Alle inzendingen over lijken uit de kast

Waarom zo graven in het verleden Komen er dan nog lijken uit de kast? Ik bedoel kist En als er gecremeerd is Zal dat dan nog veel stof doen opwaaien?…

Leest u de krant, dan weet u vast Bij overnames komen lijken uit de kast Mocht u ooit in de kast mogen kijken Dan zullen andere dingen blijken Want ook homo's komen uit de kast Daarom stel ik met u vast De wereld is een poppenkast.…

Ik wil graag het bestek en ook de kater Dan krijg jij alle lijken uit de kast En ik een sleutel die behoorlijk past De kinderen? Dat is een zorg voor later We gaan niet rollebollend over straat Want daar is geen partij echt bij gebaat…

Een metersdik dossier en veel getuigen Al jaren onderzoeken aan de gang De Belgen roepen nu om levenslang En bij de doodstraf staan ze straks te juichen Al staat de schuld van Marc Dutroux al vast Men vindt beslist nog lijken in de kast…

Wie weet haalt hij straks lijken uit zijn kast!…

Er komen weer wat lijken uit de kast, Want volgens laatste Vaticaanse lekken, Komt menig priester volop aan z’n trekken, Terwijl de Leer dat ziet als ongepast. Hun levensopdracht luidt: ‘blijf rein en kuis’, Maar heimelijk vereren zij het kruis.…

Je neusde in mijn telefoon maar hebt geen schaamte ontdekt geen blote ontboezemingen je zocht vergeefs naar een dubbelleven opwindende intimiteiten een lijk in de kast, geheimen tussen de regels In die oude statussen heb ik geademd, voor jou zijn ze leeg, saaie kamers verstoft en vol spinrag Houd ze maar als herinnering Het deert…

Wanneer je iemand zoekt om op te bouwen Een delicate kwestie, een advies Maar verder mondje dicht, is het devies Neem vooral nooit Ruud Lubbers in vertrouwen Hij luistert, grijnst, en als het hem ooit past Dan haalt hij alle lijken uit de kast.…

in het tuinhuisje tussen onkruidverdelger en de blikken verf staat een aardenkruik het goedkoopste exemplaar een urn op de plank het lijk in de kast het verzwegen verleden een lijk in de vaas inktzwarte uren waarin het kind besmeurd werd in gestolen tijd waarom staat ze daar naast de onkruidverdelger wie wil het weten waarom…

Ik ben niet ijdel, ik ben edel Er valt niets op mij aan te merken Ik ken de wereld, de mensen met hun kleine zielen hun kleine verstand en kleine beslommeringen Ik begrijp hen, ik zie de schuld en de schaamte waarmee ze zichzelf straffen voor hun leugens om de lijken in hun kast verborgen te houden die ik wel kan raden en fluisterend…

wisseldeken nog immer waait hij over nachten en jaren heen met schimmen, zo dichtbij als gister aldoor slijpen zij dromen in halfzijdigen wrijven tussen hart en steen eens als de adem zich vernedert zal wellicht bevrijding komen de kinderen, soms niet meer dan een wimper van waarheid van een oorlog die donker blijft in een waterloze kast…

Het kersverse bestuur oriënteert zich, probeert de gesloten kasten te openen. Een deur begeeft het plotsklaps, duidelijk te zwaar belast. De aanwezigen verstarren, kijken naar mij, een van de vallende lijken.…

Hij durfde het zijn ouders niet te zeggen Dat zwijgen bleek een veel te zware last Zijn briefje werd gevonden na het dreggen: Jan-Willem kwam als lijk pas uit de kast…

Al vele kasten opgeschoond en weldra zal nu blijken of al het kuisen wordt beloond met opgespoorde lijken Ze vallen krakend uit het hout en tuimelen op de planken al is ‘t gebeente eeuwenoud ze staan op om te bedanken Want ook een lijkje in een kast - ‘t is nauwelijks te verstaan – wil eindelijk weer herleven heeft genoeg van de verleden…

de kast te draaien zonder boeken op de plank geeft een leegte aan…

ja, ooit ooit komt de dag dat er in mijn kast niets meer beweegt het applaus zal uitsterven en mij links laten liggen, laten doodgaan, dagenlang naakt, alsof de kleren in die kast mij nooit toebehoord hebben lange tijd ging het goed heel goed – bis, bis, bis – hoorde ik in mijn kleine wereld alsof ik een bekende dichter was -bis…

als ik uit de kast moest komen dan zou ik alles uit de kast halen…

inhoud van een kast blijft altijd strikt geheim, tot... deze opendraait en het inhoudelijke, verbazing laat uitkramen!…

Jaren is die kast in ons bezit. Oud is ze, maar wijs. Haar lichaam kan ik verplaatsen zoals ik wil. Zij geeft warmte aan mijn bezit. Als we huwden was zij de eerste die ons huis sierde. Ze werd door mijn hand gestreeld voor het stof. Ik hou nog steeds van die kast. Waarom weet ik niet, ze houdt mijn verleden vast.…

kijk, daar ligt een lijk doodeng, zo midden op de straat een medemens maar dan dood een lijk lijkt op hoge nood in sommige landen heeft men een andere kijk mbt tot religie en staat zaait men dood en verderf ter verheerlijking van het eigen gelijk onbeweeglijk…

heten geen Kiano Kenny of Priscilla Het zijn Diederik, Jan Maarten en Agatha, ze gaan hun wegbereiders achterna Nooit eens, wij gedenken Jan In het leven timmerman Of: wij rouwen om René Trouwe klant van het UWV Ik weet, weet wel: Dood is delicaat, vooral als het over lijken gaat…

schreiend naast lijken en gebeente leg ik woorden in de kast blaas het stof uit zinnen van verhalen en gebeden de echo raapt een holle schaduw in de hoeken van de kamer schraapt verbleekte maar nog nooit begraven schedels vingers verstijven gegil verstomt geschreven is de onvoltooide grafrede…

De priester droeg de mis op, al die jaren, En sprak bevlogen over Christus Rex, Maar stiekem had hij hete homoseks, Dat stuitte bij de clerus op bezwaren. Hoe lang nog voordat hem dit wordt gegund, En er een bisschop komt die zegt: “geen punt”?…

een lijk maar dat is een ander soort vinden daar hadden we het over toevallig vanavond…

Hoog tijd om uit de kast te komen. Eindelijk durf ik mezelf te zijn. Het nadeel is dat ik zoeken moet. Naar een kast die bij me past. Een naar idee bekruipt me. Dat ik mijn oude kast zal missen. Nee, ik wil niet uit mijn kast. Uit mijn geliefde kast. Waarom? Omdat alle mensen Homo's zijn, en ik een eigenwijze Homo ben.…

Grauwe stenen muren zijn nog steeds hetzelfde grauw, niet onderweg naar grijs onbeholpen in de zwarte nacht stilte roept om verse energieën adem snakt, naar nieuwe ruimtes lijken verder weg dan ooit onder het bed met verse spoken oude kasten nauwelijks verschoven tassen in de keuken staan gesloten tussen volle flessen, raken langzaam…

krampachtig nekt een strekken tot een panisch staken wat leidt tot lichaamshaken en een licht ontregeld bekken het lichaam wijst verkeerde kant trilt als een zenuwachtige boor en hoekt van achteren naar voor zo bewijst de juist ontstane stand nu scheuren, groeven gaan ontstaan botten en spieren uit wandelen gaan en de ribben springen uit de kast…

er kwam iemand binnen breed en, dat zag je meteen vermogend de ruimte vulde zich meteen met zijn lucht hij was beslist van een koninklijke kaste toen hij niet meteen op zijn wenken werd bediend verdween de koninklijke lucht door alle kieren en gaten maar zijn breedte bleef hij houden hij had drie stoelen nodig paste amper door een…

Je staat daar in een hoek, helemaal alleen. Met wat spulletjes erin, en niemand om je heen. Je staat altijd op dezelfde plek, is het niet saai zo alleen. Maar op een dag word je verplaatst, en vraag ik: “Waar ga je heen”.…

De gedachte dat je op vrouwen valt maakt je bang De gedachte geeft je een raar gevoel Een gevoel van angst Je weet dat je zo bent maar durft het niet te zien Je weet dat het niet normaal is De angst om niet geaccepteerd te worden Het verdringen Het ontkennen Het maakt je kapot Accepteren zoals je bent homoseksueel De gevoelens worden sterker…