Alle inzendingen over honderdjarigen

schrille protestklanken schetteren hard: Tubataks, Tuut, Bàaah, Taks glimmende instrumenten ta-ra-ra-boem-di-ee lokken mensen in de straat achter honderdjarig vaandel loopt voltallige fanfare tambour maître slaat de maat…

Het jeugdvoetbal-WK maakte furore, Maar aangezien de mens steeds ouder wordt Is het naar mijn verwachting binnenkort Ook tijd voor een WK voor senioren En zijn wij weldra allerminst verwonderd Over ons voetbalteam boven de honderd.…

bloedzuivere sering de sleutel voor een nieuwe troonsbestijging betoverend een maanziek winterkoninkje de duivel een nachtbrakende kwartel een vervalst barokklokje onder zijn mantel de schildwacht op heterdaad betrapt op een divanbed uitend zijn misnoegen over bedorven bruidssluiers gadegeslagen op de hielen gezeten en verraden door het honderdjarig…

muren spuwen 't vocht uit dat zich schuilhield achter schilderijen en honderdjarige spiegels zij is zich bewust van het vreemde geluid het kan niet voorkomen worden dat weet ze, ze woont hier al zo lang in deze kamer waar alles sterft woorden die op haar gekromde rug wachtlopen verdrinken in schimmel en schilfers met nagels bekrast…

vanmorgen was de deur op slot was zicht aan buitenmuren onttrokken   honderdjarige rust, handen en gelaat in geduldig vlees gegoten   lucht aan lippen, zoals zeespiegel op evenbeeld kan bogen   gruizige aarde, diepzee en bodemleven zoals einde aan geheugen   met meer honger dan een maag kan verdragen, meer droogte   dan deze dorst verborgen…

Na een ogenschijnlijk eeuwig leven is haar lichaam nu gestopt en zal waarschijnlijk ´n eeuwig leven haar geest zijn bij ´n God niet in een Koninkrijk van welke heerlijkheid maar in het Energierijk!…

de loftrompet Over het zanderige bed Waarin jij eens je rustplaats vond Ooit sloten wij een prachtverbond Huwde jouw haiku mijn sonnet Kwamen we samen in verzet Tegen wat buiten ons bestond Het strakke burgermansfatsoen Kreeg op ons, vrijbuiters, geen vat We bleven elkaar toegewijd Straks wordt de aarde fris en groen Ik loop mijn honderdjarig…

Hij vervulde mijn hart, mijn ongedurig hart met een wel honderdjarige rust. Het scheelde niet veel, het scheelde geen haar of ik had die reus van wel honderd jaar van dankbaarheid zomaar,...gekust.…

. -------------------------------------------------------- uit: 'Een gevoel van geluk', verschenen t.g.v. het honderdjarig bestaan van de Openbare Bibliotheek Groningen in 2003.…

Met ingehouden seconden bij de bijna honderdjarige kastanjeboom neem je plaats. De dag voelt als een eerste keer met de smaak van melk en huid. Je voeten als kind treden aan er is veel mee gemoeid. Ook nu tussen het natuurschoon zet de tijd als het ware de etensborden weer op tafel.…

Geen kaars gaat uit, hetgeen ons niet verbaast: de man is eeuwig, immers honderdjarig. Er blijkt een moeilijkheid, waarop-ie stuit, want opa inhaleert opnieuw en blaast een kaarsje en z'n laatste adem uit.…

Natuurlijk heeft ze hem, haar zoon Alle hoeken van het paleis laten zien Natuurlijk heeft ze hem ook gestraft Natuurlijk heeft ze hem ook geleend Want het blijft haar kind Haar lievelingskind Andrew Noch achter de deuren van het Paleis Kan je kijken, laat staan, staan Maar nog meer niet achter de gesloten deuren Van haar bijna honderdjarige…

Dit heb ik (Han Messie) enige jaren geleden geschreven ter ere van het honderdjarige bestaan van Natuurmonumenten, opgericht in 1905. Het gedicht heeft lange tijd bijna vergeten in mijn kast gelegen, en hoopt nu het daglicht te mogen zien bij www.gedichten.nl.…

Blik nog op oneindig onder gezangen is bij het honderdjarig KNBLO-bestaan de Vierdaagse aan de wandel gegaan Met eerst te Dalian banket in gangen later deed ieder meer zijn eigen ding Jan Los als Los(t) Emperor in Beijing* Het IUAES-congres** in Kunming werd wel afgelast al jaren tevoren gepland was de gedachte gerezen dat antropologen…

Je bent een honderdjarige nu. Dat feit hebben we stevig gevierd, afgelopen vrijdag in Den Haag, in het Letterkundig Museum. De zaal was vol met je vrienden. Godfried Bomans was er ook! Hij is en blijft een Deus ex Machina. Eindelijk is hij zelf ook honderd geworden. Je biograaf Henk van Gelder sprak mooi.…

Hoe beven honderdjarige eiken, Gelijk een rillend riet! Paleizen stuiven, voor haar wielen, Als nietig stof, daar heen! Daar storten trots gebouwde torens, Als smeltend ijs ter neer!   Zo zinkt uw grootheid , wufte vorsten, Als God, door donders, spreekt! Als hij, gewapend, met zijn bliksem, Zijn forse orkanen ment!…