Alle inzendingen over moderne gewoonten

Je kunt het beste maar met plezier doen wat je anders ook met plezier zou doen. Als er geen maaltijd tussen zou zitten! Er is vroeger nooit gesproken over de maaltijd als een zaak. Een netelige zaak? Maar sinds de kinderen! Die eten ook werkelijk niets van wat wij vinden dat zij te eten hebben. En al die oude koek, daar lachen zij om. Courgettes…

Blindelings levend, in het verlengde van hen die voor mij gingen tot hun dood, verwijder mij stilzwijgend van de vragen in mijn hoofd en van alle graven neem ik afstand van wat ik moest beloven, onmerkbaar de weg van het mijne, toch blijf ik ademen, lach ik uit gewoonte, dat is misschien nog het ergste van alles.…

Alpha scorpio zo ijl en vaag groot in glycerine de mens en z'n plaag buig nog dieper laag purper mag bitter smaken smaakt het laten we 't nieuw maken piraten en haak in enkelvoud up en down herinner de bittervis de chemie verdwenen zie het uurwerk tikken…

Het is wat in jou leeft wat jij de ruimte geeft veelal tijdgebonden onomwonden Alles op zijn tijd geheel voorbereid in dat levenspatroon leef jij gewoon Wat als je uit die vicieuze cirkel stapt op een dag zomaar uit een ander vaatje tapt Proef en ervaar eens wat je nu mist vertel me, heb je jezelf in wat bij jou past vergist?…

Avonden duren langer nachten maakt hij kort slaap doet sneller zijn entree doch als de ochtend gloort wordt het problematisch om kwinkelerend op te staan de middagdip zemelt tussendoor zijn oogleden dat leidt tot knikkebollen languit neemt de zitbank hem kerend naar de vooravond nou, dan weet je ’t wel.…

zoals ik elke ochtend bij het roeren van de pap door ‘t raam naar buiten kijk waar een tijdloos bewegend schilderij van wonderlijke luchten mij dompelt in donzig wit en blauw en grijs zoals ik de eerste geluiden om me heen beluister waar de stilte nog alle ruimte heeft, het licht nog teer en schuchter, de prille dag onaangeroerd nog ongevuld…

Naar gewoonte, loopt hij iedere morgen op gevoel, zonder zorgen in warme zonneschijn, wind, regen of mistgordijn. Naar gewoonte, bij avond al beuzelen, keffen en neuzelen, stipt, nauwgezet en krek tot aan zijn geliefde plek. Naar gewoonte, hou ik goed in het oog, gespannen als ’n boog de ronde kont van mijn hond.…

Let op je daden, ze worden gewoonten. Let op je gewoonten, ze worden karakter. Let op je karakter, het wordt je bestemming.…

Virtuele realiteit. Wanneer een mens helemaal als een losgeslagen tol in het rond begint te draaien. Een fictieve realiteit. Thematieken type dictee. een tralie tijd machine, die alles misleidt. Gevangen in gangen van x maal tijd, dat wordt smullen in enen en nullen, vreet bit.…

Nadat hybris mijn kwast had aangetast En opgehitst met oneigenlijke streken Deed een kwistig penselende fantast Als ik dat bijna met zijn geloof breken Kwam gelijk de reus Atlas van Heine Welke de last der wereld torstte Of Jezus die azijn kreeg toen hij dorste Ik met mijn beperkingen in het reine Is het me vervolgens gaan lukken Vervuld…

De vriendelijke gewoonte van het leven beveel ik u en ieder hartelijk aan. Tegen de dood moet worden opgestaan, want in de dood is alles om het even. De vriendelijke gewoonte van het werken is ook niet iets om uit de weg te gaan. Het mooiste is het werken zonder baan, om vrij te zijn binnen je eigen perken.…

Let op je daden, ze leiden tot gewoonten. Let op je gewoonten, ze vormen je karakter. Let op je karakter, het bepaalt je toekomst!…

Sterke bepaling Door een moderne uitstraling, De wereld is in dwaling. Maar de moderne post Is in de e-mail opgelost.…

de dichter heeft levenslang levenslang het heilig moeten is het heilig moeten hem tot een gewoonte geworden... uit die gewoonte groeien woorden tot een acceptabel vers zo vers als het brood van morgen morgen wanneer de inkt is opgedroogd zal de dichter wellicht zijn vers willen vertolken…

Rare gewoonte Om al bij de eerste beurt Ervandoor te gaan.…

Je leert wat wegen kennen – en wat gewoonten.…

Ik kan jouw prachtige gedichten niet beantwoorden met een reactie misschien is zelfs mijn kleinste ik geknecht aan een dichterlijk antwoord voor zover mijn woorden in gedachten reiken, iets bereiken van die rijkdom aan innerlijke emotie van jouw moderne stijl, van pure gevoelens in woordvorm waar blijf ik achter met mijn kleinood en…

het nieuwe rijden auto's kunnen zelf sturen weg piraten…

helmplicht onbestaand bij leven onder een steen wat een zaligheid…

Voor wie modern sacraal is niets erger dan Vasalis…

De moderne heks monteert een straalaanjager onder haar bezem.…

Is het een gewoonte om weg te kijken Is het een gewoonte om te negeren? Wordt het dan niet hoog tijd Deze nare dingen af te leren? Burendag in het leven geroepen Om nader tot elkaar te komen Maar eigenlijk zou elke dag zo zonnig moeten zijn Dat het prettig moet zijn bij elkaar te wonen Toch?…

een reiger vliegt laag krassend over de vijver moderne dino…

Houten versteende muren tussen wat te zien is, - ooit zichtbaar was wat nu in het verleden past - staat buiten de grens van blindeloos verlangen gevallen glas door geschiedenis aangetast. Veilig gedwee leven met slechts regelmaat, gaaf gekwetst door turbulentie gestoord. Geef me aan, ga me na, duw me door de muur van wantrouwen geeft antwoord…

Want misschien ligt het bij ons Wij, die ‘t antwoord echt wel weten, maar de roep aldoor negeren, klem tussen verwachtingen gewoonten en geweten…

ik ben dichter dichter bij de kern verder van antiek en dichter bij modern modern past beter veel beter bij mij en ook veel beter bij deze maatschappij meegaan op de golven meezwemmen in de stroom maar niet afwijken van je eigen droom antiek is mooi mooi in je gedachten maar op antieke ideeen zit niemand echt te wachten…

Met meer dan wat men materieel nodig heeft, van het modernste dat een ander al reeds bezit; wil men bij de tijd de moderne samenleving graag consumeren; omdat men mee wil doen als een betrouwbaar koopgraag lid. Een hedendaagse consument wil graag modern wezen. Heeft helaas geen tijd meer voor het al oude liefdesspel.…

’t is weer avond en mijn bed krijst voor de zoveelste dag op een rij de trap wordt hoger rond twaalven en een voetstap wordt een mijl ik tel mijn doden - de levenden zijn de deur uit- sleep en sleur mijn voeten vooruit want ik heb het mezelf beloofd morgen ga ik vroeger slapen morgen tel ik geen dood…

Het nachtduister ademt stille heimwee dansend rond jouw intieme gewoonte sterren zien kansen in jouw oeverloze kus nabij het zaaisel van dwaze dromen oefen je in lussen en plussen proef je de aard van het geluk en in de beweging van het proberen in taak van denkend verder leren blijf je een beginneling zonder ervaring maar wijs genoeg…

in het gieren van wind zal ik je horen de lach van jouw kind dat steeds wordt geboren het bezweert alle golven met muren van zand graaft geulen met voeten schept met verliezende hand je huist in gewoonte draagt sociaal als pak niet als gegoten maar vaak veel te strak als je dan thuis komt wieg je je kind geeft het de vrijheid…