Alle inzendingen over lavendel bekend sind

van ouds voor schoon bij was gekozen bij Toetanchamon in pyramide gevonden 'n parfumkruik lavendel in z'n tombe is er de tuin van eden op nageplozen adam en eva namen het struikje mee zonder lavendel voor geur geen leven beseften ze eenmaal buiten gedreven in de olie tegen pijn en zielewee twijgjes maken geesten sereen in tijd kussens…

Sinds de nacht die ons Weer bij elkaar moest brengen en die ons verder dan ooit van elkaar heeft vervreemd ben je langzaam maar zeker aan mijn gedachten ontglipt.…

sinds ik jou ken valt de regen anders, klinken woorden liever te mooi om waar te zijn zoals je ogen, zoals je het zegt zoals alleen jouw mond en ik wacht dan met mijn handen, op je huid, op wat je doet het kriebeltje op mijn wang, de lakens warm met nog een lichte verlegenheid wij die zo mooi elkaar wensen, armen en benen in lepeltjes…

met zachte hand ontrafel je de draden van het web dat ik spon je wilt mijn woorden als dromen te drogen hangen in de milde zon en na het drogen plooi je het bedlinnen voor de nacht die komt je kruipt lavendelblauw arglistig tussen het linnen om onzichtbaar mij te minnen.…

Lavendellippen bevochtigd door morgendauw kussen bijtjes zoet…

Het is lavendel dat uitgelaten lila halfweg juni plotsklaps mij zo boeit…

O, lavendel, wat ben je mooi met je paarse bloementooi die als vurige fakkels dansen op het ritme van de wind waarin de bij en de vlinder haar nectar vindt O, lavendel, zo geef je met je schoonheid weer geur en kleur aan de zomertijd…

Juli zal het zijn geweest Avignon op weg naar huis De geur van lavendel in zacht wit licht Waar denk je aan vroeg jij Je woorden van lavendel je lichaam zacht wit licht…

één geurend moment dwalen door paarse velden, ontspanning en rust…

Lavendel is rustgevend en als ik ergens van houdt, dan is het rust. Mijn aardige buurman heeft onlangs een luchtballonvaart gemaakt en nu is hij dus volgens Franse traditie een baron geworden. 'Maar dichters zijn van nature van adel!', reageerde ik. Daarna ging ik aan de lavendelthee.…

D`r was een hele, hele tijd terug een boertje, met een kromme rug. Hij was niet meer zo jong van jaren en werd al wat dunnig in de haren. Aan weelde was hij niet gewend en `n spiegel had hij nooit gekend. Maar toen hij aan het spitten was toen vond hij zo`n mooi stukkie glas, `t zat onder het smeer en onder het zand hij nam het in zijn werkmanshand…

Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin Weer spatte het schuim over dijken en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten…

sinds jij bent weggegaan is de aarde niet meer blauw maar eerder koud en kil leeg en stil sinds jij weg bent zonder rede zonder doel zonder betekenis zonder goals sinds jij weg ging draaide de aarde door samen met de maan maar sinds jij weg bent gegaan is mijn wereld blauw maar zonder naam anno....…

Want voor een beetje bekendheid, daar moet je dood of gek voor zijn.…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

Op een zwoele zomernacht bezocht ik haar languit lag ze in het gras ik was jong en onbedreven moest drinken haar meegebrachte brouwsels opdat ik niet meer op zou staan dan sloeg ze me ik ging gehavend heen en steeds maar weer terug zocht haar in het gras maar nooit vond ik niet eens een schim van haar…

troosten is mij onbekend zoals de lariks diep buigt tegen iedere tegenwind, hun kruin raakt de mijne wanneer de dauw mistroostig langs de lessen van het leven druipt een zweem van ontkenning haakt zich vast in het licht van vandaag die vol kluwen uit het verleden zichzelf tracht te ontknopen het is het wazige verlangen dat aan de deurpost…

Sinds je mij voor altijd bent binnengegaan, ben ik tot aan de rand van je vervuld. Dwars door de rukwinden van het verdriet voel ik je onder mijn huid bewegen, warm en goed als vroeger toen wij overnachtten binnen de omheining van elkanders armen.…

verdriet sinds wij deze weg zijn ingeslagen worden we 's-avonds donker van tong en vertalen we ontbinding onze enkels ruiken reeds de geur, maar god!…

sinds piet zijn hart verloren heeft aan bieke van de bakker, zit hij nooit meer op hete kolen, piet ligt 's nachts nooit meer alleen in bed wakker te zuchten en te woelen, maar wroet zich nu te pletter naast bieke bij de oven.…

simpelweg een koolwitje boven lavendel zijn duiken in de ogen van een vrouw vlinder op haar wimpers zijn hopeloos verdrinken in het blauw.…

Van indigo en koningsrood van waterverf en smaragdgroen van zonnebloemen en koolzaadgeel van koolwitjes op lavendel van al die dingen meer vertel ik als het zomert weer…

Ach vlinder in spe de gevleugelde schoonheid van je blanke huid koolwitje van mijn dromen lavendel bloeit in mijn tuin…

Je stierf oude jaren geleden toen waren onze vingers jong ze roken naar lavendel en prille tederheid we vulden onze longen met dromen in het rood morsten lentedagen in ‘t licht zo eindloos lief wat ik zag was het begin vogels daalden en verzamelden op je schouder de zomer verbleekte in je korte, bruine haar plots lag…

het lichaam losgemaakt van haar innerlijke bron vormt zich naar de regels van het grote monster de angst met de lucifer ogen niet wetende dat hij ons wil vermorzelen onder het gewicht van zijn scheve tanden en riekende mond vlucht ik naar de lavendelvelden met de kennis en kracht van hemelmacht ver weg van het kunstmatige…

reizigers die de glans van toeval deed verbleken, oceaan van paarse gloed die scheen, uit haar welgevallig oog welt een traan in de liefdevolle opwinding van wederkerigheid, daar ligt de kiem van intimiteit, een dialoog die wij tot wils-gebied hebben verklaard van alle materie ontdaan, toen was er alleen de geurige huid van lavendel…

opus operatum) van zekerheid binnen onze ogen een, twee, drie in de warme dans met geurend lavendel die het zonlicht aangenaam vangt waarmee je me liefkoost en aanvult naast mijn voeten binnen de tijd tussen binnen en buiten waarop ik mijn zevenmijlslaarzen uittrek ik leg lavendel blue zaad in je beide handen ik zing je toe van golf…

Was het u bekend dat Middelburg niet aan een meer, niet aan een meer, kanaal, rivier, maar aan het zilte nat wist u dat Walcheren in 't land van Gorzen en van Slikken Walacra sinds de Romeinse tijd een eiland was aan zee wat duinen en konijnen, gras, niet meer dan dat?…

briesje, geur van lavendel rode lach vanonder zonnehoed doorzichtig haar knoopjurk danst ze door paarse velden en heel, heel voorzichtig dwalen prille gedachten…