Alle inzendingen over mistige avond

mistige avond - de verkeersborden spelen weer verstoppertje…

Ik bleef verstild achter op de kade en staarde nog lang in de verte alvorens me om te draaien en de mistige avond in te lopen.…

Een waterplas door mist omgeven met ranke bomen zonder schaduw. gevangen, in een web geweven... het lied gezongen door een zwaluw. ja, ochtendstond verlangt een wonder want toch moet eens die gele bol verschijnen. ze priemt en straalt en duwt vanonder laat zo het dikke rookgordijn verdwijnen. zo krijgt het plekje langs de waterkant terug…

oostelijke horizon in vuur en vlam het nachtelijke donker verdwijnt… een piepend stralend licht verschijnt zonnetje lief verstuurt een telegram… reeds vele vogels zingen hun mooiste lied kom op mensen… uit de veren want natuur en dier zullen het ons leren vandaag is er geen plaatsje voor verdriet dus open je ogen en tover een brede lach…

rijzend en dalend zichtbaar tastend lijkt het grijze zich vlagend uit te dragen boven een in zichzelf gekeerde wereld waar enkel schaduwen wemelen ontdaan van oude weelde…

Een miljoen zal me gestolen zijn vuilnis, tonnen gestort op een open wond vol venijn bijeengeraapt geïllustreerde verdoofde beren alleen het levensverhaal proberen te begrijpen het hoogste haalbare is iedereen respecteren cliché ratrace ratrace Kompas is mistig opgeven om opgegeven te verkomen en richting in listig land…

Maar als het optrekt, krijgen wij nadien Een ander type mistigheid te zien…

En als dan straks In het uur tussen hond en wolf De stad Haar aangezicht verbergt Weer dat je ne sais quoi gevoel Dat me verder drijft Doorheen het labyrint van tijd Tastend n het ongewisse Verlangend naar het licht Dat na de nacht Verzacht Als een pleister Op een slepende wonde.…

Mistige wegen vertroebeld in zicht Met volle snelheid door het rode licht Een pintje teveel op of wel twee misschien Daarnet in galop drie roze olifanten gezien Mistige wegen waar leiden ze heen Een grote dikke eik kon er niet om heen Mistige wegen eindigen altijd Mistige wegen doden de tijd…

Een avond in de regen. Je roert in de dood, die mistige blik naar omhoog geheven. Een nacht in het verleden. Je omknelt een woord, die oude pijn schopt tegen gehavende zwerfstenen. Een adem in je diepe land. Je braakt de kiltes, een aarzelend zoeken langs de wegkant. Een cirkel in je hand.…

’t Is mistig in mijn blikveld Wolken in mijn hoofd, stoffige bovendien Sluiers dwalen langs, kun jij ze ook al zien? Ze dwalen net als ik.…

Op schemering gekust voel ik lippen zacht bewegen in een ritme dat verwachting overtreft. Haartjes op mijn huid kriebelen van intern stilte van jou voedt mij van binnen. Ogen openen je ziel vertellen het verhaal dat zweet op je huid meer dan verklaard. Hang tegen me aan vertel me wat je wilt voel mijn warmte laat me…

Zal ik nog één keer schrijven over de dag die bijna voorbij is? Zal ik schrijven over de wind en de meeuwen? Over het blauw van de lucht en de wolken? Zal ik nog één keer schrijven hoe onze stemmen weerklonken? Hoe wij onze namen schreven vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…

Mijn houden van meer dan woorden dieper dan liefde alleen leeft gegrond in mijn bestaan diepgeworteld droeg prachtig blauwe bloesems onze liefdesvruchten zonder ons zou mijn uitzicht mistig zijn de zon zijn stralend krachtig warm verliezen maar `s avonds stil slapend op de bank masseer ik zacht jouw slanke vingers reageert als ik in…

De overname En ‘s avonds toen het reeds donkerde de mist zich uitspreidde voelde ik mij verstikken in wanhoop die mijn keel deed kroppen omdat Alzheimer de regie overnam en ‘s nachts toen onrust en machteloosheid jouw mistig hoofd bleef kwellen namen verstikkende gedachten de vrije loop zonder ze uit te spreken in die stilte…

hoe ik ook zocht me binnen de grenzen van een verpakte ochtend te weren het gestremde liet me in zijn traagheid onweten schreeuwen over waar of onwaar de roos binnen de waan schoonheid verder draagt…

mistige bosrand een forse kapstok duikt op - een lage oerkreet…

Het mist ‘t is somber buiten binnen niet maar ‘t nieuws laat weten dat we opnieuw vanavond worden getrakteerd op een conferentie van je weet wel wie? ‘t volgende virus slaat om zich heen pakt niet jou of mij alleen, net als vorig jaar maar nu iets anders moeten we geprikt Middels een boost spelen we op safe is de intentie en de hoop…

de tijd nog eenmaal; slaat het uur der vergiffenis en is het naderende verleden met zijn dode avonden voorgoed in de gedoofde ochtend ontbrand.…

Zilte zoete voeten stappen gretig toe in schemerige verten langs zovele paden gaan jouw stappen - verre schemering – tegemoet langs ochtenddauw en mistige velden wind en pollen wuivend riet als mistige voeten gaan jouw stappen voort – voort – laten evenzovele sporen van mistige stappen in het verschiet…

Er wordt aan spotjes voor goedkoper lenen Met nieuwe regels paal en perk gesteld: De rente dient voortaan exact vermeld Waarmee de mistigheid moet zijn verdwenen Maar met een wet die mistigheid verbiedt Verdwijnt helaas de irritatie niet…

Ik weet het niet meer, het is hier ook zo mistig -- Ligt het daar soms aan?…

Voor M. L. R Wat hebben wij ontzettend veel gemeen De zware, onderdrukkende gebeden Wat wij met onze knuffelberen deden De kleine dorpen, God die niet verscheen Een dierbare die op een dag verdween De plannen om te vluchten die wij smeedden Wat hebben wij ontzettend veel gemeen Een keel tot aan de rand gevuld meteen Toen bleek dat Sint…

mistige ochtend ragfijne spinnewebben een zomer voorbij…

oude verhalen zwerven gelaten over mistige streken…

mistig morgenland langzaam kleuren de bomen bij het ontwaken…

Een mistige dag bode van een somber humeur plots is daar de zon…

avond avond kamer klein sfeer bepaald door liters wijn jij gevangen in mijn geluk avond avond morgen weer stuk…

Wervelwind weent door zilveren zand Treuzelend zeilt de avond voorbij De dood, kreupele wurger Suipt hoestend naar de schaduwkant Richt zich op in de mistige wei Blank en schuchter is de vlucht van de maan In de akelige stilte van een zeebodem In de vrede van een waan Zuigen de vangarmen aan mijn wrak Ik los een weerbarstige traan Zwarte…

Te vroeg donker op een avond van stromend water, wij voeren vooruit op een naderende bui die de emotie heeft verwoord in een landschap van het ongewisse.…