inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.728):

Zonder schroom,

Vluchtige, schuwe schaduwen
waarvoor de nacht de ogen sloot,
glinstert kristal van aardse
sneeuw op zerken van hen die
wakker leefden en zij er boven,
wier gemoed in aarde slaapt,
licht hernieuwt zich in z’n baan,
de tijd waait de nieuwe dromen
schoon, op hun hoofden rust de
luchter van een keizerkroon, het
zicht op de kortste dag is dood,
het heeft zich uitgeput en laten
kussen in de langste nacht en
verlaat ons zonder schroom.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 20 december 2010


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.6 met 9 stemmen aantal keer bekeken 378

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Marije Hendrikx, 15 jaar geleden
Het heeft zich uitgeput en laten kussen in de langste nacht.....
Prachtig!
lijda, 15 jaar geleden
mooie dichterlijke beschrijving over de beleving rond de kortste dag.
Anna, 15 jaar geleden
" Kering en gekeerd worden " in de speling van de tijd en seizoenen. Je hebt het mooi uitgebeeld dichter.
Inge, 15 jaar geleden
Weer een prachtig gedicht, waar ik over na moet denken.
Past helemaal in de beschouwende tijd van het jaar.
kerima ellouise, 15 jaar geleden
...en langzaam krijgen we weer zicht op de langste dag, donkere schaduwen achterlatend...erg mooi Pama!
Quicksilver, 15 jaar geleden
Geweldig mooi gedicht!
Irmlinda de Vries, 15 jaar geleden
Heel mooi beschreven hoe de nachtelijke winter de geest schoon spoelt!
Hilly Nicolay, 15 jaar geleden
Een prachtig gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)