Alle inzendingen over kinderogen

overdag kleuren ze de herfstafel kabouters met kruiwagentjes elfjes met vleugels van satijn goudgele bladeren krullen kinderoogkes die smullen en het zekere weten oma heeft het zelf gezegd ......... om twaalf uur in de nacht als het donker is gaan de lataarntjes aan komt de herfsttafel tot leven ze blijven wakker komende nacht…

vandaan leven kinderen zoals jij met eenzelfde onschuld Een kinderwereld zo klein, kan ook zo wreed zijn wanneer hij niet door speeltuinen wordt gevuld Hun wereldje zo uitzichtloos vol tanks en militairen de straat die zij niet mogen oversteken ligt vol met lijken Een kinderwereld zo klein kan, kán zo vredig zijn als volwassenen de wereld door kinderogen…

kijk in de ogen van een kind zie daarin de pret die het beleeft kijk naar het spelen van een kind ervaar het plezier van ontdekken hoor in de stem van een kind simpele waarheid in wat het zegt zie de pure liefde van een kind spel van leven is houden van…

Waarom, o kinderogen! Waarom uit dat bleke gezicht, Dat bleek en onschuldig gezichtje, Die blik op mij gericht? Ik kan u geen antwoord geven. Ach zie mij zo vragend niet aan! Gij wekt in mijn harte een onrust, Een smart, die ik niet kan verstaan.…

gelijk kostbare kralen kijken ze mij aan, verbaasd en stil vragend, kinderogen, wat gaat de tijd toch snel 's ochtends vroeg voel ik zalig warm hun kleine armpjes rond om mij aan voel hun onvoorwaardelijke liefde en zie onschuld...gestolen momenten het mooiste van hun leven in hun kinderogen in een hoekje geduwd en verscholen, zonder…

Lente-ogen, waar 't lentzonnetje in gaat schijnen, Zodra de wimpervenstertjes ontsluiten; Spiegeltjes klaar die geen menswereld buiten, Maar 't eigen lentezieltje doen weerschijnen, Zo rustig rein dat ze in hun kristallijnen Glanstoverkring al 't duistre buitensluiten; Boodschappertjes van heil die zachtkens stuiten Verbitterd woord van…

een zwaluw zwoegt binnen de storm zijn vleugels torsen wind, zijn lied vervliegt op aarde kijkt een kind, in rood gelakte laarsjes (verbazing om het groot geheel speelt - allengs groter - om de kleine mond) waarom de Hemel zoveel windkracht zond begrijpt het niet maar ook dit lied zingt als vanouds van uitgeblazen kaarsjes…

leer mij weer even kijken door de ogen van een kind verwonderd nieuwsgierig en vol verlangen laat mij weer kijken door de ogen van een kind dat z’n vreugde en verdriet slechts in een ogenblik vindt en ogenschijnlijk niet in emoties blijft hangen leer mij het leven weer ervaren als een nog onbezoedeld kind kwetsbaar lieflijk onschuldig…

Vragende kinderogen kijken je vertwijfeld aan, Wie laat het nog onbewogen, wanneer zij vragen gaan: Pappa wat zijn Joden dan, en wat is dan het Hamas? Pappie wat ik niet begrijpen kan, waarom moeten Joden aan het gas? Pappa wat is kanker toch, Kinderogen worden moe, en als je nog naar antwoord zocht, Pappa, ik wil naar Mama toe.…

pas jaren later vertellen kinderogen het ware verhaal…

op de televisie kijken oude kinderogen hongerig in de knusse kamers van de welgedane verveling de kijkdichtheid was groot…

de zon zit hoog groenblauw valt een zee van schelpjes uit het melkwit van een kinderoog vingertjes grabbelen vlindertjes uit een regenboog…

Er is geen droefenis voor wie met kinderogen nu kan kijken. De witte bloesems doen je juichen om al dat nieuwe leven. De hoop vervuld en dankbaarheid voor zoveel moois al is ’t maar even.…

Ik keek in z'n zorgeloze kinderogen en hij voor even door het verkleurde herbarium bladerde (ah..gezien..nog lang geleden..) deed het dicht en ging verder spelen.…

Kinderogen die zacht kijken naar de Zoete Lieve Vrouw die hier zegenend wil tronen of ze ons ook zeggen wou: "blijf je kinderogen houden blijf je diepste dromen trouw."…

Kinderogen die zacht kijken naar de Zoete Lieve Vrouw die hier zegenend wil tronen of ze ons ook zeggen wou: "blijf je kinderogen houden, blijf je diepste dromen trouw."…

Wat geeft een rat om kinderogen? Wat geeft een rat om buttonholes? De ratten rebelleren niet nu de volop riolen steeds vollerop gezegend zijn.…

zorgvuldig lakens en kleren stapelde alles met No. 44 erop begreep het kind nog niet dat het een valstrik was verloor zij de hand van het kind op deze reis ze kon niet meer met kinderogen meten het grasveld werd gewoon een grasveld toen No. 44 in de kist geschreven stond.…

Grote trieste kinderogen kijken de wereld in ze weerspiegelen de angst van vergetenheid de eenzaamheid knaagt aan hen net als de honger verschopt en verlaten leven zij laten wij hen niet vergeten.…

Verlangen blijft en ook het dromen van morgenlicht en avondrood, van steeds weer vruchten aan de bomen, van leven tot voorbij de dood, van tederheid en mededogen, van kijken vanuit kinderogen, van Gods erbarmen groot.…

Men kent geen kinderogen is door geweld bedrogen. Zien volwassenen vechten helpen zelf mee als knechten. Een geweer is niet apart al hopende op een nieuwe start. Eenzaam en altijd alleen houden ze zich in leven en op de been. Voorgelogen....…

koude handjes in de mijne knijpen harder bij elke stap dichter bij de rauwe waarheid op het betraande laatste pad verloren is het kleurenlicht uit zijn zachte kinderogen nu er alleen nog leegte wacht groter dan de hemelbomen…

Murmelend water spetterend licht kinderogen klein gedicht, adem van verre groet van nabij fris ontluiken lied in mij, bron van vertrouwen teder en goed woord dat zuivert leven doet.…

waar naakte waarheid zich aan mij vertoont kus ik jouw onschuld weer in gretige kinderogen kleed ik je koude lijfje met omarming streel ik je schoonheid met mijn blik bewonder hartstocht en verlangen laat ik je nooit meer gaan.…

als je me even niet ziet dan kan dat zeker kloppen het dauwt namelijk vlak boven de aarde ik teken daar in het zand met mijn vingertoppen een hart vol met kinderogen geloof me, ze zijn van onschatbare waarde zij spreken mij toe en ik ik raak weer opgetogen…

Kinderogen stralend-helder heel verwonderd als de vogels die hun wijsjes fluiten gaan en die niet zoals zovelen op hun strepen staan.…

twee kinderogen kijken mij aan de afgekloven teddybeer vastgeklemd in twee nog niet volgroeide handjes jouw ogen twinkelen in het donker je lacht nu lig je nog in je veilige ledikantje straks ben je volwassen en bevind je je ineens in een heel andere wereld maar daar weet je nu nog niks van…

Het zijn de gebroken geesten in een stervende stilte waarin het lot onomkeerbaar zijn tinnen soldaten smeedt Het bloed is als rode inkt geknoeid op een wreed beschreven aarde Blind navigeert men richting een “nieuwe wereld” in verwondende handen Tussen triomfboog en kerkhof is de scheidslijn dun Wanneer uit geestesgloed een allesverwoestend…

Zomaar iets van liefde vederlicht in de morgen waar de dag nog droomt in kinderogen die blij blinken. Eén enkel geluid van welbevinden en toevertrouwen tot de dag al wat ouder wordt en de uren verstrijken in plicht. Moeders die kijken en verstaan en enkel iets van liefde zijn.…

in mijn herinnering neem ik je hand je staf en blije kinderogen warmgezongen door de onsterfelijkheid van elk decemberlied zie hoe ik geniet papa, je was de mooiste en je droeg jouw mantel graag een roodfluwelen kerstmis antwoordt traag op wat mijn hart in zoveel beelden ziet…