Alle inzendingen over maaiveld

Boven het maaiveld. Een kraaienpaar jaagt eendrachtig een roofzuchtige buizerd boven het bedauwde maaiveld weg. Ik hou erg van voor de hand liggende symboliek dezer dagen. ----------------------- uit: 'Klaai', 2008.…

mijn hoofd stak strijdend boven het veld met rozen uit nieuwsgierigheid, haat-liefde prikkelbaarheid, was mij niet vreemd niet wetend van mijn goed bedoelde intenties, de vraag of ik wel het juiste had gekozen kwam door naïviteit niet in mij op mijn waarheid waar ik bang voor was kwam tot werkelijkheid voordat ik kon bukken voelde…

Wat voor het maaiveld geldt, Geldt voor veel meer zaken. Je zorgt er vaak zelf voor Om aangeschoten te raken. Maar statisch is bewezen En praktisch is gebleken. Dat het niet altijd nodig is Je kop in het zand te steken.…

mijn hoofd rust onder het altijddurend maaiveld maar laat me. laat me liever.…

De man met de zeis kijkt me regelmatig aan boven het maaiveld.…

boven het maaiveld stak hij zijn hoofd uit, totdat hij werd neergemaaid…

Van zaadje tot windvanger in koolzuurgassige luchten vanaf het maaiveld de lucht in vluchten.…

Vandaag Val je niet Op Iets of iemand Trekt je op Tot boven het maaiveld En tot je verbazing Zit je kop er nog op…

margrieten ogen statig en koperglanzend boven het maaiveld kunstenaar: Paul Veroude…

boven het maaiveld in kleurige voorjaarsjas de fiere krokus jij schittert en straalt alsof het nooit anders was in zon-gele jas niets kan jou deren geen weet van tijdelijkheid dat is zonneklaar nietsontziende hond trapt je hard de aarde in plast over je jas vertrapte krokus je zonnige leven lang boven het maaiveld!…

want boven ´t maaiveld, dát is ongehoord maar altijd óók die ondergrondse stroom die onverwoestbaar zingt: bescherm je droom Jan woordenaar Bontje, 2 mei 2021…

de afgelopen dagen in het hoofd en daarbuiten woekert mij de uitdrukking wie het hoofd uitsteekt boven het maaiveld wordt zijn kop afgehakt houd je op dezelfde hoogte doe gewoon maar normaal dan doe je al gek genoeg kortwiekt klare taal mij bijzonder bewonderenswaardig meer mag je niet wezen wie zich onderscheidt met zichtbaar…

de boer is slim zoals dat hem betaamt hij mijdt het maaiveld hij heeft zijn hoofd te lief en gunt dat anderen niet omdat die toch niet weten wat met die rijkdom aan te vangen…

Mijn hart doorwond Mijn ziel doorboord Verhef ik me Boven ' t maaiveld Van mijn leven En zie ik Dat ik leef nog - Hoewel 'k zo vaak Al gestorven was…

pennenstreken onder het maaiveld loos gepraat voor een dove god blinde ganzenveer van naakte taal in grauwe leegte het tasten zat lamme veer van manke strofen het stranden in de gapende nacht…

Eerst riepen ze fantastisch en geweldig maar toen het alsmaar beter ging verstilde de verwondering, knikte men enkel uit beleefdheid tot ook die ten onder ging het maaiveld kortgeschoren zou meer bekoren. Zie het maar als bescherming fluistert de wind vol ontferming.…

Zonder kuil of val, niet boven het maaiveld. Geen lange zinnen, dat leidt maar af. Niet denken, beginnen. En rijmen voor straf. Van een dichtershand, luchtig en licht. Het vlakke land biedt toch geen vergezicht.…

Het maaiveld is hier laag dus pas goed op. Want als je dan getooid gaat met een tooi dan komt het: Raar! Belachelijk! Niet mooi! Hij zál eraf, die uitgestoken kop. Het Festival dat eigenlijk een feest is Toont weer hoe klein de Nederlandse geest is.…

gebukt onder gewichtig blazoen, kortgewiekt laagdrempelig, hoogdravend zijn schaduw verdampt tot rookslierten en grauwig, vermetel schuilen diens stappen volgen conventie, vallen in geblakerde avondstilte danwel ranke schoven ontstoppeld, geschoren als dunne maaivelden…

Want als je denkt: waar is ie toch gebleven of zou die Dickie überhaupt nog leven, dan zie je boven ´t maaiveld weer die kop Hij trekt weer eens een clubje uit de goot. Nee...Advocaatje is nog lang niet dood…

ik ben me grondig aan het bezinnen laat m’n hoofd zakken tot op de grond onder het maaiveld is het veilig toeven ik val niet in slaap, want buiten de molens maal ook ik, daal ik af in de krochten van mijn ziel om vooral respect te houden met andersdenkenden…

zoveel meer zie ik boven het maaiveld met mijn hoofd dan in zand gestoken boven alles uit niet klein te krijgen steek ik steeds daarom mijn kruin de rug recht ik met groeiende wil bij iedere maaislag die mij steeds treft waar anderen hoofs de koppen buigen ben ik zo van jut de altijd gemaaide kop…

Bleef alleen over het rillende riet en in het weiland de jongen in de verte die de zon blikkerend in zijn brandglas ving wat daar gebeurde kan alleen per schilderij Hoe het weiland opsteeg naar de wolken graspollen zich vastzetten in het hemelgewelf de jongen naar mica geurend, gehurkt als slagschaduw in het maaiveld verdween. ---------…

Een kleine knuist, een rode plastic molen Tot hoge snelheid door de wind gemaand Lang heb ik me in verlorenheid gewaand In Niemandsland, in duizendjarig dolen De losse vlinders, onderweg gestolen Maakten dat ik getemd leek en meegaand Me in het maaiveld bukte, bang, betraand Woede en trots en macht en moed verholen Slaand met een vangnet…

Het leven is een strijd maar jij lacht de last kwijt jij weet boven alles uit te stijgen jij bent niet klein te krijgen jij groeit bij iedere kaalslag jij ziet niet de zwarte nacht voor jou alleen een zonnige dag jij alleen bezit die bijzondere kracht om je hoofd boven het maaiveld uit te steken terwijl anderen buigen durf jij je rug te…

in anonimiteit tiert welig het venijn bedompte geesten kunnen straffeloos hun lust beleven ongenadig hekelen zij de schone kunsten een eigen proeve van bekwaamheid komt er af als klunzen wie uit het maaiveld steekt wordt redeloos kort geschoren zwarte schapen zeggen recensenten moeten zeker bij de kudde horen…

hoger dan bodem verwaaid tot maaiveld niet aangesproken, nodig groei uit geboortegrond altijd statenloos, nooit eender wel vertrouwd een weiland met handen geploegd door zonlicht omzoomd ook 's nachts maar dan kalm grind, van zand gescheiden grensoverschrijdend door inpandig aanliggen hemelstormen, allesomvattend geen eeuwigheidsduur…

geplakt - ik voel ook nauwelijks behoefte om mijzelf daarop te roemen maar geef toch toe dat veel van waarde ons is afgepakt ik lees de krant en meestal zelfs nog een met standaardkwaliteiten en ja het venster op de wereld licht bij mij geregeld op dus neem het van mij aan of overtuig uzelf nu van de feiten al wat maar enigszins het maaiveld…

Terwijl de markt Langzaam wat Aantrekt, Er geleidelijk Aan weer keukens En huizen verkocht Worden, Nederland Na vijf crisisjaren Uit het dal Klimt en net Als ik de kop Boven het maaiveld Uitsteek, zie ik Dat mijn jongste zoon In die gewenste Ontwikkeling voorop liep En vanuit mijn Langzaam opgaande lijn Uit mijn…

Confronterend de dag Waarop ik ontdek Thuis te lijken op elke plek En niemand iets zag Als overtreffend Of buitengewoon Alles wat ik beding Altijd de stoel maar nooit de troon Nooit boven het maaiveld Altijd in de middenmoot Nimmer de held Nimmer iets groots Er is er één In iedere plaats of tijd Nooit iets gewonnen Nooit iets kwijt…