Alle inzendingen over kortste dag

op de kortste dag zijn je dromen het langste over zomertijd bij kale takken werken piepkleine knoppen aan een nieuw begin de noordenwind raast, keukenramen klapperen, het laatste blad valt…

Gekraak in het dak sneeuw buitelt over het land geknars van banden er branden kaarsen de kortste dag komt er aan hij snuffelt de kou chaos rond Parijs er is geen ontkomen aan nooit gezien sprookje…

De kortste dag is alweer voorbij Het licht is op kerst herboren Het nieuwe jaar komt dichter bij Wat het brengt, ligt nog verdoken Tijd om even achter ons te kijken Bracht het jaar vreugde of verdriet Zijn al de wensen in vervulling gegaan? Hou moed: er ligt toekomst in ’t verschiet!…

De kortste dag van het jaar weet, het is maar van korte duur Het gevecht met het licht bij voorbaat verloren. Maar er is hoop. Over enkele maanden zien we weer blauwe bloemen tussen het koren. En stralend zonlicht tot de langste dag van het jaar.…

boven statige zwarte sparren tegen de donkerblauwe lucht schittert de avondster in fluweel krassen kraaien als vluchtige vlokken deze avond tot grootse weemoed sober afscheid van de kortste dag zij lossen op in deze winterse nacht ‘t metaalblauw hunkerend naar de zon aan het einde van de lange duisternis…

winterland verstild, bevroren de kortste dag is net voorbij ik kijk verlangend uit naar morgen droom de nachten alweer korter en de dagen stralend licht geloof nog steeds misschien te vaak en tegen beter weten in in elke dag een nieuwe kans in elke kans een nieuw begin een gezond, gelukkig en hoopvol 2005 toegewenst…

Vluchtige, schuwe schaduwen waardoor de nacht de ogen sloot, glinstert verse sneeuw op zerken van hen die leefden en er boven wier gemoed in aarde slaapt, het licht heeft z’n baan verlaten, de tijd waait nieuwe dromen schoon op de hoofden rust de keizerkroon, het zicht op de kortste dag is dood.…

onder de oude herfst beweegt al nieuwe lente, spaarzaam krijgt gestorven blad een glinstering vol kleur dwars doorheen de broze nerven verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al en laten mensen glanzen het geeft niet dat het koud is de treurzin van de kortste dag verlangt niet meer…

dag…

dag en de langste nacht er gelukkig weer zijn geweest voor ons allen ligt het verwarmend alles omarmend licht…

lucht streept in het grijs en roze licht besluit de kortste dag het jaar het is bijna weer volbracht nog hebben wij geen tijd om met onszelf te praten feesten vragen in gezelschap aanwezig zijn pas als het stiller wordt witte bladzijden verschijnen omdat de kleine notities gaan verdwijnen uit de oogst van vorig jaar dan komt…

dagen die voldoende zonlicht amper kunnen dragen…

Ogen opgeslagen naast een warm gezicht, van vroege zon en zaligheid in het felle licht, tramrails gillen zelfs door gesloten ramen, de wekker rukt uit onze dromen, zoals altijd, veel te vroeg gekomen wat de vorige uren ons gaf daarvoor behoeven we ons niet te schamen, het zou een hele winter mogen duren om op de kortste dag…

Het is vandaag de kortste dag hierna gaan de dagen weer lengen steeds meer licht in donkere dagen want vanaf 5 december tot 13 februari is voor mij een zware, donkere tijd met Sinterklaas, Kerstavond, nacht, de Kerstdagen, Oud- en Nieuw en mijn geboortedag de 12e dat laatste wordt niet meer gevierd met oudjaar zit ik vuurwerkvrij in Spanje…

Vluchtige, schuwe schaduwen waarvoor de nacht de ogen sloot, glinstert kristal van aardse sneeuw op zerken van hen die wakker leefden en zij er boven, wier gemoed in aarde slaapt, licht hernieuwt zich in z’n baan, de tijd waait de nieuwe dromen schoon, op hun hoofden rust de luchter van een keizerkroon, het zicht op de kortste dag is…

De kortste dag..... het licht wint weer, wat een zegen! En als ik 's morgens na de regen opsta, hangen duizend druppeltjes te stralen aan mijn tuimelraam. In alle kleuren zie ik het gebeuren. Ook aan de pannen van de daken kan ik dan sterren zien flonkeren.…

Het theater sluit als de dagen weer lengen alleen de kortste dag inspireert mijn moment waardoor ik mijn stoel al voor het raam heb gezet.…

het water kabbelt al in grijs de lucht weerspiegelt laag het zweemt al naar schemer schaduwen worden lang en traag in vlammengloed neemt de zon afscheid van de kortste dag de lucht tintelt naar donker begroet de eerste winternacht…

Het grote sprookjesboek Dat wij de bijbel noemen Prikkelt ons In de buurt van de kortste dag Tot exorbitant koopgedrag. Wij versieren ons huis en hof Met knipperende lichtjes Rendier, kerstman en arre-slee En vooral veel dennegroen Want wij willen voor de buren Niet onderdoen.…

het laatste licht van de kortste dag fonkelde op jouw gezicht je hebt de tranen laten gaan na een jaar moeizaam sparen gelegenheden genoeg maar emoties laten zich nu niet meer bedaren de liefste dingen zijn ons afgenomen door op afstand te coronen alles wat van waarde is wordt nu door het negeren opzettelijk gemist ik heb je…

dag telt er zijn laatste uren Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Symmetrisch lage hagen, rozenbogen…

dag nadert snel, zich van geen kwaad berust, de wind begeleidt levende zielen die al vroeg hun vluchtige hielen hebben gelicht.…

op gewacht Lange verlangende dagen Dit was mijn kortste dag Het verlangen is verslagen…

De morgen kleedt zich in de jute zakken van oude plunje, de zon drapeert z’n stralen en vertekent de ornamenten van een verdwijnend jaar, een vluchtig contrast tussen schaduw en licht, wat zich op de kortste dag weer heeft opgericht, Ik zag je roerige wijzerplaat op je slapen, een kloppend bewijs van een gevoelsstroom in ontembaar…

Dat kerstmis dit jaar warm en groen zal zijn om geen rode haard vraagt en glühwein ook dikke jassen, mutsen blijven in de kast brengen bij het drukke winkelen alleen maar last het lijkt of wij Kerstmis vieren in oktober met kerstballen en glitter als gouden lover geen berijmde bomen en bevroren grachten in de kortste dagen en de langste nachten…

Zacht is het, de winter moet nog komen de kerstboom gaat gebukt onder vrachten van onechte sneeuw, van onder die deken wordt alles met elkaar vergeleken, we blikken terug naar het nu of naar het verleden straks vieren we de kortste dag en keert het licht in onze ogen terug.…

Nóg is er geen gevoel van kortste dag. Maar keert het licht, dan keert de fietser ook de stad de rug toe, kiest rivier voor gracht, sneeuw op de buitenweg voor stadse prak. Wat voedt nog zijn herinnering: de damp die geurt bij 't uitdoen van een regenpak? Ging ooit Sebastiaan naar Duivendrecht?…

dag De vliegden dankt zijn naam aan de natuur die hem vele jaren duwde en trok en nijdige wind…….…

Langste nacht voorbij lengen de dagen al weer komt het nieuwe jaar…

Weer faalde het apocalyptisch slopen, Ik denk wel dat ik weet waar dat aan lag: Waarschijnlijk was het vrijdag te kort dag, Maar eenentwintig juni staat nog open. Zorg eerst dat je een slimme datum prikt, Voordat de mens zo ‘n kunstje wordt geflikt.…