Alle inzendingen over klim

ze lacht ik straal als ze schijnt klim ik op naar boven gericht ik wacht verdwaal als ze schijnt klim ik op naar haar gezicht ze bracht verhaal als ze schijnt klim ik op voor altijd gezwicht de nacht was kaal maar de ochtend bracht licht ik klim op met een warm onthaal als ze zacht onze levens dicht…

Ik klim omhoog. Ik klim omlaag. Ik klim van tak tot tak. Even blijf ik zitten en koester ik onder een groen bladerdak de macht zó hoog te zijn verheven; de macht die ik eenmaal in mijn leven boven mijn krachten overdraag. Ik klim omhoog. Ik klim omlaag. Ik klim van tak tot tak.…

Hij schat het pad dat voor hem ligt in als klimop en richt zijn blik met vastberadenheid naar voren voetje voor voetje volgt hij eeuwenoude sporen die leiden naar het wijde zicht vanaf de top zijn wens om daar te komen stuwt hem hogerop van rust of stijgen met beleid wil hij niets horen de stenen die hem storen tuimelen verloren waar luide…

Kastelen in de lucht in een zucht klim je er naar toe.…

als ik het even niet meer zie klim ik op een laddertje stof de zwarte wolken af die rondgaan in mijn hoofd ik ontdek nieuwe zachtheid vind bloemen onder 't stof veertjes van troost stuur ik naar wat oud verdriet al heb ik hoogtevrees ik klim die ladder op .…

op de top van de berg waar de horizon me ruimte geeft klim ik verder naar de plek luisterend naar mijn innerlijke stem weet opeens wat me gelukkig maakt luisterend naar mijn innerlijke stem klim ik verder naar de plek waar de horizon me ruimte geeft op de top van de berg…

Het mooiste uitzicht Komt pas Na de moeilijkste Klim-partij…

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

Klim de ladder op en kijk om je heen, naast je -- wacht een slang je op!…

Ik klim op naar de top van de heuvel. Daar boven waar geen verschillen zijn. Ik dromen mag als een bezitloze dat er ook een toekomst zonder pijn kan zijn. Grenzeloos en hoopvol gelijk eens Mozes had zijn droom. Van God eens leiding te mogen ervaren in mijn kleinheid zo gewoon. Ik klim op naar de top van de heuvel.…

Je maakt mijn wereld open, lang gezwegen over wat ik je breng, vanuit dat land weer te kiezen, vaak langs ongewone wegen, maar op eigen kracht, die steile bergwand te beklimmen, en op z’n beboste flanken te nestellen boven op een macht van de ervaring, om na elke klim elkaar te vertellen, de moed niet te verliezen, wat misschien verleidt…

- aan zijn laatste klim begint beseft opeens dat boven misschien de leegte op hem wacht of misschien toch niet…

November heeft zich uitgespreid nieuw confetti ogen raakt weliswaar de dagen stuk waar midden op de tafel je handen lagen ligt de mythe dus klim op mijn rug ik ben nog ongemoeid gebleven en mos bekleedt mijn knieën kus mijn hals nog de morgenzomerwind ademt jou in omgekeerde rollen kom zoals zovaak het nooit is geweest op besneeuwde takken…

Als je een droom wilt laten uitkomen Moet je wel eerst een droom hebben En dan niet zo'n smal klein wensje Zo'n hollands calvinistisch droompje Van mag het een onsje minder zijn Nee, als je droomt, droom dan goed Zoals onze zuiderburen dat doen The sky is the limit Zeggen zelfs onze noorderburen Dus waarom houden wij ons dan klein Diezelfde…

daar ligt de berg begraven onder een witte deken, langs het hobbelige pad een rij bomen de stam gehard, takken verward als haar lange lokken in de wind, we verzamelen bij het fontein in het pittoreske dorp temidden van de wijngaarden: toi toi toi mijn vrienden de klim is hoog, en ik, ik kus de regenboog.…

misschien is de tintelende winterkou verkwikkender dan het laaiend haardvuur straks misschien is het misschien nu indringender dan de zekerheid straks misschien is voor wie bergen beklimt het toppunt van gelukzaligheid niet het staan op de top maar de laatste klim in tijdeloze traagte ernaartoe…

als groei een aanpassing is ben ik straks een ander wezen klim ik sterker uit mijn pop is mijn licht ten top gerezen heb ik mijzelf de wil bewezen…

door mezelf heen klim ik me een weg omhoog en kom aan tot ver boven m’ n eigen boomgrens een steenbok klampt zich…

Sui ci Ling heeft het geweldig naar haar zin gevangen in de klauwen van haar ‘leuzenspin’ op het pretparkplein van je win win win Sui ci zweef Sui ci vlieg Sui ci Ling klim klim in het touw van je wirwar en spring spring spring uit de tralielilaklauwen van je ‘leuzenspin’ op het pretparkplein met je kin kin kin Sui ci zweef Sui ci vlieg Sui…

Op het eerste gezicht neem ik haar waar daar ik het massief bedenk wat een geheel; op afstand gedijt liefde als massief gebaar, dan door haar in te vallen ik de klim bewonderend veel.…

De top Een uitzicht Dat eindigt bij Naar een leven Groei ik, klim ik op Vanaf beneden begin ik Het oppervlak kruip ik tegemoet Ik ben het die de grond doet beven…

het laddertje onder mijn arm heeft vijf sporten en ik ga er vaak mee op reis soms zet ik het tegen een zonnestraal klim vlug naar een raketwolk en reis zo verder naar de maan ik rust daar in een kratertje van precies vijf sporten diep ik klim ermee de gevel op de dakgoot in en krijg een traplift van de ooievaar naar een land waar…

het laddertje onder mijn arm heeft vijf sporten en ik ga er vaak mee op reis soms zet ik het tegen een zonnestraal klim vlug naar een windveer en reis zo verder naar de maan ik rust daar in een kratertje van precies vijf sporten diep ik klim ermee de gevel op de dakgoot in en krijg een traplift van de ooievaar naar een land waar…

Stel Een Stel..ling Was en is Een stelling Een klim Daar ga je op...af Een stelling Daar bouw je op En...of breek je af Zo, sterk en zo zwak Als de stelling Een aaneenschakeling van het woord weergaf…

klim nooit in een boom om een vis te vangen. ga nooit in zee om noten te slaan. je vindt geen draaiorgel in gewijde kloostergangen daarvoor moet je beter naar de walletjes gaan.…

helmgras glinstert in de zon ik overdenk hoe ik overwon een klim en daling door het duin het tintelt van teen tot kruin dit moment in handen beet ik verlaat het en weet dat ik uiteindelijk vergeet…

voor de vroege vinder van een vrolijke vlinder fladder, fladder, fladder vind voor jezelf een ladder klim vliegensvlug omhoog tot in de regenboog en verwonder je over de vlucht van de kleurrijke dagpauwoog…

Er is meer Ik weet het zeker Ik spring op En klim verkalkt Met handen en voeten Schurend langs het touw De knopen zijn mijn roes De glorie kruist mijn blik Er is meer Ik weet het zeker Onder mij de klas Ik kijk en hoor de fluit Maar zwetend klim ik Euforisch verder Ik nader het einde Schat mijn kansen En ga door Er is meer Ik weet…

de opening verbloemd achtergelaten vergt nog omzien, naar vandaag klim op- daal neer de vraag herhaalt zich zonder meer in naar de monden praten maar de mijne ja de mijne laaft zich aan mijn armen vleugels zijn het, ongebroken deze keer…

Terug vanonder de roetkragen der stad, daar aan een stuk door gesmoord, klim ik overeind in dit hersenspoelen van koren dit zuiver weerwoord van de tijd.…