verdronken land
vanmorgen was de deur op slot
was zicht aan buitenmuren onttrokken
honderdjarige rust, handen en
gelaat in geduldig vlees gegoten
lucht aan lippen, zoals zeespiegel
op evenbeeld kan bogen
gruizige aarde, diepzee en bodemleven
zoals einde aan geheugen
met meer honger dan een maag
kan verdragen, meer droogte
dan deze dorst verborgen houdt
-dat mijn hoogte eindigt waar
diepte in schemer valt
dat water wint van rots
Geplaatst in de categorie: algemeen