Alle inzendingen over mokkend

Mokkend wandelde hij mee met de hond gaf zo blijk dat zijn hoofd er niet toe stond Liever zat hij droog te internetten hangend over een stoel vooral om met zijn vrienden te chatten…

Daar gaat het, zonder groeten, mokkend en tobbend op zoek naar iets beters. Het kijkt niet eens om. En wij? Wij moeten eerst wennen aan dit stralende landschap van vroeger en later, van lichtende tijd zonder nu. ---------------------------------- uit: 'Zo kon het zijn', 1999.…

Zelfs een scharrelkip die buiten liep, liet zich mokkend in z’n hokje drijven. Wat nog geen protest heeft uitgelokt is de jeugd die weer is opgehokt.…

De prijzen voor het gas en voor het licht Gaan -naar becijferd is- dit jaar weer stijgen Nu is die prijzenstijging ons wel eigen Toch blijft het een vervelend nieuwsbericht Zacht mokkend ondervinden wij de hinder: 't Wordt allemaal meer...En dus ook weer minder…

Als alles dood in mij lijkt te zijn Een ijzige stilte mij het ruisen belet Ligt mijn schoonheid verborgen en ongezien Wachtend op de warmte van de lentezon Omarmd door deze met welgemeende liefde Aanvaard ik dit mokkend huilend doch verheugd Om dan gewillig mijn volle schoonheid te tonen Wederom opgebloeid in al mijn jeugdigheid…

Waar vreugde alom heerst Wreekt de dood zijn grieven Om dan uit het niets toe te slaan Meedogenloos ongeremd vals En wee hen die geliefd zijn Daar richt zijn venijn zich op Mokkend telt hij de slachtoffers En bereidt zich voor op het volgende Droefheid gehuld in grauwsluier Verslagen buigen wij het hoofd…

MET DE MUZIEK MEE Zwierig zwaait de zwabber ’t zeil bij een Menuet van Bach ‘k Was verbaasd toen ik dit zag op een doordeweekse dag Uit de gratie is de dweil Water Music klinkt verwaaid ‘t Ruimte sop wordt rondgezwaaid als de mob de vloer verfraait Wekker tettert onderwijl Dromenboek slaat mokkend dicht Cynisch is het ochtendlicht…

Geen enkele dag hoeft mokkend kletsnat te zijn, kijken hoe spitten gaat is soms al voldoende net als weten dat na het voorjaar de zomer arriveert.…

nauwelijks onderweg balkt hij ezelbrij te laat zie ik de grote steen, en jawel, zelfs een ezel stapt eroverheen mijn teen, mijn teen, zijn muil grinnikt dit dier is mij tot last ik vouw zijn lippen en plak ze vast met mokkende ezel loop ik verder zie geen herder maar schorre schapen die in het zilte schrapen daar, tussen wol en waterland…

Onredelijk, als ze af en toe kon zijn weigerde ze ‘t zelfs maar iets te eten Ze deed immers gewoon aan de lijn en dat moest ze helemaal zelf weten Weerbarstig zoals ze soms kon zijn zat zij mokkend voor zich te staren Als ze lachte was dit voor de schijn de vele tranen kon ze niet verklaren Opstandig zoals ze meestal kon zijn wist ze waarachtig…

ogen domineerden een lang en slank postuur de stem was zacht en warm verleidelijk op avontuur handen wuifden woorden weg in een charmant gebaar terwijl je stem veelzeggend was een neusje in de wind gespeelde verontwaardiging het rechten van de schouders licht mokkend als een kind jij liet je tanden zien in het flitsend spel van…

Hoger en hoger stijgt hij zo de sterrenhemel in, koortsachtig zoekend naar een uitweg door de tijd, maar in de vroege morgen door het licht weerlegd gaat hij weer mokkend liggen in haar waakzaamheid.…

niet na te denken wat de gevolgen zijn het effect, het resultaat voor hem of haar als individu en de mensen om ons heen laat staan de collectieve massa In die negatieve spiraal zit onze Nederlandse samenleving gevangen ons als geheel niet beseffend dat de keuze van vele anderen jouw leven wezenlijk beinvloedt en je lijdzaam, zwijgzaam, mokkend…

En quasi-mokkend ging ik overstag, verslond terstond haar schotel-van-de-dag want ja, het vlees, dat is nu eenmaal zwak.…

Wie zijn dag niet mint, gaat mokkend ten onder. Sta zo opgewekt mogelijk op dus, poets je tanden, omhels je vrouw, kam je haar, lach tegen de spiegel, ontbijt met thee en een eitje. Je begint vanzelf in de loop van de ochtend een beetje te fluiten. Dat doe je de hele dag door met wisselende intensiteit.…

Romp zonder armen, mokkend crucifix; een zwam, onwelriekend aan de muur van stallen. Aluminium dagen, ijzeren jaren kloppend op de snelweg voedt zijn boodschap. Benzinepomp, vijfde evangelieschrijver! Zuilenheilige die zijn volgelingen toeroept ‘Vlieg naar de koperen einder! Daar is de zoetheid.…

Vaak breekt de pleuris uit als ‘t mokkend schippersvolkje gaat dringen voor het kolkje, dat eindigt met gemuit. Dringt nummer laatst naar één dan blijft het niet bij morren ’t ontaard in ~pikhaak porren~ en heftig handgemeen.…

Soms zit de hoogte in je sokken, de lage tonen in je keel bijvoorbeeld als ik op mijn handen sta, mijn voeten hoog tegen de muur van blokken, soms duikel ik van mokkend zwart naar blij licht roze of andersom zo speel ik op de blokfluit stukjes mij.…

Mokkend liep ik met haar mee Dit is geen leuk uitje met zijn twee. Manipulatie noem ik dit En dan delf ik straks weer het onderspit. Woorden worden in mijn mond gelegd Die jij straks tegen je vader zegt. Waarom zag ik dit thuis niet meteen Mijn moeder is wreed en gemeen.…

met veel genoegen en een glimlacht op het gezicht Een ooievaar die op de kerktoren haar liefdesnestje maakt een oud vrouwtje maakt haar ochtendwandeling ..., Nederland ontwaakt Een bouwvakker geniet van zijn koffie op de steiger een kikker springt gewillig in de bek van een reiger Groepjes mensen staan gapend te wachten op de bus mokkend…

De verveling wil maar niet komen mokkend rood de zonneschijn de snode nozem spuit vuur. De wolken rollen en wielen knalpotten en langharig tuig met dolle meiden op de Puch.…

.' Wat mokkend ging zij met 'm mee. 'Och, misschien', dacht-ie, 'komt ze bij zinnen.' Het einde zou dit van z'n hel zijn. Hij zei: ' 't Wordt een hemels festijn' aan de ober, 'want wat ik bestel, is twee nectar en twee ambrozijn.' Hij kreeg echter nul op 't rekest en de hel barste los tussen beiden.…

steentjes scheren altijd was er een buurvrouw aan de overkant die, uit angst voor verdrinken of mij bezeren mij waarschuwde voor de gevaren van de waterrand geheel opgaand in mijn spel zag ik geen gevaar de bootjes dreven onschuldig in de haven toch kwam deze vrouw met een afwijzend gebaar en dreigend met feiten die ik toen niet kon staven mokkend…

Grieken gebroederlijk tezamen vastgelegd - iets waar in Ilias' hexameters geen woord, geen syllabe van werd gezegd in een schijnbaar onbewaakt moment, ontsnapt aan 't oog van grootdichter Homerus slopen zij, Odysseus en Achilles, langs Trojes onbewaakte vestingmuren om te ontdekken dat er niemand was "Zeg vriend, wraakzuchtig mokkende…

- En die weerlig vlam ver in 'n wolk wat daar rus, so's snikkies nog mokkend, na trane gedro'e. Uit die dorpie benee'e ruis op tussenbei'e geluide en laggies van wereldsbeweeg; en so sal 't nog wees als mij plekkie reeds leeg, mij skamele kleinte van d'aarde geskei'e versink in die kolke van d' groot-eeuwig swij'e.…