Alle inzendingen over in een huis van vele

als in een huis met vele kamers vlij jij mij zachtjes in mijn dromen tegen jouw warmte laat ik hersenschimmen los en laat mijn wensen komen…

mijn huis heeft vele hoekjes om te schuilen ben je verdrietig je mag er huilen mijn huis wil alle zorgen met jou delen je bent zo welkom zonder vooroordelen mijn huis staat open dag en nacht het geeft je warmte liefde en kracht…

er was geen kamer op het hoogste huis slechts vier kantelen muren waren transparant verzonnen in een pogen elkaar het uitzicht te gedogen ik leunde tegen jou en jij gaf mij houvast in eerst ontmoeten het groeten was een huis uit vele werelden zo blij je thuis te zien samen nog geen team maar delen onvoorwaardelijke liefde…

Nu loop je door het lege huis met vele herinneringen ouder en getekend je voetstappen nieuw de pot met verf die zwaar voelt in jouw hand Straks beweeg je de roller over muren die liefkozingen weerkaatsten, haar schaterlach en de pijnlijke ruzies je bedekt ze in stilte achter wit…

In het huis waar velen komen om eigen bloed dan wel plasma te schenken voor levensbehoud van zijn of haar medemens heeft de kamer van ontvangst warm uitnodigend aanzien wanden ogen huiselijk tafels bieden kosteloos smakelijke spijzen aan roepende papieren raden aan te zoeken naar meer bereidwilligen die wat uit hun aders kunnen afstaan…

na vele maanden duizelig en zijn warrig hoofd te kaal heeft de dokter hem genezen verklaard de gangen van zijn ziekenhuis liggen er weer stil en verlaten bij een rakker is naar huis gegaan naar zijn eigen kleine dorp waar zijn komst nog steeds weerklinkt…

ik wist het grote huis met vele hoge ramen waar als ik binnentrad de sfeer het ouderwetse van voorbije jaren had omdat de klokken waren vergeten het heden aan te geven zij tikten langzaam het verleden weg zonder dat er iets werd gezegd gebaren uit ervaren van voorheen hadden stilte als decor waarin het middagzonnetje scheen…

D' Oude grijze blijft een kind, Altijd slaap'rig, altijd blind; Dag en ure, Waard en dure, Wordt verguigeld in de wind; Daar mee glijdt het leven heen, 't Huis van vel, en vlees, en been, Slaat aan 't kraken; - d' Ogen waken, Met de dood in duisterheen. ------------------------------- uit: Duytse lier (1671)…

maatschappelijke structuren de mens is ontheemd al dan niet gedwongen hij is door tal van gigantische volksverhuizingen losgelaten uit zijn steunende omgeving verdwaald van roots en familie ieder op de zelfgekozen paden op reis naar het wonder van eindelijk thuiskomen zoals het gaan ook altijd in de annalen heeft gestaan in een huis…

een koning gaat je toekomst vooraf, het spel dient zich ongevraagd aan en terwijl jij de kaarten achter een tovermantel opschudt, de handen zichtbaar in het huis van harten zie ik: je bent volledig, nog te groeien jij doet een stap vooruit ik naar achter en tussen deze jaren heb ik nooit getwijfeld jij , mooi mens, ik tik tegen…

umbra mortis (in de schaduw van de dood) onder de boog van walviskaken stond zij met open of gesloten ogen in haar tent en tergend traag bewoog de burqa toen naar het huis der vele woningen in het hart van het dorp het hoog hotel amos volgde haar beschaamd over zijn volgen maar argwaan had woning in hem gemaakt was het wel een vrouw?…

geen ligstoel die mij meer bekoort dan die waarop je zont geen ogen die ik mooier vind dan die waarmee je spint geen blik lokt mij zo fel dan je donker vel nooit vertel ik iemand hoe je mij bedwelmt ooit vertel ik wel de zon van je ogen in dat vel.…

Dat eerste geweld dat zonovergoten land dat zo begeerd vel…

Haar hand had het moeilijker op weg onder zijn T-shirt naar zijn vel hij was sneller streelde haar kneep haar tepel lichtjes ja dat wel…

Vreemd is dat toch, Mensen die menen Te weten dat zware Depressie hetzelfde Is als niet lekker In je vel zitten - Geen benul hebben Ze van de vraag Die ik mij stel Leven of niet leven? - Dat is heel iets anders Dan dat jij me vraagt: Hoe zit je in je vel?…

Geen troost, geen zoete woorden Geen gehuichel aan m’n graf Ik ben u vóór, ik beken Mijn leven was u tot straf Vervloek me als ik verstijf Vervloek me als m’n mond niet meer sluit en mijn ziel zal in rottend vel de tranenrivier afdrijven naar de kolken van de hel…

zich vallen in het gras en hij Voor haar lach, voor haar ogen, zo Eindeloos in de zijne En met de jaren kwamen er blonde jongens Zij streelde hun haren, en hij steeds haar wang En zo lachten zij de toekomst toe Veel later pas drong het tot hen door Op een dag, die ze snel wilden vergeten, Dat zij maar alleen waren Hand in hand, in een huis…

Er worden in de rest van je leven nog vele auto's versleten, maar dit exemplaar zal je altijd bejubelen en nooit meer vergeten. Het laatste vervoer in je leven is waarschijnlijk zwart, liggend tussen wat planken en rijdt ook niet zo hard.…

Leiders van het wereldbestuur smullen in de paleiszaal van zeer uitgekiende spijzen waarbij roerige woorden over dreiging geweld verlangde vrede vallen glazen edelste wijn omvat door handen vol spanning dansen met luchtige bogen de fraaie kelken slaken klokkende kreten als gesmoorde fazantenroep geurig golvend bezingt…

kortstondig de kinderen die spelevaren op de vijver schoorvoetend gaat het volk voorbij een monitor toont iets afwijkends iemand zucht – kucht twee vrouwen twijfelen over de aankoop van een bundel 'steek je hand onder een bladzijde en je schrikt je ziet de poriën in je huid zó dun is het papier'…

Genoeg liefde heb ik in huis Genoeg om dit te delen En met Liefde bedoel ik nu geen sex Mijn liefde is voor velen... Voor allen die mij dierbaar zijn Voor mama en familie wil ik er altijd zijn en dat zijn er echt velen...…

Toen stonden ze zingend voor-op het schip En zagen in zee een wit huis op een klip. Wie alles verlaat vindt in vaders huis Dat vele woningen heeft, zijn thuis. Het anker rinkelde en viel in zee.…

De Efteling met Hemelvaart; okay Je wilt wat leuks, het is een vrije dag Je wringt je door de drukte met een lach Maar Tweede Kerstdag meubels kopen: nee Voor wie dat leuk vindt lijkt het me probater Een bank te huren bij een psychiater…

Vele klachten licht en zwaar zoeken oorzaken naar reden of gevolgen van daden die ver van ons huis zijn veel oorzaken en reden vinden hun verklaringen in gevolgen en daden die wij in huis hebben gehaald.…

Maar mensen, geef mij: een huis. Geef me een huis om in te wonen. Geef mij een huis om me eindelijk veilig en geborgen te voelen. Geef mij een huis om in te blijven, schrijvend dichten. Geef me een woning om te delen met velen: mijn wereld. Een huis vol van idealen. Een huis verzadigd van nieuw leven.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

toen zijn kersenboom bloeide ging hij weg van huis hij reisde vele, vele jaren was overal geweest hij zag kersenbomen bloeien een prachtig, maar ook droevig feest want elk jaar had hij heimwee heimwee naar zijn kersenbloesem thuis…

ik zie mijn huid ouder worden mijn kinderen bruinen mooier in de zon dan ik ooit kon ik had slechts factor 4 en smeerde dat op mijn benen de zon scheen fel…

laten we de jaren laten zo ze waren de dagen tellen die we samen zijn speciaal de ogenblikken van elkaar verstaan ze opslaan als te korte uren maar hoe dan ook onder "voldaan"…

Velen verwijten poëzie vaak Onbegrijpelijkheid, Clichés en Schijnbaar weinig samenhang Maar juist die mensen zijn als Lentemorgens bij een Kaarsverlichte Zonsondergang…