Ode aan een dichter
op een hoogte
planken met tafel en stoel bekleed
zit hij
met woorden
in zijn wereld
haast roerloos
slechts zijn lippen bewegen
de ogen schuiven in stille gang
achter glas in korset
hij zucht zijn gedicht
naar oplopende treden
in de schaduw
voetstappen verwijderd
van beschijnend licht
een karaf siert
zijn verstilde mimiek
klanken raken teder verspreid
ik hoor meer
de ziel van de dichter
word niet door
ontbrekende gebaren afgeleid
Inzender: juliius dreyfsandt zu schlamm, 30 maart 2011
Geplaatst in de categorie: kunst