Alle inzendingen over moederschap. oprechtheid.

Het is nu haar gedachte die zich vast heeft genesteld om zo oprecht dat 'jezelf zijn' zuiver te willen voorstaan.…

Veilig onder handen in moeders armen een klein gehuil veel geluid en weinig bewust. Kind zijn is niet waar je voor kiest wel wat je bent en vaak verweten wordt. Neem me zoals ik ben, want jij wilde mij toch ook?…

Hou op, ik heb je wel gehoord Je brult alsof je wordt vermoord Jij hongerlap Kom hier en les je barre dorst Nu lig je vredig aan mijn borst Da's moederschap Stel dat je wiegje elders stond Dat Pappie vechten moest aan 't front Hoe zou dat zijn?…

Hier sta ik dan, op de sokkel der moederschap. In mijn linkerhand draag ik de macht van het maken. In mijn rechterhand de kracht van het breken. Over mijn schouders hangt de mantel der onfeilbaarheid. Deze zware last zal er zorg voor dragen, dat ik spoedig ten onder ga.…

Aan mijn moeder Wie toch is er op deze aarde die meer recht heeft op mijn dank? Wie behoort mijn eerst gevoelen en mijn eerste citerklank? Wie toch zal mij niet versmaden, noch de wrevel in zich voên, schoon ik van ontelbre schatten slechts een penning af kan doen? Wie dan gij, mijn lieve moeder! heeft meer schuldbewijs op mij? Maar…

terug naar wie ik was, ook in gebreke ver heb ik gekeken zag heel veel goeds, doch ook te veel dat anders kon maar ik leef vandaag en houd heel graag mijn zachte doeken in een heldere zon daar dansen ze, als witte vlaggen ritmisch op het lachen van hun jeugd het doet me deugd dat in dit nu het residu van toen en ooit nog nooit oprecht…

Jij bent nu mijn moeder jij bent nu mijn kind vanaf vandaag zijn wij samen onafscheidelijk de rollen zijn verdeeld laat mijn lippen je kussen laat mijn liedje je sussen laat mij jouw moeder zijn kind van mij…

Verloren wat er niet is mezelf misschien, alleen tussen niets, geen voor, geen na Alleen mijn lief, en de gedachte dat hij genoeg kan zijn, maar hoe dan, hoe lief hij ook is, geen vader die mijn geluk laat zien aan mijn moeder te vroeg gestorven, of niet nu dat niet gebeuren zal – een toekomst verloren aan een andere toekomst waarvoor…

's nachts hoort zij het kreetje zij wachtte al haar slapen is heel licht zij opent de deur daar is haar kind het is nog heel klein en weet niet dat het is de moeder pakt het kind ze voelt het warme lijfje ze voelt het zoeken dan gaat zij zitten met het kind aan haar borst ze voelt het mondje tasten naar leven zij zit daar zij…

Als moeder wil je bezorgd de levens leven -- van je kinderen.…

Oprecht was de stemming, Warmte straalde van uit haar heupen, wiegend met haar achterwerk. Oprecht was het, zo was het echt..…

Tal van nachten zeer weinig geslapen Nachten op de klok kijken en de uren tellen die gewoon ontelbaar zijn Nog een zeer groot geluk dat ik een schattekat bezit Dat witte en oh zo schattige spulletje vermag echt alles! Wat staan we toch dicht bij de huisdieren en wat verlichten ze ongewild ons leed... Leert mijn ervaring. Lieve Bambi, blijf…

Zeemzoete woorden, op een witte achtergrond. Ze voeren strijd met het papier. De letters willen geen woorden vormen. Als er geen woorden zijn, kan een zin niet bestaan. De inkt stribbelt tegen, wordt beetgenomen en gedwongen, om de letters te laten komen. Pijnlijk, maar er is geen ontkomen aan.…

Is het waar, is het echt dat ik zo vrij ben zo oprecht. Zo warm en zo lief. Zo zacht en zonder ongerief. Is het waar, is het echt dat ik zonder lasten ben en niemands' knecht.…

Moederschap. Waterschap. Zeggenschap. Gereedschap. Helaas, gereedschap is geen schap. Wanneer ik de kist met gereedschap zie, is mijn frustratie al helemaal gereed, maar het klussen moet dan nog beginnen. Was gereedschap maar werkelijk waar, want zo komt mijn werk echt niet klaar!…

Haar eigen schoonheid is zij zich vaag bewust maar zij staat vast voor hem De vreugde van het moederschap - het diepst gevoeld door een onvruchtbare vrouw Heimwee dringt door tot het hart en verschrijnt tot zielenpijn als het thuisland onbereikbaar is De woorden van haat verwoed geschreven verhullen niet hun bron - liefde…

Mama's geloven je niet, 'jaja', zeggen ze -- 'maar ondertussen!'…

Voor papa waren de liefste woorden ze kloppen in mijn hart maar nu zijn ze voor jou Nu is alles anders nu weet ik dat ik pas nu volwassen ben Mijn brein is verbouwd en dat weet het mijn borsten zijn anders en mijn armen zullen voortaan onhandig leeg op jou wachten wanneer jij elders bent Ik ben gelukkig en zal dat zijn als jij het…

Genoeg mevrouw dikke buik in comfortabele harembroek geweest, nu word ik een geestelijke matroesjka, ik blaas mezelf op: mijn kind (het uitvretertje dat ik wijdbeens gehurkt hopla mijn armen in getrokken heb) groeit, kruipt en probeert steeds verder van me af te lopen maar ik zal het niet laten ontsnappen mijn gevoeligste zenuwen recht…

Moederdag in de jungle zittend bij het knetterende vuur geven stralende gezichten vol trots prachtige werkjes ik voel me blij en verdrietig tegelijk ben ik wel een goede moeder één die ik wil zijn of ben ik te ongeduldig en te streng ik voel me soms zo falen in deze letterlijke jungle van het moederschap zittend in de jungle weet ik…

Het is zondag 3 november 2024 met m'n man voor de 25ste keer in Benidorm Hij wandelt met me mee naar de kerk: De Interkerkelijke Gemeente Benidorm een fraai en doelmatig gebouw zeer hartelijk word ik verwelkomd Ik ga zitten naast een vrouw ze is mooi gekleed, oogt elegant stil wacht zij af, en ik naast haar ik voel, dat mijn missie gaat…

treft geen blaam gebroken wit weet woorden die ertoe doen scherm, opgetrokken zit ik er achter en laat een boodschap achter…

ik raap het herfstlicht op dat als een verre droom rondom het raam ligt 't is een vriend, denk ik dan getooid met ongekamde schaduwen 't is een vogel die het eenzame zwijgen cirkelt op verstijfde muren ik nodig hem uit en leg mijn stem op tafel naast zijn handen…

ik zwerf graag in jou, zeg ik om de dorre bladeren te horen spreken de ontroering is soms niet meer dan het zien van een uit de mist verschenen boom die, ontbloot, opnieuw zijn weg moet vinden zich alleen waant wanneer de avondzon zijn roestige takken brandt na een dag, te donker om volop te leven het is zo voorbij, antwoordt het…

Een feit dat mij oprecht verblijdt...…

een beetje lachen is niet eenvoudig een beetje wenen ook niet een beetje leven of een beetje dood een beetje blij een beetje vrij de beetjes zitten vanbinnen aan de buitenkant zijn ze moeilijk te verzinnen…

kort plakken op mijn ervaring hoe betrekkelijk het is Ik kan leven, ik ben vrij van tekorten, ik lijd niet aan pijn, hartstocht of problemen niet aan de chaos van liefde of ambitie, ik wacht niet af wat ik toegeworpen krijg Daar ben ik te goed voor zeggen me ook mijn vrienden Ik volg mijn interesses en dat is niet de weg van het moederschap…

Dieren zijn echt, oprecht en tof. De meeste mensen denken dat. De meesten denken oprecht, dat mensen geen dieren zijn. Dat alleen mensen denken. Mensen zijn gewone dieren, die prachtig acteren kunnen. Acteurs die ons doen geloven, dat we oprechte mensen zijn. Mensen die goed doen alsof.…

die Voor haar geboorte De zachte tijd had uitgekozen, De harde lijnen om de kaken Die mannen doorgaans typeren Werden toen zij ter wereld kwam Vervangen door lijnen van zachtheid En plooibaarheid met altijd een Glimlach van oor tot oor - Van het begin af werd zij Het cement te midden van Mannelijke hoekigheid - Of het moederschap…

er is iets voor te zeggen eerlijk te zijn en oprecht al was het maar om het geheugen van kwade zaken niet te overbelasten niets is immers lastiger dan gewezen te worden op niet nagekomen toezeggingen ook in ethisch opzicht hoewel mij dat om geheel oprecht te zijn een zorg zal zijn…