Alle inzendingen over jeugdjaren

Bij het huisje waar mijn moeder woonde, ligt een groot deel van mijn hart verborgen, met zoveel blijdschap, zoveel vreugd. Mijn kind zijn zonder zorgen. Ik zie in mijn gedachten, het vrouwtje met haar schort. Hoe ze de kippen voerde, zo lang geleden... en toch zo kort. De vlier met grote witte schermen, viooltjes in wel duizendvoud. Met…

Het jonge kind speelt in een glooiende weide. Nergens is de toekomst zo ver als juist hier. Een wandeling, gewoon om de tijd te beiden, zonder reden of doel, gewoon voor het plezier. Vanaf de weide kun je naar gindse heuvelen kijken. Daar lopen figuurtjes, ze passen in een kinderhand. De uren duren langer, de tijd weet van geen wijken, als…

, ik nog een bakvis was en de boeken van Cissy van Marxveldt Joop Ter Heul verslond ik kon me helemaal in haar verplaatsen had immers zelf ook te grote voeten, piekerige haren handen die ik nergens kwijt kon op schoolfoto’s en dan die strik ze zeiden toen te klein voor tafellaken te groot voor servet heerlijk was dat toen die tijd, jeugdjaren…

Jeugdjaren zo snel verstreken, verzwolgen door de mist der tijd, op kousenvoeten weggeslopen, gevangen in onomkeerbaarheid. Jaren die toen eindeloos leken, toen alles groot was en nog ver, toen verwachting nog bezielde bij de flits van een vallende ster.…

ik en mijn littekens zijn nauw met elkaar verbonden, we zijn één geworden door de tijd, smachtend naar momenten zonder striemen, zonder kneuzingen, zonder bloedingen. ik en mijn littekens herinneren mij aan de verdringing, ontkenning en verwerking van de inmense pijn, die ik in elke voetstap heb achtergelaten. ik en mijn littekens…

Hij kan niet meer janken of kermen kreeg voor altijd eelt op zijn ziel dat was om zichzelf te beschermen z'n jeugdjaren waren niet al te stabiel. Nu hij op middelbare leeftijd zit lijkt hij gevoelloos, star en stug beziet het leven tè zwart-wit ik vraag beleefd, geef zijn ziel terug.…

geboorte kindertijd moedertaal jeugdjaren vaderland wezenlijk verblekend na zes decennia gevestigd in dit mooie land genaturaliseerd andere cultuur langzaam onmerkbaar geïntegreerd nu trekt bij ouderdom zo af en toe als een magneet de geboorteplek niet te laat nog voor het heengaan soms te denken in mijn moedertaal…

bijkans opgebrand lijkt jouw oude hout ontkracht in jaren die vergingen herinner jij je de ringen waarin je weer en wind vergaarde? blussend doorbreekt een lach die voor een leven vocht bewaarde…

Ik ben gegijzeld in de iris van jouw ogen starend naar een hemelse eeuwigheid de jeugdjaren zijn echt voorbij gevlogen maar oh…jouw ogen voor sluitingstijd Tussen de regen en zonnestralen door gaan we samen aan het strand ogen kijken onze wenkbrauwen waaieren in koor trachtend de zee stiekem glad te strijken Het spiegelbeeld van mijn eigen…

dollen kleuren kladden op papier buiten spelen om ‘t kwartier krenten plukken uit de bollen misschien lacht ze om de regen die ritmisch klettert in een sloot of voert ze zwanen korsten brood die ze van oma heeft gekregen …ooit misschien vind ik mezelf verdwaald in haar levensechte dromen als ouderdom - van tijd ontnomen - de jeugdjaren…

er voor terug Iedereen raast maar door Op de hielen gezeten door een onzichtbaar spook Dat in vele gedaantes optreedt Geld, macht, bezit Uiterlijk vertoon versus introspectie Met het klimmen der jaren wint de melancholie Steeds meer terrein De herinneringen worden sterker Alles lijkt mooier dan het was Niets is zoeter dan de jeugdjaren…

Zomerse warmte uit mijn eenzame jeugdjaren herhaalt zich alsof ik nogmaals moet ondervinden dat ik alleen ben in een drukkende wereld die om handelen vraagt tijdens mijn traagheid ik herhaal mezelf ook in hunkerende heimwee waar het spelen als vanzelfsprekend is alsof we kinderen van de zon zijn nooit last van hoogmoed of eigenwaan altijd…

Mijn jeugdjaren, kort, een aaneenschakeling van onopvallend leven. Nu een hapering in dit schijnbare rimpelloze bestaan. Hoor jij de vogels fluiten?…

open mijn handen van binnen naar buiten waar gedempte schachtbokken fluisteren over de tijd die niet stil staat een koeltoren vult het raam als een hemel zonder regen, een donker lichaam nabij de mijnkathedraal ik heb nog even om te duiken in mijn jeugd, de bewegwijzerde wandelweg te volgen op de bezaaide terril het panorama van mijn jeugdjaren…

Die heerlijke winterpret uit mijn jeugdjaren: mijn kleinkinderen zullen dat nooit ervaren.…

Al sinds jeugdjaren werden hier in deze vlasgronden mijn wortels gelegd. Ik hou van Berkel-Enschot, en ze is mijn bestemming, mijn lot geworden. Ik hou van de mensen hier, de zonneschijn, de artsen, de kerken: alle werken lopen over het algemeen goed; het is Berkel-Enschot, dat, wat me zo goed doet!…

Het waren waterdiepe jeugdjaren daar aan de Maas en aan de Waal, met het diepste geniep van uitkleden op een klam strandje en een eerste tasten soms.…

De keuze voor vriendschap al vanaf de vroege jeugdjaren. De keuzepakketten in het voortgezet- onderwijs, waarmee men wijsheid voor de toekomst moet binnenhalen. De keuze voor een beroepscarrière middels een goed betaalde baan. De keuze om als aangepast burger midden in de maatschappij te staan.…

Ik zag nog alleen een geblakerde toren in het gruis van vermorzelde jeugdjaren staan.... Er stond in een bouwput een heikar te hijgen: weer dreunde en schalde het deel van de stad, waar 't rossige leven van tieren en tijgen, voor de zeeman aan wal z'n bekoringen had.…

Jeugdjaren waren voorbij….…

Toen je begon te kruipen Kreeg je de naam Byzantium, Constantinopel De euforie van je jeugdjaren. Ik leerde je kennen als Istanbul. O stad, mijn lief! Bevriezen De bij het gekrijs van de meeuwen rillende havens, Waar je basveerboten koers zetten richting scheiding Ook in het donker van jouw nacht?…

De penningen die ik heb willen besparen om hem een jas te kopen, liggen nog in de kast, naast de oorlogprentjes uit zijn jeugdjaren. Je moest voor mijn zoon een gedicht maken, dat leg ik dan naast de prenten in de kast.’…