Alle inzendingen over karig

Karig is de stok rank de twijgen waar de roos modieus op prijkt…

Mensen realiseren zich niet wat ze alleenstaanden vragen die hielden altijd al afstand nu mogen ze niet meer het karige dat er nog was Ja, een lege kar…

. ---------------------------------- uit: 'Het karige maal', 1978.…

Maatje was nooit karig. En gewis zal 't morgen weer. Feest hier zijn ter mijner eer. Morgen ben ik jarig.…

Hij viert het uitgebreid en ik vrij karig, Met eerstegraads familie om mij heen. Maar sneu dat het van mij geen kroonjaar is, De Koning zal me missen bij de dis.…

Een vroege merel weerkaatst door een hoge koker van karige lucht. De merel schrikt van zichzelf. (Parijs, mei 2010)…

Wanneer docenten èn agenten staken Of karig zijn met hun bedillerij Wie brengt ons dan nog iets van normen bij? De escalatie schuilt in zúlke zaken Ik kan slechts hopen wat ons blijft bespaard Het is me al met al geen gulden waard…

onbewoond maar op gehoorafstand ligt een eiland in een zee van ruimte in de verte klinkt een echo met de intonatie van een stem er rijst een vraag om karige klankborden te beklemtonen, om grenzen aan gehoor te verbeelden…

in het kader van veelgestelde vragen is nog een lange weg te gaan een richtlijn te spookrijden, een been te zoeken om op te staan de zon te aanschouwen, de schaduw van nacht en maan het karige aan bezit het volle van bestaan…

" klinkt dan misschien wat karig. Maar hé, ze is wel jarig en zó is niemand dat.…

Dan ben je dus voorlopig nog niet jarig; Je zoon en zijn aantrekkelijke bruid Die torenen zelfs hoog boven je uit Dat maakt zo'n bus- en bootreis toch wat karig Ware woorden dus van onze regentes Het feest was ondanks haar een groot succes…

Ik wens je nu 'Proficiat', al is het zonder wals wat karig. Maar hé, je bent vandaag wel jarig en zoals jij is niemand dat.…

zijn warrige woorden kunnen niet langer bezweren verstrooid waaien ze uiteen met karige bagage vederlicht onthecht staat hij aan de rand van de wereld de angst danst in zijn tollende hoofd: hij gaat vliegen niemand hoorde het breekbare geluid op het geruisloze asfalt…

Wij dichters weten goed wat u behoeft Een kekke cocktail van vermaak én lering Die tappen wij en hopen op waardering Niet karig, nee het liefst fiks opgeschroefd De pointe, beste lezers, voelt u al: Schenk ons voortaan het hoogste sterrental!…

Flinterdun als gesponnen zijde Trillend in een huiverige wind Begeleiden verwarrende gedachten Waar ik geen antwoord op vind Verdwaasd dwaal ik steeds verder Verdwaald in droog grillig labyrint Zoek ik terug in het kort verleden Tastend in eindeloos karig heden Dan hoor ik haar, flinterdun…

Daar natuur geen kitsch kent brengt ze uitsluitend kunst voort soms kaal en karig dan weer rijk en uitbundig alleen op de kim tussen zwerk en bodem bouwen mensenhanden smakeloze werken vol edelkitsch is het daarom dat de Schepper de einder zo dun mogelijk getrokken heeft?…

ik schik en herschik wat ik schrijven moet op een stuk papier woorden karig als een schraperig geschilderd veld met stramme hand en stroeve pen binnen weerbarstige lijnen bangelijke woorden die rondjes draaien binnen perkjes van papier onrustig wacht ik op de taal die uit me zwermen zal en het luchtruim vindt…

geleidelijk verandert er veel het tij zit tegen de karige oogst wordt moeizaam ingehaald waar de wind waait zo hij wil met slagregens die het licht breken naast de resten op de akker -van wat eens vrucht droeg- lijken de wegen in staat van de verwording zonder houvast raken wielen versplinterd glijdt alles voorbij de rand…

Taaihouten spiralen Wirwar van karig hout. Een gespikkelde borst Verstijfd in de achterdeuridylle.…

ik zag je driftig schrijven in het natte zand woorden die jij van de daken had willen schreeuwen maar je kon de stilte niet verstoren van het eindeloze strand waar meeuwen keken naar de sporen van je voeten in het cirkelend zoeken naar een karig maal zij vonden slechts je boeken de woorden opgevist door een trage vloed van…

Onder de knoet van het systeem zien wij de meeste dingen ruim de trage voet klimt uit het leem ons bindmiddel uit karig kruim onbenoembaar samen voelen waar splinters hechten tot geheel vechten voor wat wij bedoelen met ons herwonnen leeuwendeel in alle zones van de tijd zal de liefde overleven die levensangst verruilt voor spijt van…

Op afstand, zo is beschikt, zullen wij onze karige daden beschouwen, erom lachen, misschien huilen, nooit aangesproken zijn. Iedere veronderstelde betrokkenheid ten spijt.…

de trip die hij maakt in elke dag zijn licht doet hem zonnig stralen brengt hem evenwicht maar inzicht, nee dat blijft afwezig hij is de wortel zelf die zijn boom blijft voeden een stukje radio centraal in zijn karig bestaan waarin hij soms bericht over de dingen en de zaken die hem al eens laten bezwijken aan het op mensen nederkijken…

Als jij overdag Geen oog hebt Voor mij, Niet naar mij Luist'ren wil, Dan ben ik Veroordeeld tot De nacht om je Aandacht te trekken, Om je te Laten merken Dat ik er ben…

Des werelds vuil is uitgestort op alle schepselen; het wordt gespild, gesprenkeld rijkelijk op hoog en laag gelijkelijk en de geringste is besmeurd; de onverzorgde weduwvrouw, die van haar pover weefgetouw amper een karig dagloon beurt, zij word gehekeld en verscheurd en des bemorsens waard gekeurd. Wie is gerecht en kan bestaan?…

groen liegt door bladeren winterbruin en perkament vertellen van in herfst verdwenen dagen karig de grond met sporen van wat zand in voegen tussen stenen aarde lijkt hopeloos het wachten op ’t ontwaken en toch gestreeld door zonbeminde dagen streeft het omhoog in voorjaarslicht als een klein wonder in een godvergeten hoek lieft het de…

het is een zooitje in mijn hoofd oude gedachten liggen weg te rotten ruimen van peinsafval wil niet vlotten de humor is van zijn bron beroofd het is een vieze troep in mijn kop de ideeënontwikkelaar is overjarig de geheugensterkte veel te karig het wordt dementerend zelfs een flop het milieu in mijn bovenkamer is grondig verstoord de lucht…

Verdreven warmte door kille kieren Waar klam en vocht deed zegevieren Kraken in nachtelijke symfonie Molens Draaien stenen verkrampte nieren Verhulde pijn ontbering reeds gewoon Noeste arbeid beloond met karig loon Beeldend het landschap tot op heden Door miljoenen bezocht en betreden Zo het ware en altijd het heeft behoord Draaien zij…

vingers klauwen rond de vleesgeworden lust voor het oog schuurt angst in droge kelen –letterlijk- tot schorre kreten vroeg of laat de straat verlaten een land bukt haar juk drukt zwaar door overmacht daar hurkt een kind, het huilt in alle hoeken van de stad; maar niemand hoort wanneer het wacht op huid in rauwe flarden, want het karig…

Je was het kind dat ouder leek het kleintje dat op kleintjes paste en luiers legde op de bleek een meisje dat de piepers jaste een meisje van 16 je wist van armoe en van oorlog het harde werken zonder loon een warme maaltijd en een bed dat was toen heel gewoon een meisje van 90 je weet van armoe en van oorlog de oudjes met hun karig…