Alle inzendingen over nabestaand

Ze noemen me een "nabestaande" alsof jij niet meer bestaat en ze spreken in verleden tijd alsof 't niet meer over jou gaat Ze denken dat je er niet meer bent dat het sterven jou heeft gedood en als ik zeg dat 't niet zo is stamelen ze wat en worden rood Maar jij lééft nog in mijn gedachten op de plaatsen waar jij hebt gestaan in…

Ze noemen me een "nabestaande"; alsof JIJ niet meer bestaat en ze spreken in verleden tijd alsof 't niet meer over JOU gaat Ze denken dat je 'r niet meer bent; dat het sterven jou heeft gedood en als ik zeg dat 't niet zo is, stamelen ze wat en worden rood Maar jij lééft nog in mijn gedachten; op de plaatsen waar jij hebt gestaan…

misschien was er nog een laatste gesprek ik weet niet welk of wanneer de woorden zijn ondergegaan winter kwam, vele keren ook vanuit de binnenkant en op lente met een zwart, zwermend geluid het sterven was nooit vogellicht, zei je, weerloos tussen blauw; dagen en nachten genoeg om het leven te vergeten dat als een bedelkind vruchteloos…

Veel treurigs is er op de wereld gaande: Tsunami, oorlog, aanslag, watersnood, Een vliegtuigcrash met alle mensen dood, Familie wordt in een klap nabestaande. Vol onbegrip, vol woede en vol pijn.... Je zal verdorie nabestaande zijn...…

Als trots agent mag ik Afghanen leren Hoe je de burger pakken kan, echt fun Mijn bonnenboekje mee en lasergun Maar wijkproblemen, net als hier, negeren En oh ja, kom ik huiswaarts in een kissie Weet dan: het was geen militaire missie…

een nabestaande een voorbeeldige rijke alles gaf zij weg ............................................................. Vanaf vandaag 20 oktober tot en met 31 december is er een tentoonstelling over Henriette Roland Holst in de Bibliotheek van Noordwijk.…

Toen doorsijpelde dat er bij mijn uitvaart geen alcoholische dranken op tafel kwamen bleven meer dan de helft van mijn nabestaanden weg!…

------------------------------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan de nabestaanden van deze Rotterdamse/Nederlandse vermoorde politicus!…

aarde hoort er ook bij denk aan Jezus Hij die hemels stralend de aarde verliet ook die nabestaanden toen hadden intens verdriet…

zoals elke vogel zijn eigen lied beluisteren laat, in gedreven klanken kenbaar blijft zo krast ieder mens zijn sporen in de aardse tijd om niet in vergetelheid te geraken voor wie zich met hem verbonden weet hij zich onderhuids vermoeden laat schuilend in stillere, onuitwisbare dagen (aan Ad.B)…

Het zou mooi zijn voor de nabestaanden als dat gerealiseerd kon worden. Je moet er toch niet aan denken dat hij niet gevonden wordt Mensen, laten we er op letten, de nabestaanden zullen het zeker waarderen.…

Gelukkig ben je nu gevonden, zodat de nabestaanden met eerbied afscheid van je kunnen en mogen nemen. Het is en blijft allemaal erg verdrietig en vele mensen leefden met de nabestaanden mee. Een waardig afscheid, dat heb je verdiend Mathijs.…

U doet uw nabestaanden veel plezier Door nu in de coronatijd te sterven. De uitvaartkosten zijn dan voor de erven -Vanwege hoogstens dertig man- klein bier. Rendabel is het om te overlijden In spotgoedkope funeraire tijden.…

al probeer ik het sterven te mijden op mijn verleden kan ik me niet voorbereiden ik ben er geweest zal ik niet kunnen zeggen mijn bestaan is ook amper uit te leggen de dood maakt dat mijn historie geschapen wordt: een groeiend monument waar voor de nabestaanden reeds de fundering is gestort…

blaas een luchtkussentje vol met het oog op morgen voor wanneer jij er niet meer bent uit voorzorg zodat straks je nabestaanden postuum over je laatste adem kunnen beschikken als troost of is dit erg naïef…

Een man Vijf gewonden Een dode Enschede Verdriet Veel tranen voor de nabestaanden Waarom? Is de vraag Het gevaar komt steeds dichterbij We kijken de dood in de ogen Wat is het volgende drama?…

Geduldig wachten is dan een vereiste Dat trouwens ook niet ophoudt bij de dood: Straks horen de bedroefde nabestaanden: Het kerkhof heeft een wachtlijst van elf maanden.…

Ik laat me - als ik dood ben - resomeren In een hermetisch afgesloten vat Ga ik wat uurtjes in een chemisch bad Slechts wat wit poeder zal er nog resteren Mijn nabestaanden liet ik al beloven Dat ik door hen geheel word opgesnoven…

Ik had het blad meermalen ingezien En nogal wat cartoons kon ik niet snappen Vaak vond ik het onsmakelijke grappen Die groepen diep beledigden misschien Ik leef met alle nabestaanden mee Maar om te zeggen ‘ik ben Charlie’, nee…

De Eerste Kamer: twaalf uur debatteren De koppen zijn verhit en het wordt laat omdat het over nabestaanden gaat die al of niet akkoord gaan met doneren Doneren? Mooi! (Gehoord in wandelgangen) Maar ‘t allermooiste is toch wel ontvangen!…

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

Dat verdient een plek een plaats Op het altaar van verdriet en herinneringen kiemt dagelijks jouw leven Zo blijf je staande als nabestaande blijf dus even staan even kijken even voelen even opslaan dat is...…

in het voorbijgaan schuilen alle namen in stilte noem ik ze de doden spreken niet meer voor zichzelf maar jij, hoewel nu aan de grens gekomen jij bent nog wie je bent je blik, je stem de tijd is even nog aan jou wat komen moet is voor de nabestaanden…

De vraag die lange tijd door de hoofden van nabestaanden maalt en maalt Malende vraag het antwoord wel weten maar toch de vraag als ik nou zou dan of als dit was dan De vraag die alleen beantwoord wordt na het rouwproces na de acceptatie na het verdriet, de woede en de pijn om hem die er niet meer wilde zijn.…

Vanaf de heuvel loop ik het pad af naar het dal en hoop dat wat ik zoek daar ook vinden zal. Vanaf de heuvel loop ik het pad af naar benee en neem, terwijl ik afdaal al mijn bagage mee... Mijn weten en mijn denken mijn gevoel en mijn geloven zodat ik strakjes uit dat dal weer klimmen kan naar boven…

En allen uit de uitvaartbranche die positief vertellen over je laatste gang en dan met (na)druk op je nabestaanden maken ze je bang geven een schuldgevoel met doodgoeie prijzen welke je kan verzekeren van je wieg tot je graf levenslang... bang!…

Woensdag 23 juli 2014 16.00 uur Dag van Nationale rouw Nederland is 1 minuut stil Zielloze zeer pijnlijke stilte voor hen: de honderden gestorvenen Begin van een rauwe lange rouw voor hen: de duizenden nabestaanden…

zolang het gesprek is verwikkeld met elkaar en anderen volgens uitgesproken gedachten, altijd verwant aan bezigheden het beeld dat nabestaanden hebben van voorouderlijke stambossen in zichzelf te zien, te bevinden ondefinieerbaar voor de verte uit tastbaar aanwezig te zijn in woord en geschrift, te blijven totdat er geen glazen meer…

nog hoor ik klokken luiden terwijl hun gebeier steeds vrijer wordt tot ook stilte eindelijk de klanken smoort er is geen stop maar harmonie verliest verbondenheid in de melodie die als los zand zijn decibellen ziet stranden alleen de wind vangt wat vlagen herinnering die in verdwaalde cohesie nog naar bekende tonen klinkt…

Ik draag mijn baard met waarde Maar wie heeft water op mijn baard gedaan Wie heeft mijn haar gekamd Wie heeft mijn hemd gestreken Wie heeft het kant van mijn kussen gesteven --------------------------------------------------- uit: 'Oefening voor de zondagmorgen', 1985.…