Alle inzendingen over je te

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Wie praat over de dood is nog in leven…

Zag voetsporen in de natte sneeuw, maar ze gingen plotseling nergens meer heen. Ze hielden in het niets zomaar gewoon op, en toen stonden die van mij weer alleen. Het is dat gevoel als bij een open deur, niet wagenwijd, wel op een kier. Wanneer je er te snel doorheen wil glippen, is dit niet de gepaste manier. Nu zie ik jou door mijn…

enige tijd later ontstaan de mooie vormen en kleuren; zij opent haar hart op vruchtbare aarde gelijk een wilde bloem dorstig slurpend bij het opgaan van de prille ochtendzon en smoort als de stekende rode ploert de gouden akker op 't hete middaguur verzengend als 't kanonnenvuur…

In een woud van woorden Blijven ongehoorde Klanken, duister en obscuur. Als voortvretend vuur Verteert het binnenin Woorden zonder zin. Ongehoord blijft sprekend Beloften nooit verrekend. Uitgesproken en gehoord Wekt het woord in elkander Leven en licht ontloken Aan liefde, taal als geen ander.…

de slaap was vannacht onberispelijk aanwezig, zelfs de taart hing aan de klok die grijnzend naar me keek, vele dromen brachten de kers terug en werd gelegen in een toef van een zoet roomhartig verlangen de bochten in de weg werden verlegd tot wijde hoepels met een enkele strook die het vluchten bleef behoeden daar de omtrek van de nacht zich…

Vroeger was het leven zo gemakkelijk. Zo zorgeloos, vriendelijke en zacht. Maar als je jong bent word je ouder elk jaar. Soms zo vermoeiend, ondraaglijk en zwaar. Waar wil ik heen, wat ga ik bereiken. Hoe kom ik daar… en wanneer zal ik er zijn. En onderweg is de liefde zo veel meer dan verdriet. Het leven is als een kaartspel, dat eeuwig…

Dan toch weer doorgaan hoe moeilijk dat ook zal zijn na een zware tijd.…

Wijsheid het weten van wat was, er altijd is en nooit verdwijnt het straalt van binnen zal nooit verwelken hetgeen er eerder was dan het weten wordt aanschouwd door wie liefheeft begeert, reeds voor het wordt gevonden. ... Het hart heeft bekend doe geen moeite je vindt de plek daar, waar alles samenvalt.…

Vertrouwen en moed monden uit in zekerheid. Zelfs in zware tijd.…

‘Dag dokter, ik zie steeds dezelfde koppen Op straat, in ’t hoofd en op het wrede scherm Het is een woekerende plaag, een zwerm van tetteraars, ze zijn niet meer te stoppen’ ‘Patiënt, ik garandeer u, u geneest als ’t strakjes 12 september is geweest’…

Zo zaten ze daar aan de keukentafel, en keken naar wat achter hen lag, de kopjes koffie die nooit werden geteld, de poezen die ze begroeven in de tuin oud en amechtig of nog tergend jong. En dan hun dochters waarin ze zich spiegelden wat zagen ze toch in hun mooie ogen het voorlezen op bed, de armen en benen verstrengeld in een tedere worsteling…

De gezichten van weleer van verre eerdere levens komen nog wel eens in een flits voorbij op facebook: het bekendste medium van het digitale sociale netwerk Ze vragen dan om te reageren of iets of wat leuk te vinden Ik vind het hartstikke leuk reageer zo origineel mogelijk voeg een te 'jonge' foto bij maar ga dan weer snel over tot…

---------------------- ------------------------------------ men moet opnieuw en steeds opnieuw zich uitvinden, zich uiteindelijk vinden als op de oude route de wegen lichtelijk vastgelopen zijn dus, vandaag sluit ik mijn blauwe periode af en begin de gele zet het grof vuil aan de straat zeg eindelijk waar het op staat schrijf een brief…

Pas als je het kwijtraakt Besef je hoeveel het uitmaakt Gezond en fit te zijn Niet te lijden door ziekte en pijn Dus ga het leven "leven" Zolang jou, gezondheid is gegeven Jaag je dromen vandaag nog na Wacht niet tot morgen Of tot je met pensjoen gaat Want straks is het te laat…

Soms wilde dat ik vechten kon, slaan trappen bijten krabben, soms wilde ik da'k knokken kon in het wilde weg. Soms wenste ik me bokshandschoenen om zodoende muilperen uit te delen is het zonde, da'k dat zeg? Soms wilde ik zo vreeslijk graag iemand voorzien van een flink pak slaag, alle frustatie botvieren en erna een feestje vieren…

Als zelfs de schaduwkant een schaduwkant heeft voor mij de opgaande zon in aanzien niet mag stijgen ik steeds moet afzien van het licht wat ook mij is gegeven waar blijft dan mijn eigen bloei terwijl alles om mij heen op lente belust is en juist ik daarover nooit kan zwijgen daarom zal ik niet blijven ondergaan wanneer…

Het moeilijkste om te leren is doorgaans afleren!…

Bij de voorraadkast van mijn gedachten schuif ik het deurtje open. Het lijkt er opgeruimd. Verdrietjes en pijntjes keurig op stapeltjes. Geen vodderige boel. Ik trek er maar niets tussen uit. De plank erboven, boordevol herinneringen. Vandaag zijn ze niet nodig. Ze liggen netjes soort bij soort. Ik zoek en vind de plank, waar ik mijn…

In mijn leven, is geen plaats meer voor een ander. Hoe vaak heb ik dat wel niet gezegd. Jij beheerst nog steeds mijn leven, het kan niet worden uitgelegd. Je hield er niet zo van. De woorden te hoogdravend, veel te net. Je lachte dan je scheve lachje, met ogen vol van pret. Je kreeg een stenen hartje, met een spreuk: “Vader is… de sterke…

Alles is zo nietig, waar het voorheen groot was, alles is ineens zo klein, waar het voorheen volgroeid was, alles lijkt ineens zo niet ter zake doende, waar het voorheen ontzettend belangrijk was, alles lijkt ineens zo niks, terwijl het gisteren alles was! Alles is anders, alles is onbelangrijk, niet ter zake doende, miniem…

Te weinig wordt het nog gezegd te weinig uitgesproken te weinig wordt het nog gehoord, zelden nog komt het voor, dat je van mensen hoort "ik hou van je" het zijn vier woorden, die alles zeggen, het zijn er vier die er toe doen, het zijn er vier die je dag opleuken het zijn er vier, die je horen moet, ook zijn het er vier, die…

In het donker van de nacht, heel keurig, allemaal in gelid, wachten ze op de morgen. De zakjes waar de thee in zit. Angstig en huiverend, ze wachten op hun beurt. Wie wordt er gekozen, wie wordt goedgekeurd. De voorste probeert het zich klein te maken. Hij vreest het al ten zeerst. Hij is natuurlijk ‘ eerst.’ In de vroege morgen,…

we zullen Driek van Wissen écht niet wissen zijn snelsonnettenwerk: fantastisch mooi hij was geen god, al deed men wel ’n gooi zijn reputatie leidt tot kissebissen . de regels van het snelsonnet zijn streng dus maak ik soms opzettelijk een kreng…

Het bewandelen van zijwegen is niet zonder gevaar. Een mens is echter nieuwsgierig van aard. En in een verborgen uur lokt het avontuur Een gletsjer krimpt en scheurt. De ondergrond krijgt vrij spel. Veel gaat veranderen of wordt uitgewist. Men zoekt naar ingang en verloop. Voorbijgangers doen geloven dat dit nou juist de nieuwe hoofdweg…

Van China, Zuid-Korea en Iran, Tot Innsbruck, Tenerife en Lombardije, In Zagreb, Barcelona en Marseille, Is allemaal dat virus uit Wuhan. Hoewel ik niet naar deze oorden vloog, Nies ik alvast maar in m’n elleboog.…

Blauwe bloemen in een blauwe lijst, die wil ik maken. Ik zie ze reeds in mijn gedachtegang. Het doet me nu al deugd, blauwe bloemen in een blauwe lijst, geven me nu al vreugd. Blauwe bloemen in een blauwe lijst, en dan op een witte muur. Ik stel het me zo voor. Mijn hart raakt al vol vuur. Die ga ik schilderen, schilderen in azuur. Het…

Jij zweeft als een fee in het neonlicht, Jouw blik is overal maar niet op mij gericht. Ik sluit mijn ogen en laat me ook gaan, Naar een punt dat ik je plotseling naast me waan. Voel je frisse adem blazen in mijn oor, Lieve woorden die ik van jou hoor. Sla de ogen snel open, maar sta weer alleen, Kijk verdwaast naar de dansvloer, waar ben…

Ik vrees geen kwaad Want U bent bij mij U wijkt niet van mijn zij U die mij nooit verlaat. Waarom zou ik vrezen Als U mij leidt door 't leven Mij vrede en rust wilt geven Uw naam zij geprezen. Mijn Herder is de Heer Hij zal mij veilig leiden En nooit van mij scheiden Hij ziet in liefde op mij neer. Dank voor Uw oprechte trouw U wijst…

Mijn hart, de vervlogen dagen. M'n ogen, de vele vragen. De zee met zijn mysterie en de stad in nevel gehuld. Ademloos kijk ik naar haar. De vele gebeden, mijn weemoed, mijn verdriet. Een zeemanslied dat mij ontroert, het is het onkenbare dat mij voert naar een stille plek om deze weer te verlaten. Onzeker van top tot teen, maar…