Alle inzendingen over moest

Dit moment moest langer zijn Jij alleen jij Want ik ben ons Niet geboren maar geworden Ons leven Is dit moment.…

Niet eerder zag ik een uitvaartkoets zo zwart dat zelfs de fiere hengsten onder hun dekmantel geween pluimden roze boeketten en ballonnen zwierden treurig rondom de eiken rustplaats van het kind hoorde het getrappel van de hoeven dat raakte als een zerk op de bodem van mijn ziel toen ik intenser luisterde heelde het geluid bewuster…

Ooit een glimlach verliezen met je ronde, zachte en intelligente ogen Lippen gelijk de golven van woeste manen net een stuurloos ruiter de nachtelijke ster die de weg baant door je lange zijdeachtige vacht je postuur die me vertederd moest je..…

ergens onbekend lopen wij elkander nooit gekend eenzelfde doel allebei iets van plan zonder overleg voor elkanders voeten dan een nieuwe horde…

Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde mij te doden door slaag Hij begon mij evenwel direct te slaan en had nauwelijks oor voor al mijn geklaag Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde met lichamelijk geweld De enige getuige scheen wel de maan en die verborg zich achter een wolkenveld Ik moest mij ontkleden…

Vol genade kijk ik ze moest eens weten. Golvend bruine haren dansend op de wind diep blauwe ogen schitteren tegen de zon ze verblindt als ik eens in haar gedachte kon komen ze moest eens weten. Ze gunt me een blik, maar geen blik waardig ze moest eens weten.…

Ik moest aan jou denken lief toen de trein allang was vertrokken jouw geur mij nog omhelsde Voeten vinden zonder aarzelen hun weg Met jouw armen nog om mij heen komt de nacht mij halen warmte om mij heen Ik moest mijn lief Met mijn ogen dicht droom ik over morgen jouw geur, jouw armen, jouw warmte Met ogen open in het eenzame duister…

dat kunt u niet voor mij bepalen… Duitsland zal weer glorieus opstaan nooit meer zo naar de donder gaan ik sta dikwijls in mijn mening alleen maar mijn hart zegt dat ik net zo goed Joods als Duitser kan zijn het moest maar eens gezegd ik heb met beide landen zoveel gemeen…

Ik moest aan je denken Door het trieste nieuws Stelletje aangereden In de donkere nacht Op gelijke wijze Verloor jij je broer Op de weg bij Ermelo Ik moest aan je denken Bij onze wandelingen In de schoolpauzes Keek jij spiegels na Van auto's bij de stoep En raakte die even aan In vergeefs bezweringsgebaar…

stukjes leven vlocht ik tot mijn matje kleur deeltjes van een ander die pasten bij mijn geur ze leerden me het leven vooral hoe ik moest geven wie ben ik nou is er niet méér te wensen dan de kleur en geur van andere mensen ben ik zelf niets de schaduw slechts van anderen doe ik vandaag nog iets…

We waren bang betrapt te worden in de verte reed de trein naar Schagen, hier zoemden muggen en stonk het naar de wc Toen was het een bouwterrein achter de sloot keken koeien naar ons, tussen de schaftkeet en materiaalcontainers lagen we op een rubberen plaat over de modder Ik voelde mijn vingers in de warmte van zijn haren en van binnen…

Ik bedek je ogen met een zwarte lelie, de wereld is er vol van om in te verdrinken, gebaard uit de spirit van de vrije aarde, de zachte moedermond waaruit we zijn ontsprongen. Zij verstond de lessen, die haar zijn ontnomen, ze ontstonden in een achteloos gebaar, private beweging van gefascineerde teksten in altijd gepavoiseerde choreografieën…

in de kamer wees hij waar de tafel stond hoe de kinderen hier hun eerste stappen zetten dagelijks geluk van rust en geborgenheid thuis rustte nu in muren overwoekerd door wingerd wilde hop lager de varens oude mossen witte lelies de trap hing moederziel alleen, boven was gezonken in een hel van geweld en haat een rode kastanje had…

je klampte je verbeten vast aan macht zelfs Shakespeare kon zo’n joker niet bedenken: een charlatan die elke Brit moest krenken - en wetten die je bloody hebt verkracht de brexit was al moeilijk te bevatten we zagen ook jouw bende zich bezatten…

De wintertijd is alweer ingeluid. Ik klaag niet, kook een ei voor mijn kadetje. Ik gun de klok op zíjn tijd dit verzetje, al was ik er vandaag wel heel vroeg uit. De wind is moeizamer op gang gekomen en rukt venijnig blaadjes van de bomen – ©Inge Boulonois…

Zij is bepaald onbaatzuchtig. Niet zwaar op de hand. Soms zelfs luchtig. Zij neemt het leven, zoals het komt. Zij glimlacht standvastig, waar een ander de tenen kromt. Een leven vol medische malheur Genoeg voor 2 of 3 personen En toch geen tel gezeur. Zij toont bewonderenswaardig veel kracht bij pijnen en veel ongemak. Menigeen zou…

je kunt me eigenlijk niet wijsmaken dat je het niet dieper voelde dan een bliksemschicht van lust je borsten waren veel te rond je tepels veel te heet je tong te zwierig in mijn mond als het toch alleen maar aandrift was deed je het wel goed zelfs mijn onderlip wilde het…. boterzacht ontgelden en proefde ik jouw vurig bloed die godvergeten…

en jij zwom naar de overkant het water aan de lippen want de zee stond je te wijd er gleden vissen onderlangs en het besef kwam later pas ze haakten aan jouw vlinderslag er werd iets uitgedreven je ogen schenen helder maar je zag niet wat het was je vloeide naast de tijd.…

De rest moest nog komen.…

De klok in de toren mocht niet slaan op Prinsjesdag anders was de Koning niet te verstaan gedurende het lange verslag: dus de klepels werden ingepakt zodat de “ rede “ niet verstoord werd…, Want tja, de Troonrede moet je horen geluid van de klok mag niks verstoren……

Lopend naar ons huis pluk jij bloemen, onwetend -- dat ik weg zal gaan.…

Ik moest weer lachen om verouderde vreugde, voor wie ik moest zijn.…

Als jij moest zijn zoals je was was dat misschien om van mij te maken wat ik moest worden. Hoe zou ik je dan ook maar iets kunnen verwijten…

Al kunnen wij nooit weten wat ons wacht Toch hoop ik maar dat u dit jaar blijft leven. Dus wens ik voor het jaar 2007 U allemaal het jaar 2008. Een nieuwjaarswens die voor Saddam Hoessein Voorspelbaar onvervulbaar blijkt te zijn…

Ik moest zuchten ik moest verzuchten ik moest puffen vooral puffen...pf, pf, pf een p ragmatisch f ilosoof was van ons heengegaan een doordenkertje die Denker des Vaderlands…

We liepen door een landschap met heide en jeneverbessen een landschap zo oud als de wereld zelf zo moest het ooit begonnen zijn zo moest het gebleven zijn zo moest het zijn zo als nu we keken naar de jeneverbessen ze stonden daar duister en zwijgend zwijgend over het verdwijnen…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

Wanneer er vroeger iemand overleed, gingen de gordijnen dicht afgeschermd van de buitenwereld wist men: daar ligt iemand in een kist. Het werd verstopt of weggestopt kwam pas tevoorschijn wanneer men de dode naar het kerkhof bracht in het openbaar! Maar als de persoon net overleden was, zaten de gordijnen tot aan het verlaten van…

Hij zei: zag je die kwallen net op het strand van Wassenaar? Zij zei; ach het is het kabinet maar.…

Ik moest zweven en zwerven, en mijn goden beschimpen. Ik moest de redder zijn, die overbodig was. Ik moest vooruit, iedereen opzij! Ik moest zingen en dansen en mijn vrienden negeren. Ik wou te groot zijn, maar wat wou jij? Ik heb je nooit bedankt, en nu kan dat niet meer. Ik moet zwijgen en voelen en verder gewoon niks.…