Alle inzendingen over melig

'Hebt u koper- en meeldraad voor mij? Honderd meter van beide,' zei hij, aangezien het hem zinde om klanten te binden als baas van een bloembinderij.…

De bakkersleerling Daan van Geel wou zijn diploma halen, maar had problemen met het meel en vreesde om te falen. Hij zocht de bloem, bestemd voor koeken, die hij voor kerst moest bakken en ging die in een bloembak zoeken in plaats van in de zakken. De baas van Daan was niet zo blij en dacht: 'Hij zal wel zakken. 't Was dom: een paasbrood…

De blonde meid Antonia beweert: 'De knolbegonia is evenals de schimmelplant een paardenbloem: ze zijn verwant!' Ze zegt: 'De paardenbloem is geel. De tarwebloem is wit, want meel. De korenbloem is echter blauw. - Of is die wit? Hoe zit dat nou?…

Ongein en meligheid! Moedeloosmakende Treurnisverwekkende Dronkenmanslol. Onhumoristische Drielettergrappigheid. Levenslustslopend Gegrap en gegrol.…

Het steenkoolengels à la John O’Mill Kon ik eergisteren niet goed begrijpen. Door vaak op school ertussenuit te knijpen Beklijft er doorgaans weinig tot nihil. En dat is nu precies waar het aan schort: Mijn kennis van het Engels shoots too short.…

Ze kouten over ons mooi Nederland Iets dat nog niet tot echte vriendschap leidde Soms komt Van Zwol wat nuffig tussenbeide Als het gesprek in meligheid verzandt Maar toch is het gezellig, net heeft Geert Wat lekkers uit zijn ijskast geserveerd…

Het plafond bij eb en het wasgoed van een onbekende achter het zwarte raam brengen haar terug naar het schimmenrijk melig meisje in de duinen hoor je haar dunne stem trillend in die windgebaren klank van kinderavonturen kopstem, buikstem, muziek.…

Lekkere kleuren geuren rijp verlaten wegversperringen roodwit holle kegels kabouter huizen lachende vergezichten blinde mol colbert diversiteit melig lachende jeugd zo slecht nog niet stadsfile even de tijd.…

is het onzin dat ik verhalen vol wensgedachten verzin hoop ga zoeken midden de waanzin van vandaag probeer pijn te verlichten door op zoek te gaan naar meligheid een paradijs bouw waar ik verliefdheid onderdak bied liefde grondvest…

Zoet-zacht glanzend in hun sap, zacht-zurig tussen tong en tanden, vol-rood rondom en teder-blank van binnen, zuur-zacht de wangen tot elkaar getrokken, fluwelig, niet-melig. Heerlijk en onontbeerlijk. Zoals jij eigenlijk.…

ik verschuil mezelf in lariekoek met zachte notenvulling, verlos wat krenten uit kwakzalverige brij vertoef verdraaid secondenlang in een massaal gevormde klont, laat me overdonderen door ‘t beslag meligheid is het hoofdbestanddeel van mijn eigengedraaide vlaai, nee zoete koekjes worden hier niet gebakken…

ze verschuilt zichzelf in lariekoek met zachte notenvulling, verlost wat krenten uit kwakzalverige brij vertoeft verward secondenlang in een massaal gevormde klont licht overdonderd door ‘t beslag meligheid is het hoofdbestanddeel van deze eigengerechtige taart, nee vruchten werpt het niet meer af…

In woord en geschrift mij toegenegen noem zijn naam in warmte lief niet eerder bracht zulk een epistel emmers vol lachende tranen rozen bloei in december vlinders dwarrelend in kleuren rijk onder zonnestralen van lichtend beeld is dit dan wat men meligheid noemt chicken vreugde onder een haan entah...…

Ik roek oe, jazeker voorjaar hangt in de lucht En hoor de vogels, ook zij winden zich op, zij fluiten Afrikaanse liedjes en stampen de vorst terug in de grond Het komt nu rap, het duurt niet lang, voor stampers melig stuiven gaan en duiven koeren "roekoe, roekoe, rokjesdag komt dr aan."…

nu de nacht zich ontvouwt zal ik je ondergaan als een vlinder in zijn liefde liefde van een dromenvanger en de lange zoektocht naar nieuwe letters nu je mijn huid verlaat valt het witte doek sterft het applaus raak ik je zonder spiegels kwijt huidhunker een killer winter verlangt naar lente hoe vermijd ik deze meligheid ik wil…

ik stuif melig door de gangen die vandaag nog zijn behangen met wat schamele restjes jou fladder een stofdoek langs gedachten aan de afgelopen nachten, nog ver voor je vertrekken zou nooit eerder was je deelbaar zo weergaloos ongrijpbaar als in het stof dat nu verwaait dromerig verschoon ik de lakens verzet met liefde enkele bakens…

Lust, bewondering en medeleven Delen hun milde aard Een gegeven genoegen Door de kerk vervloekt Verpest door schande en schuld Zo gaat Eros meer blikken vangen Dan een zwerm engelen of een heilige stoet Hoe hoger zij de schaamlap optrekken Hoe hoger reikhalst men Buitensporig gehecht aan de vliezen van het hart Sluipt meligheid de verzen…

woorden schieten tekort gedachten gaan te snel om jou duidelijk te maken hoe elk woord dat je zegt me telkens weet te raken bij elke traan die ik zie branden in je ogen wil ik je troosten en je tranen drogen je lach is als toverkracht laat al mijn verdriet verdwijnen en door je humor en je meligheid begint mijn lach te verschijnen…

Deze Adonis was blind voor noten Wisselt trompet en meisjesstem In een melig knetterend spel De gouden belofte strandt aan de westkust Na een kaakslag blies hij tandeloos door Door cool jazz en hard gif bedwelmd Een verweesde engel met een verwoest gezicht Sprong uit het hotelraam Alsof hij over de regenboog kon Stort vleugellam neer…

Het is om je rot te schateren van meligheid hoe men de poëziepen hanteert en hoe hun flutversjes worden geadoreerd, terwijl het absurde niemandalletjes zijn. Blij verlaat ik deze dronken poespas met ronduit chic gedoe van niets, ik eet nog liever gras dan iets van zoiets.…

hoe fris en vrolijk ook voelt de man zich onversierd hij zijgt ineen van wakker druipende oliebol tot vette uitgezakte flap op de grote hoop en plat gedrukt in de emmer van het oudejaar tot over de rand toe vol terwijl hij melig tiert samen geperst op hoge toon deze dag blijft alweer ongeplukt hoe draagt de man dit gans alleen zonder…

blauw maanlicht en de zon klimt over groene agrarische leugens er is nergens stilte in jouw leegte maar ademtocht verraadt geen muizenissen bij het konijnenhol je naait, breit en haakt maar niets doe je voor plezier of lol opportunist van bruin schoenenleer de schijn blijkt zonlicht over jouw grazige heuvels eenzame vriend, melige…

het is weer ochtend de ploeg staat er nog fris blinkend met hier en daar aarde als mazelen op haar blad donkere kluiten voorspellen een melig tierende oogst aan rijp koren en mals graan de boer kan weer voorgaan in de hoogmis van zijn land zijn geloof doet niet onder voor het gemopper op de regen niet altijd de zegen waarop een man als…

Achterberg ik kan zijn code nu wel dromen ik roep zijn gasfitter balorig in de les 6 vwo ziet hem liever gaan dan komen is dit verhaal ab ovo of in medias res beatrijs ik ken haar kloostercel van buiten ik roep haar minnaar aan onder de eglantier 4 vwo slaat melig aan het muiten vergalt al twee rapporten lang mijn lesplezier ik ben het lijdend…

zekerheid tabak rookt straf en zindert snel geest en wijn wissen sporen uit Dionysos bespeelt harp en fluit ja ik geloof in een hemelse hel rots in de branding ben ik wel af als grof gruis val ik uit handen deze golf zal zonder mij stranden daar dorst de zee koren van kaf zo drink ik deze nacht tot roes en lach ik flauw om alles zo melig…

verafgelegen vroeger ik kan hem slechts nog in oogwenken herinneren Zo weet ik nog - als ik heel diep graaf - dat hij voor mij een immense ballon aandikte die me meevoerde naar veiligzalige oevers En op een propere avond, het moet in de zomer zijn geweest, bakte hij broden voor iedereen van ingrediënten die niemand kende zelf zei hij – melig…

Vincent wil nog wel eens een beetje melig uit de hoek komen.…

ik schrijf geen melige verzen over bloemetjes die hun kopje opsteken boven het maaiveld lachend naar de ochtendzon, over de magie van sneeuw die de rauwe werkelijkheid verdoezelt, over de grote liefde die niet kwam af al vertrokken is, over een opperwezen dat monkelend zijn zoon laat kruisigen als boete voor een zonde die hij nooit…

Een jaarlang al mijn glimjuich-heks een wonderfee met toverkolder ze heeft een maffe melige kronkel vol tinkel- en ook tankelvonkel in d`r goed gemutste bovenzolder De dagen die ik minder relaxed grommend in mijn wolfsrol kruip giet ze stiekem vol met giechelstof ze brouwt drankjes tegen duf en dof glanst mijn slechtste dag tot in een stuip…

De vrouwtjes zijn allemaal op 'm gesteld: 't Gelach van hen houdt maar niet op, wanneer hij z'n zoveelste bloembak vertelt, al is het een melige mop. De lusthovenier geeft een tuinfeest. Subiet benut hij slagvaardig z'n kansen, want Iris en Roos, Marjolein en Margriet gaan ieder de bloemenwals dansen met Kees.…