Alle inzendingen over mondigheid

Daar ligt het. Zó floept het er uit. Overdacht of niet. 't Spontane van je tong! 't Vlindert tussen de mensen. Ach, ze hebben geen weet wat voor dure gedachten om hun hoofden zweven. Maar vlinders worden buiksprekers. Onderling en op toneel. Hot items in vergaderingen. Af en toe schrikt men zich scheel. Een meeuw die opponeert dat…

Een gastvrouw in club "Blonde Jikke" Zat onlangs vol woede te snikken Het moest allemaal Van zo'n klant weer oraal Maar dat hoefde ze toch niet te slikken?…

ooit was daar toch opa’s stem hoe zacht hij denken stimuleerde waardeerde dat een kleine uk zich uitte met het recht te zijn het uitgesproken kind in mij herinnert aan die stimulans een onbeschroomde tong rondt een nieuwe kans…

Jij huilt, ik voel de pijn en weet niet waarom als je lacht weet ik het zo net nog niet praat liever dan zie ik tenminste je lippen nog bewegen.…

mijn hart tikt sneller dan de tijd door mondig opgewonden zinnen en ademloos opnieuw beginnen ben ik het ritme even kwijt…

Een zachte kinderstem zwevend als een zoete wind waait door de beslotenheid van mijn bestaan speelt wreed met mijn mondigheid dropt vervoering in het moeras van volwassenheid in die vroege droom verlang ik naar kinderlijkheid dit gaat ons beiden aan…

Schelpen rusten in eindeloze maanmeren roeren hun mondigheid met het gefluister van zeegeheimen. Schelpen dromen over blauwe havens wekken zandlopers brekend glas, geblazen hoop. Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

Enfin Martin domheid is inderdaad brutaal pathologisch mondig Miskend zelfgenoegzaam grotesk Het zet zijn wangzakken van misprijzen op als een brulkikker Het blaast zijn leegte op en denkt ondoorzien te imponeren als een keizer zonder kleren Domheid is gewend dat roepen effectiever is dan denken de aanval effectiever dan…

Maar HIER kan ik nog mondig zijn: 'Mensen, moslims dulden geen tegenspraak! Hun stamhoofd heeft altijd gelijk!'…

Een gespleten tong sist het paradijs naar de hel kronkelend en konkelend doortrapt in duivelsspel een lieve glimlach stuurt het verkeerde signaal speelt een slangachtig spel spreekt mondige doventaal geboren uit de genen daar krijg je iets van mee het loopt niet met een sisser af een slang heeft nimmer vree appels zijn doorgaans gezond…

bescherming de wond lijkt nog steeds open het vel voelt nog altijd rauw ontwikkelde sporen leiden een eigen leven zoeken een uitweg zonder te ontsnappen bloed kruipt slechts tot stolling om verwondingen te beperken een uiterlijk geslaagd tafereel maar onder dat geheel blijft het krioelen broeien als een haard die niet wil doven tot mondigheid…

Mondig moet men heden wel wezen; en zonder een vleugje brutaliteit, spannen de kuitspieren voor een moedige oratie, zwikken de enkels voor een te grote loslippigheid. Over schoenen hoort men mensen graag praten; en hakken klikken of zetten zich schrap, als men terugdeinst voor Italiaanse formaten, en zich beperkt tot de Hollandse stap.…

het was eeuwenlang balen alle andere talen hebben er twee woorden voor een godgelovige zondige een menselijke meer mondige die voor de grote kunst der kunsten het onbezwaarde voluit gaan door de ander aangedaan stapje na stapje liefde adoratie omzetten met volstrekte toewijding in gepaste ambachtelijke verleiding niet gehinderd door…

De beschaving van een samenleving wordt afgemeten aan hoe het met zijn zwakste participanten placht om te gaan; of een onmondige afhankelijkheid niet te veel naar een mondige verwaarlozing neigt over te gaan. Economie en produceren is synoniem aan een negeren van de armoede die leeft op de straat.…

Jij kijkt of jij er ook niets aan kan doen jouw handen gekruist boven je mondige borsten vingers in elkaar gestrengeld smalle zilveren band om de ringvinger van de linkerhand De lol straalt uit jouw ogen je haren blond en zwart Op de achtergrond verzameld porselein voor een spiegelbuffet en rechts contouren van een antiek bed…

wat in mijn ziel besloten ligt daalt vloeiend uit mijn pen letters woorden zinnen buigen verlaten zwijgende mijn hart een stukje van mijn ware zelf onthult mijn echte ware zijn zo ergens tussen grijze cellen worstel ik met mijn en dijn mondig mensje tussen goed en ook een beetje kwaad ik en de ander wroeten mij in een slapeloze slaap…

land waar ik behoor laat mij voor eeuwig lente vieren waarin ik kan rusten en zingen laat mij groeien en bloeien in vrijheid Waarom zou je mij vervolgen in een woestenij en dal van tranen beloften zijn bruut neergeslagen valse haat kan ons niet verslaan ontneem geloof, hoop en liefde niet geef onze eigen spreektaal terug verenig in alle mondigheid…

besluit uit eerbied het mes in de ketter te planten ik leef in een land waar onze jongens uit gekkigheid soms de conducteur in elkaar stampen ik leef in een land waar een keurige man, achtendertig, blond de vrijheid neemt om door anderen heen te rammen en in dit rood, rood schemerland waar de grenzen totaal werden opgeheven waar de mondigheid…

Dolle Mina streed voor mondig baas in eigen buik er volgden golven vrouwen opkomend voor eigen rechten werkend aan assertiviteit het waren de genen nieren hoefden niet meer beproefd mannen knurften primitieven niet bij zinnen om te gerieven onbekwaam niet bij toeval of verlegenheid drift tot scoren ingebouwd tot last alleman macho omgang…

De onrust wordt mondig. Jij die mij kent begrijpt in extase je haren. Je ligt als LAIS met waaier en kroon jezelf te verlaten: ik geef je de parel, je hebt het bereikt.…

Dankzij schrijvers en zielenwachters die de neoliberale troep verzachten Met schalks erudiete mondigheid krijgt ons bestaansongemak respijt. Veredeld taalgebruik verzacht de zeden Vroeger, later en vooral in het heden hebben we het broodnodig voor de ziel Bot zwijgen is een Vlaamse achilleshiel.…

De moraal van dit verhaal zeg wat je denkt en echt bedoelt Mondig zijn we toch allemaal niemand kan raden hoe je je voelt ! Ik ga nu naar de kapper, echt waar ! ik ga het meteen uitproberen Ik kijk in de spiegel naar mijn haar en zeg hoe ik het wil zonder mankeren !…

Dit stem Pa droewig hier op die plaas as ek dink dat jy môre mondig word. 'n Pa wat jou niks kan gee. Ek gaan nou slaap, met die wete, dat ek weet dat jy weet dat partytjies vir die wêreld, nie groter is as die driehoeksband tussen jou, my en God nie. Môre as ek dood is, is, was en bly ek nog steeds jou Pa.…

verdienen, gestrand om de waarheid te dienen, geringd door een ideologie, voornoemd te vluchten in de hoop zielsverwanten te ontmoeten waar stemmen werden gesmoord, alles te duchten viel met het kloppen op de hemelpoort, door ongeloof en afkomst niet gehoord, in de loop langs gesloten deuren, net zolang, uit onuitgesproken trots en mondigheid…