inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.398):

Fluitend

Ik vind, elke dag heeft genoeg
aan zijn eigen kwaad. Wie zijn dag
niet mint, gaat mokkend ten onder.

Sta zo opgewekt mogelijk op dus,
poets je tanden, omhels je vrouw,
kam je haar, lach tegen de spiegel,
ontbijt met thee en een eitje.

Je begint vanzelf in de loop
van de ochtend een beetje te fluiten.
Dat doe je de hele dag door
met wisselende intensiteit.

Doe 's avonds als 's ochtends maar dan
met warm eten en een goed glas
- je haar hoef je niet eens te kammen -,
waarna met je vrouw naar bed.

Het fluiten neemt langzaam dan af
en houdt uiteindelijk op.

--------------------------
uit: 'Al fluitend', 2001.

Schrijver: Anton Korteweg
Inzender: gv, 31 januari 2021


Geplaatst in de categorie: moraal

2.0 met 30 stemmen aantal keer bekeken 13.200

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
K.Bladzij
Datum:
11 februari 2021
Jammer van die eerste zin.
Dit cliché komt niet aan de orde.
De dag is alleen maar positief.
Doorgaans piep je wel anders.
Dus een gemiste kans, Korteweg.
Naam:
Jan Jacob Krediet
Datum:
31 januari 2021
Heel liefde vol,maar ik dan met mijn man!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)