Alle inzendingen over korset

Zij voelt zich vrouwelijk Is vreselijk in haar nopjes Het eeuwen oude korset Blijft de topper der topjes…

vandaag pers ik me in een korset met niet eerder gedichte veters het teveel aan kubieke centimeters trek ik blozend strak met binnenpret mijn boezem probeert te ontsnappen als ik naar adem snakkend buk maar kan niet ontkomen aan de druk van de reeds vastgesnoerde lappen toch ontstaan er enkele scheuren doordat mijn goed geconserveerde lijf…

Wreed ingesnoerd in een korset van latwerk dat de stam bezet barstten de wilgen uit hun voegen - zij die hun kluisters niet verdroegen.…

Ik hijs me dan in het korset van Driek, Een snelsonnet is míjn concours hippique!…

Dan wring ik me in het korset van Driek, Een snelsonnet is míjn concours hippique!…

Maar u zit niet in het korset van slechts 6 regels in een snelsonnet.…

goudgeel glanzen haar borsten in het welig decolleté kon ik met haar toch dansen mijn ogen hangen aan haar lippen en smachten tot van haar korset een knoopje openglijdt hoe zou ik het kunnen laten en wachten tot mijn kus haar lijf bevrijdt kon ik met haar toch dansen maar zij lacht en lacht en lacht haar mond knalrood kraakwit…

ze raadt de dagen nog in vlagen ziet geen licht of donker meer levend heeft ze zich begraven en daar leg ik me bij neer heel lang heeft ze zich verzet ging niet voor, maar achteruit het te strak knellende korset werd steeds meer eigen huid nu haar ogen uitgekeken zijn kan ze het leven laten rusten vertrouwend op een duisternis die níet…

kom hef met mij het glas laten we samen drinken er is voor ons in het terminus al plaats gemaakt laten we dan proosten op de weg te spoelen ballast de veters losgeknoopt van 't strak korset van schijn laat varen nu de humbug van dat ik nog steeds mooi zou zijn zeg me alleen maar met je ogen dat je door het vuur zou gaan voor mij…

Mijn gedicht gaat niet over de liefde het is niet eenvoudig om over liefde te schrijven ik ben er te verlegen voor en vermoedelijk ook te oud ik ken geen fladderende vlinders die me op een zomerochtend als een prinses wakker kussen er dwalen geen rupsen onder het strakke korset van mijn bevallige onderbuik de vogels in de tuin vallen…

Gebakken taal heeft soms een snoet als hoofdletters een rok dragen en lange lussen veters rijgen in op maat gemaakte korsetten dansen volgzinnen ademloos verliezen af en toe grip bij het walsen en keren geven platweg smoel aan lachende letters tussen soms verwrongen woorden wanneer zij zich spontaan verhangen aan een wit gekalkte…

op een hoogte planken met tafel en stoel bekleed zit hij met woorden in zijn wereld haast roerloos slechts zijn lippen bewegen de ogen schuiven in stille gang achter glas in korset hij zucht zijn gedicht naar oplopende treden in de schaduw voetstappen verwijderd van beschijnend licht een karaf siert zijn verstilde mimiek…

De klinker en de medeklinker zijn De weke onderbuik en het korset Dichter is hij die, schijnbaar zonder pijn, Het vormeloze in de steigers zet. Zijn woorden, corpulent of slank van lijn, Verenigen zich vloeiend tot couplet. De moeiteloosheid, niet het rookgordijn, Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed.…

Droomde van de tempel der sonnetten de priesteressen klessebessen luid beschuit met veel vocht zet behoorlijk uit alles klopt zelfs dames in korsetten Lies Obies zingt forse klankgedichten vluchtig ingepompt door adelborsten die in koren schallen zonder kosten zij behoren tot de lichtgewichten qua metrum en jambe komt zij er door hoewel…

Onder de hamer kan men aardig bieden bijvoorbeeld een enorm vleeskleurig korset en een dikke dure bontjas met grote kraag heel normaal in Koninklijke kringen ook ging er een smoezelige ochtend dress bij opbod weg van Sophie: tante van Sissi tientallen slippers van frivole Lippe Biesterveld en Hendrik van Mecklenburg-Schwerin er werden bedragen…

De klinker en de medeklinker zijn De weke onderbuik en het korset. Dichter is hij die, schijnbaar zonder pijn, Het vormeloze in de steigers zet. Zijn woorden, corpulent of slank van lijn, Verenigen zich vloeiend tot couplet. De moeiteloosheid, niet het rookgordijn, Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed.…

Ik zie dat bleek gelaat, als met een krans Omspannen door het strenggeplooid korset - Die zachtblauwe ogen weer, als in gebed, Neerblikkend naar de vlugge naaldendans.…

Voor mannen een gepoederde pruik; voor Vrouwen een korset om een ingehouden buik. Als modeattributen kenmerken ze de elite In hun tijd, die zich geen zorgen maakt Om een massa die aan armoe lijdt.…

Het noordelijk en het zuidelijk halfrond in een strak korset verbond. Als ik aan de koorden ruk word het duidelijk een knal front, “springen,” sprak hij van het bordes.…

Met een zweem van de slang in haar houding en gang, met een vieren en bieden en géven van 't gesmijdige lijf, stond daar 't heerlijk jong wijf, als een hymne aan al 't schóon van het leven. Van hals tot voet golfde, rood gelijk bloed in een wiegling van duizend plooien, breed om heup en dij, haar mantel van zij in een machtig en bloemig…

Geverfde pop, met rinkelen omhangen, Gebulte jonkvrouw in uw staal' korset, Lamzaligste aller vormen, stijf Sonnet! Wat rijmziek mispunt deed u 't licht erlangen? Te klein om één goed denkbeeld op te vangen, Voor epigram te groot en te koket, Vooraf geknipt, koepletje voor koeplet, Kroopt ge onverdiend in onze minnezangen.…

haar deeg deint in het korset van satijn een hoekig en stijf kleed dat haar lijnen in een koker dwingt, een huls die splijt als zij haar speer in de berm plant want ze verkiest het lijf aan lijf gevecht toch houdt zij iets achter in de voering van haar kameelharen mantel knelt het vlindermes alsof ze broedt op een ei van glas waarin haar…

Een lang lont Loopt naar het kruitvat dat hem beknelt Het korset van de wankele held Stofgoud kleeft aan zijn wimpers De iris heeft een rand van violet Dan heft hij een lillende arm Lacht de brokkeltanden bloot Als een dakloze die hoont om de goot Hij vindt haar blik en slaat alarm Verkrampt en doof voor de grondwet De rechter die hamert…

Zijden kousen met glitter omspannen stijve kuiten, levergevlekte handen glijden langs volvette uitgezakte heupen bijeen gepropt in een baleingetrokken korset Dikke roodgeplamuurde lippen ontploffen in het aangezicht van vermeende herwonnen jeugd uit een mondhoek drupt ongemerkt een kwijltje controleloos over een dikbesmeurde kin, glanzend…

Walging over de haveloze schaamteloze kroegenwijven die met tandeloze mond en versleten lijven verrimpelde borst in te klein aangeregen rood korset ruwe zeemansmatrozen verleiden. Riool en visgeurstank in' t schipperskwartier, luide, brutale, grove taalstemmen op zoek naar havenwijf en goedkoop vertier.…

kwikzilveren zwaluw wijzend de doortocht naar regenboogpoort gemaskerd gevlucht onder stervende klaagzang verjaagd door papegaaien en sabeldieren onder vogelvrije gang gelokt naar valluiken en kelders van nobelen en prinsen verborgen door herders en cuisinieres tussen kwispels en kakgaten verstofte gerushte japonnen met gouddraad bezette korsetten…

En vele heerkens heb ik tegen omdat ik spreek de moedertaal, en juffers, in 't korset geregen, die vinden dit zo stijf en kaal. Maar, och! wat kan mij dit verschillen, 'k ben liever stijf en ongetooid, dan dat gestaag voor vreemde grillen mijn rugge plooit.…

Na jaren zonder rijmdwang moesten er nu uit de hoge hoed rijmende tweeklanken worden geproduceerd, korsetten aangebracht, gesjord met dwangbuizen, klinkers werden uit de straat getrokken, een half dozijn eindrijmen werd volgestouwd met consonanten die elkaar verschrikt aankeken... de lange o's en korte a's waren niet van de lucht...…

Herfst is rood als morgenstond Gods Heilige Geest is als een storm Waar Gods lieveling in verdwaalt Het licht van de herfstzon is zwak Het openbaart de laatste kleuren aan vrucht, en bloesem Het korset van het najaar komt los De strikken gaan ervan af Wat overblijft zijn de sappen In eeuwig groene stengels Proefbaar Stroperig en vol ijzer…

Annemie draagt een korset, Wat een nuf, wat denkt ze wel? Poppen, zegt ze, is kinderspel! 't Is heel goed, hoor, 'k laat het niet, Hé, als ik eens moeder hiet! 'k Smeer mijn bootram dan heel vet, En 'k ga 's avonds laat naar bed. Suiker - o, ze smaakt zo zoet: Voor mijn tanden is 't niet goed!…