Alle inzendingen over kastanje

Kastanje zo mat al maar een houvast daar in het donker…

de kaarsen van de jonge kastanje ze doven al…

Aan de Kastanje Hunkeren bruine knoppen naar hun ontplooiing…

in zijn blote bast is de tamme kastanje om op te vreten…

De merel met zijn jazzy voice verleidt hen in de tuin, door zijn gewaagde klanken. Als een ware Norah Jones, als vogeltravestiet zingt hij zwoel en verleidelijk, in zwart en geel gekleed, zonder begeleiding van piano en gitaar. Yes! A Capella en zo zwoel... Zijn podium is de kastanjeboom, die bol staat van duizenden omgekeerde champagneglazen…

Dat is geluk in de zon een parasol daaronder lig je en kus je o wat is zij mooi en slank en blond ik wou dat ik er ook van dromen kon in de zon een parasol daaronder lig ik en kus je o wat ben je mooi en slank kastanje o ja het mag wat mij betreft gerust ook in plaats van van blond kastanje…

de oude kastanje raakt steeds meer vermolmd nóg waakt hij over huis en hof met breed gespreide armen naast hem in de houtwal groeit een zoon voorspoedig in het voorjaar tooien beide zich met witte kaarsen ik hoor zijn langzaam sterven nóg staat hij ferm en fier…

Stokoude kastanje vol zwellende knoppen boven de muur…

bomen horen zien en voelen anne keek naar haar kastanje kaal schitterend in de winter de boom ontlook voor haar ze verliefde in de prille lente hij hoorde de ontzetting voelde de verstikte gevoelens van twee jonge mensen in de zomer van 1944 voorzag de lijdensweg niemand durfde het toen protesteren tegen gebral misschien had het ook…

Zo mooi Zo rond Zo glimmend Zo puik Je ruwe bolster Je prikkelige schaal Daaruit Een pracht Een praal Dieprood Weerspiegelt De kracht Van een zaad Ooit word je Een boom Die jaren oud Zo sterk Zo groot Groeit Tot bloei Van ruwe bolsters Met kastanjes In schaal Ze vallen Breken open Tot een nieuw Verhaal Oh kastanje De mooiste…

- Er wordt al 70 dollar per kastanje betaald....volgens een omwonende, tijdens de uitzending van Twee vandaag -…

alles wat natuur is in dit land wordt kastanje bruin behalve bij de buren zo mooi hoe baby bruin kan zijn uit de kunst in pampers heeft de toekomst…

een wat donker bruin vermoeden waait het blad van de kastanje ritselend haar aan dat de zomer allengs stilt en zich onontkoombaar in de herfst moet laten gaan…

Niet blond kastanje nota bene merk dat wel een mix van kruiden haar twee oogjes lijken vuur twee vonkjes die fel dansen…

ik had nog niet gekeken langs je koude wind omhoog de draden bleven kleven die de ochtend naar me boog was verrast door de kastanje nog gaaf in open schil jij dwong me om te kijken naar de herfst die ik niet wil…

Maar aan de Amsterdamse grachten kan je wel zeven mille ontvangen per kastanje.…

De meest besproken boom van alle bomen, De boom van Anne Frank, gaat nog niet plat. Het was haar laatste uitzicht op de stad En stel nou eens dat zij ooit terug zal komen: Heel Amsterdam zal anders zijn dan toen, Alleen die ene boom is nog steeds groen.…

je schat aan blad bestormt de grond verrassend sober de druiven rond schenk jij, oktober je plan de campagne strooit los van franje een symfonie opent met iedere kastanje mahonieharmonie…

In de kastanje is het feest daar zitten honderd pietjes. Ze zingen allemaal in koor de mooiste vogelliedjes. En ik? Ik kom heel stilletjes ook even op visite. ‘k Zit in mijn tuin bij het getjilp tevreden te genieten.…

De grond waar ik was is zacht dempte de loop van jagers en het vluchtend hert Ik stond er dikwijls pakte het penseel verfde de avond en de bladerval Hij staat er nog de kastanje in de wei waar ze mij neerlegde als een verloren kind…

oostenwind bladerdek herfsttint regenjack kalebas kastanje tam waterplas oesterzwam rubberzolen storm op til aanbevolen vitaminepil vioolmuziek bliksemschicht melancholiek ogen dicht uitzichtloos depressief pillendoos afscheidsbrief…

De rozen domen en dauwen ten avond, vredig-vroom; er waart een paarser schaâuwe om de kastanje-boom. De vijver blankt in dampen; de troostlijke nacht begint. - Ontsteek, ontsteek de lampe: mijn angst ontwaakt, o kind.…

waar de wilde kastanje stekelig wordt geelgroene blaadjes vergaan in bruin lonkt de herfst in haar groet naar de winter duistere dagen waar grijs overheerst vergaat elke kleur in de strijd met zichzelf het lied van de zon fluistert de wind…

de wind waait anders in zijn aanval op het vallend blad de herfst kleurt bleker rode gloed verdween al in de zomer van dit miniatuur ik tol in dit kleine landschap als een stuurloze kastanje waarmee kale takken diabolo spelen misschien mis ik het dansen nog het meest…

we wisten, goede vriend, dat jij ging sterven je kroon viel af, je kon niet blijven staan de leegte nam bezit van onze laan we mochten slechts herinneringen erven je levenstaak verrichtte jij met verve de drukte zag je onverstoorbaar aan tabee ... barmhartige Samaritaan we kunnen nu geen hart meer in je kerven je broeders volgen één voor…

Je groeit uit in parasolletjes van vlinderende bladeren die het voorjaar strelen in de wind waarna ze loom de zomerzon begroeten donkergroen op termiek rustend schaduwbloemen vormen op het gras en dan verdrogen in hun vlammenspel als parachutes bolsters begeleiden die bezwangerd zwaar vallen…

het waren niet alleen je hand en ogen die me wenkten ook die wolk kastanje gebruind haar dat ongeordend krulde in de late avondzon van een eindeloos lange zomerdag je lach had nog dat zinderende van de middaghitte in een trillend zwoel geluid jij pakte volledig uit na jouw weergaloze presentatie koesterde ik vol liefde je warmrode…

Oktober. Dagen zijn mistgrijs gekleed en wilde kastanjes vallen maar raak. Hun boom een kerel, zijn dos vol groene stekelbollen. Als dobbelstenen rollen ze weg, hun hoop gericht op boomhoog. Onweerstaanbare pralines, rap door kleine handen opgeraapt, binnen als schat verloren gelegd – dood in minder dan een winter. Herfsttijd kreupelt…

nog in zomerende dagen vertoevend raap ik verbaasd een kastanje uit ‘t gras nu de herfst reeds op kousenvoeten door het groene landschap dwaalt terwijl de dagen zichtbaar krimpen bomen en struiken weldra kleuren gaan ik wandel schoorvoetend de zomer uit betast de vroege herfst in mijn hand…

voor jou heb ik de berk zilver gekleurd een kastanje getemd en kikkers gedrild voor jou heb ik van rozen een krans gemaakt sterren uit de zee geplukt en regen in blauwe ogen getroost voor jou heb ik zelfs het bos in sprookjes laten verdwalen en schrijf ik letters in het licht van dit zinnig dicht…