Alle inzendingen over ledematen

mijn korte dikke duimen en de verder afgelegen pinken tikken als toetsen op een trommel waar kinderen op stoeptegels hinken met maar één been hoor ik op de verdieping boven mij gestommel daar gaat de buurvrouw met het andere langzaam heen zo bezigt ieder in eigen ritmiek de nog actieve ledematen het bedrijven…

ik kijk met lede ogen toe hoe mijn ledematen verouderen, veranderen... mijn ledematen net als mijn mede maten - kameraden staan ze heel mijn leven aan mijn zijde alleen... je mede maten kan je zélf kiezen maar je ledematen dus niet...…

Vereende krachten bundelen mijn spierweefsel tot ledematen.…

Alsof er een ledemaat ontbreekt, je mist iets wat je nodig hebt, om dagelijks, compleet, te kunnen functioneren...…

Vooruitlopend op een gebroken tak het plotseling laten vallen dat in mijn arm huist en dan een glas bereikt alsof het lukt. ------------------- uit: 'Tirade 2002'.…

Ze heeft zich met hand en tand verzet tegen automatisering: uit de tijd zegt ze tenminste, dat zegt ze altijd ze heeft handen als kolenscheppen zit op handarbeid, plukt handappels dol op handwerken maar naaien en afwerken doet ze met haar linkerhand handen wassen begint ze niet aan! heeft te veel in handbagage doet aan handbal, handstand…

De liefde doet zo’n zeer, dat ineengedoken alle ledematen zoveel mogelijk ingetrokken zijn, want zo, heb je het minste last en nog minder pijn!…

Kolderiek periodiek (nr.30 uit een reeks van 100) Na 10 duizendklappers, 8 vuurpijlen en een vuurwerkbom, waren ze enkele ledematen en € 1500,- armer……

De stress drukt op mijn ledematen Ik voel mijn tijd is gekomen Ik heb geprobeerd er het beste van te maken En ik knik Alles wordt zwart Alles wordt licht Mijn adem ligt op mijn lippen En kan er net uitrollen…

Het is toch zo gekomen dat ik hier nu zit met een spierwit gezicht, mijn ledematen beven. Zo vervreemdend als het is, zo mooi het zou kunnen zijn. Als ik maar wist hoe ik mezelf zou kunnen zijn.…

Sinds Parkinson de baton overnam slaat hij de maten van muziek met ledematen stijf en stram op de geestkracht van thermiek want van het concert des levens krijgt niemand het program…

Weer een jaartje wijzer Of is het alleen maar Het tikken van de wijzer Pijnlijke ledematen spreken Wijze woorden verzwegen Ervaring weegt door als de buik Ouder worden, zwanger van vergankelijkheid…

Een gebroken been had Balders paard, Odin heelt Balders hengst: Bot groei aan bot, Been groei aan been, Laat het zijn als gelijmd, een gelijmd ledemaat!…

Wanneer ik met je vrij zie ik sterren als onze lichamen elkaar treffen in t zonnige middelpunt van ons heelal en de hemelse stralen zich een weg glinsteren helemaal tot aan de uiteinden van tintelende ledematen…

de spoorlijn loopt dwars door het dal we reizen twee kanten op onherstelbare stappen in het landschap onderstrepen de stilte we vergaten hoe onze ledematen zich naar elkaar konden bewegen…

diep ontroeren Uw zwaar orgastisch steunen, kreunen Klinkt mij als een symphonie Zet dat maar eens naast La Bohème Dan is dat haast een parodie Welnu mijn lief ‘k kan haast niet wachten Tot u zich weer ontfermt Over mijn gezwollen ledemaat Mij buiten zin verwent…

Geboren met een erg zeldzame kwaal bezoekt hij nu vele continenten om zijn mooie verhaal in te prenten zonder ledematen; niet ideaal Maakt zich niet meer druk om wat hij niet kan Dit is een eerbetoon aan een groot man! ...geen armen, geen benen, geen zorgen lifewithoutlimbs.org youtube.com…

Ontdaan van overbodig leven Kaal zo op het eerste oog Minder dan de helft Van wat je was Leven doorbloedt jouw Ledematen en je mist Het weggehaalde niet Pijn die voor nu Onherstelbaar lijkt Verwelkomt latere Schoonheid toegelachen Door de tijd…

helder sneeuwlicht uit de hemelse maagd geboren stuwt tegen het glas in lood opgehangen tegenover het ingelijste bos, dat romantiek ademt van een zomer de glazen Christus in velden verdeeld kijkt neer op de volmaakte mens zonder ledematen: de torso van een man zo toont een bescheiden deel ik aanschouw de gekruisigde zijn borst…

Ruw aangezet met bergen en rivieren op uw handen die de bijbel trachten te verwarmen beweging eeuwig zwenkend door de molen van ons leven zwaarder door schaduwen van het licht over de knokkels laat uw ledematen en uw geest maar rusten want uw plek zal onophoudelijk zijn.…

ik ben de sneeuwvlok en de kou ontwricht verkeer op wielen mijn adem verstart wat beweegt ik ben de ijzige adem die ledematen bevriest water een glad vel geeft ik houd het land in mijn greep bij min twintig en meer huiver, vlucht in je hol…

Kwam ik thuis - vermoeide ledematen - Bleek moeder aarde helemaal intact Ze was niet door een proefneming verzwakt De nachtelijke hemel droeg geen gaten Ik was not amused: de oerknal hield zich koest Zodat er snel een vers geschreven moest…

mijn ledematen bevroren in het hart van de zomer samenzwerend smeedde de ziel een hermetisch slot een brok verloren verlangen zeulde in het najaar met me mee tot de winter het van ijs bevrijdde kwijtgeraakt in de tijd waar waar ik ook alweer gebleven met mijn leven?…

Het heden barst uit zijn voegen, De toekomst op losse schroeven Pijn in mijn krakende gewrichten: Touwtrekkerij tussen ledematen Die verschillende richtingen uitgaan. Marionetten zonder leidraad Geraken in de knoop, vroeg of laat ……

in de tuin die het gras vochtig draagt zie ik kikkers dansen de lange ledematen op het stof dat kan veren een zomerlang we zochten salamanders toen; de keien draaiden en oude huid verpulverde dat je niet begreep hoe dat toch kon, de verandering het gras was langer de armen en benen kort…

ik voel mijn ledematen verdwijnen tot ik uit louter gaten besta aan het einde van de gang breekt geen licht, noch water in woestijnen wolkenstranden zijn leeg, nergens zie ik je gaan, het zout van een traan eindeloos water om te blussen, dan droom ik verder in mijn zachte kussen…

aan mijn voeten liggen mannen en vrouwen nauwkeurig aaneengesloten tot het verdwijnpunt van deze waanzinnige weg vol strijdende geloofsovertuigingen stroomt bloed als cement tussen kinderhoofdjes en ledematen, een doorweekte jurk met gele bloemen een gouden ring door een woeste beschaving als bermafval achtergelaten.…

mijn botten kraken onder het verraad van je melaatsheid en ergens in een leeg vertrek vind ik terug wat er van mij nog rest je zag me groot enkel om je eigen verlangen te laten vallen op mijn huid en ik weet dat in jouw wisselzang je slechts rugdekking gaf omwille van je eigen afgestompte ledematen…

grote zwarte wolk boven de witte wolken opeens doorweekt een lekkend luchtbed en een lekkend waterbed maar twee slaappillen als je niet klaarkomt met planeten en kometen dan maar met marsman het testosteron volgt voornatuurlijk de loop van oestrogeen oliemassage ledematen in de knoop dat dacht je nodig…

De ledematen zijn deel van grenzenloze puurheid.…