings dralen op één been hinken nog minder dan dat zal verdwalen zijn in wat al verborgen is roepen naar gesloten oren met minstens een dikke laag vernis de zwarte echo bekoren geluiden die weerkaatsen tegen gedeukte dromen in de adem haasten dat een bonkend hart moet…

Wij allen zijn monaden Wij dansen op en neer Wij hinken heen en weer Op steeds andere paden Wij zijn bezielde vonken Op weg naar de mystiek Akasha De Kroniek Voorlopig vreugdedronken Wij vallen terug of stijgen Op weg naar het Niet Iets Naar Heelheid in het Niets Waar wij weer vorm verkrijgen En eindelijk ervaren Waarom wij pelgrims…

o, oeverloze dagen zonder warme harteklop getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van zangvogels een grenzenloos erbarmen: de open deur waar kinderen in en uit lopen de ziel wordt getroost…

ik heb dit nieuwe huis gezegend mijn naakte borsten vol vertrouwen aan de lege kamers laten zien nu durf ik naar binnen schroomloos bovendien de drempels zonder hink-stap-sprong te nemen buiten in de grote tuin verraadt een rijke bloei dat heden in verleden heeft gesnoeid ik gooi niets weg de opstap naar opnieuw verraadt…

baart en ontvangt en vindt zijn weg vanuit het vruchtwater in een vuurwerk van duizend–en-een-nacht het sleept zich voort in een eeuwige glimlach en etaleert zich in verzachtende beweging als een jong meisje in nieuwe kleren stevig en strak om haar lichaam een wonderlijke parel in strelend satijn die woorden in een hink-stapsprong…

Niemand wou het weten welke kant het op zou gaan in al die bange dagen dat jij stil daar hebt gezeten Ze gingen langs de straten met hun zwarte hemden aan en schopten tegen deuren met een goddeloos geweten Ach - kon je nog een keertje maar een zomer openslaan en hinken op die stoep waar jij je schoenen hebt versleten Je keek nog naar…

stamelen iets te schrijven in simpele taal over drijvende wolken blauwe rivieren in slapende verten alles is te hoog gegrepen heel dit leven is een pogen iets te verstaan van de vrees iets te begrijpen van stemmen die verdwijnen het zwartste van de nacht alles is te hoog gegrepen heel dit leven is een pogen vrij te zwerven hinken…

het west Twee sterk gelijke krachten Welke is dan het best Zal ik links of zal ik rechtsaf Zal ik voor- of achteruit Is die weg te licht, te donker Hoe ziet mijn toekomst er dan uit Volg je hart is het advies dan Want je hart weet het toch 't best Maar mijn hart dat weet het ook niet Beter oost of beter west Dus ik blijf nog even hinken…

Vrees niet, die boodschap blijft weerklinken en zelf ben j'in die roep gaan staan, al voel je ooit je moed verzinken, al zie je soms het duister aan, al kan je voet alleen nog hinken - dàt woord van Hem draagt jouw bestaan.…

nachtelijk zweet huiverend, rillend ijskleed, dat het gloeien overnam het glazen geluk beademd waarachter het bleke doodslicht wacht op ratels van een klaaggedicht denken in rood geremd opnieuw ontbrandt het vuur getooid in duistere waas tollend hoofd naarmate het late uur blauwe diva’s, lege aula’s uw koele hand sist op ovenvuur hinke…

o, oeverloze dagen zonder warme hartenklop eertijds tevreden kraaiend gezoogd aan jouw borst melk uit de moederspeen getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van vleugels een grenzenloos erbarmen…

Ons vlees en bloed zien wij met gesloten ogen voorbij de altijd open deur hinken. Wat zoekt het toch in het uitgesleten labyrinth onder de gedoofde luchter?…

Van poppenspel en hink-stap-sprong naar de nooit vergeten eerste danspas. Langs heimelijke, nerveuze afspraken waarin de tijd soms stil bleef staan. Uw huwelijk, wat soms een achtbaan leek, bleef omzoomd door lief en leed. Kinderstemmen..nu..zo eind'loos ver.…

wording 1 alles verandert als we uit de zeebodem naar de aarde kruipen alles moet anders als we ground zero op de knieën verkennen als we afleren aanleren bijstellen ombuigen verandert alles wording 2 we kruipen hinken strompelen alles verandert we leren rechtop lopen verheffen het tot een ware kunst alles wordt…

Wat je was Ligt hier nu Levensecht voor me Gegoten in was - Wie je was En altijd zijn zal Is opgegaan In de eeuwigheid…