Alle inzendingen over nacht(on)rust

~~~ de nacht verschoot spontaan van kleur toen jij –slechts gekleed in goed humeur- mijn slaapkamer binnen kwam zeilen de ochtend in je ogen reeds gewekt door rommelige lakens die nog onbevlekt de dag tegemoet leken te geilen je onverwachte opkomst was de droom waarmee ik me normaal gesproken loom nog even lekker omdraai in mijn bedje…

na al die angst, on- rust en verwarring ben ik helder en sereen…

Je beste uitrusting voor een nieuwe dag goed uitgeslapen is goed uitgerust!…

Ik zit maar kijk maar is de rust van korte duur. Verspreek me ontbreek me. Vergeet me een beetje want weet je ergens tussen brandende wonden van on-onthouden is er niets meer teruggevonden.…

in de nacht ben ik met velen de rust ligt als een deken schemerig op de stad. langzaam kruipt de tijd voorbij wachtend op de ochtendgloren. het gele natriumlicht schijnt weemoedig op de verlaten straten waar een eenzame fietser zich een weg baant. op weg naar huis met een lijf vol drank moe van het feestgedruis.…

rechtlijnigheid in het land van On controle aan grenzen geïntensiveerd met speciale honden en speurneuzen terreinen afgezocht in het land van On illegale waar verplicht te melden begrip integriteit trouw zekerheid ijskoud ingepakt in het land van On…

Máxima's tiara schitterd' kristal in die tijd samen toen wij haar ontmoetten met over en weer hartelijke groeten de Ontmoeting met lach en veel bijval Hoogtepunt in een tijd van eenzaamheid Huilen de grotten echt on and on and on meelijwekkend: Bangeriken van karton de Dikste stapel, nooit meer.…

als mijn schaduw slaapt, als het ware en mijn ziel opgaat in het onbestemde nee, niet in de alom eeuwige rust, dan drijf ik af, weg van de bewuste vaste wal dan wordt mijn heden, wat dat ook moge zijn, met het verleden in schemerland gesust of haalt de geest de prikkels van stal die doorheen de dag, bij ogenschijnlijk licht hetzij van…

‘War on terror’ is verleden tijd lezen we op teletekst Die ‘on drugs’ schijnt nog te woeden Beste homo sapiens één oorlog hoef je maar te voeren en dat is ‘war on violence’…

Slaap - enige uitweg uit een overvol bestaan. Peilloos diep verkwikkend niets. Dan steeds opnieuw die droom: tot stikkens toe gevangen woel ik en parelzweet mijn onderwereld. Zwart rimpelig en onont- koombaar drijfzand. Zo machteloos, verdwaal ik in herinneringen uit de valkuil van mijn jeugd, dwingt Maartse Haas mij van een…

Wanneer het mist en windstil is hoor je van kauwen in de bomen het drukke praten dingend on- nerveus, het zich verplaatsen zonder drukte, het huiselijke met verstand, en je bent thuis als het oktober is, dichtbij de nacht. --------------------------------- Uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…

het licht in elkaars ogen zag stralen elke trilling van je stem werd gehoord de zachte streling van huid op huid de gesprekken tot diep in de nacht sunshine on the water always make me smile de zon schijnt ook nu uitbundig maar de glimlach is verworden tot een krampachtig grimas bevroren en het licht lijkt gedoofd de woorden in de…

Zonder fantasie stelt doodgaan niets voor, anders -- gaat het om alles.…

ongedurig de zwarte eenhoorn is onverdroten de zwarte eenhoorn is on- vrij…

gisteren fluisterde de wind haar woorden toe na een warme nacht vielen ze als rijpe vruchten in haar schoot de zaadjes van het goed luisteren hadden wortel geschoten juist het on uit gesprokene werd koesterbaar in de palm van hand en hart liefde straalde uit twee paar mensen ogen zo mild en zacht…

Nachten ze slapen Nachten ze leven Nachten ze rusten Nachten bewegen Dan dat ik leegte voel Dan dat ik gevoelens leeg Dan dat ik mijn hoofd vergeet Dan dat ik mijn dromen weet De schaduw gaat aan Het licht komt uit Rust is zacht De nacht is luid…

Niets dan de wijde, de grote rust: eenzaamheid zachtjes in slaap gekust; niets dan het sluimren van 't levend Al, dat straks weer de ogen ontsluiten zal; niets dan de hemel, die ogend waakt, zolang lome aarde het waken staakt; niets dan wat wijde oneindigheid, in Nachts zachte armen rustig gevlijd.…

Ik zoek de stilte van de nacht waar een verlate fietser afscheid roept en mijn koelkast haar eigen leven zoemt De woorden die ik vind binden letters op papier mijn hond snurkt zacht en ik, ik adem de stilte…

Als een vlinder Fladder ik door het huis In de nacht Geruisloos blijf ik Zweven en kijk liefdevol rond Houd de wacht Mijn gedachten vloeien Over in een kabbelende stroom Warm vol kracht De stilte is Overweldigend heerlijk en rustgevend En dan onverwacht Beginnen vogels te Zingen in het sluimerende waken Van praal en pracht…

Badend in het zachte nachtlicht voel ik de avondbries langs stromen ik zie alles met mijn ogen dicht langzaam drijf ik door mijn dromen Door de duisternis ben ik omgeven ik lig hier machteloos en zonder wil weg van de zorgen in het echte leven hier vind ik rust hier is het stil Niet gevangen in het besef van tijd voel ik me alleen…

het uur van de wolf straten gehuld in het gehuil van blitse wagens dit duister dient niet om te slapen er moet overdacht in de nacht beslecht dat bij zon alles goed of toch genoeg verlopen volgens wat verwacht hij neemt zijn pen getuige tot verstillen van wat geweest voorbijgeraasd alweer en af te leggen kleed voor de naakte rust…

streel de nacht onder de lakens bemin de warmte in diepe rust want in de ochtend vroeg zal de zon er zijn die je wakker kust slapen is genieten onbewust bewust…

De donkere nacht is gekomen.... Het is stil in de straat. Niemand die er meer door gaat. De dag is voorbij..... De lantaarns branden in een lange rij. De schaduw van de bomen glijdt door de wind, over de straatstenen. Ik sluit het raam en ga me te ruste begeven. De dag is weer voorbij.....…

Alsof ik in de nacht de meeste uren van de dag door mijn hoofd geslingerd krijg, verlang ik naar de rust en dat mag. Want overdag hoor ik geluiden dagelijkse geluiden getier, lawaai van kinderen. En gelukkig, gelukkig ook nog een lach. Als de maan door de bomen schijnt verlang ik naar rust. Gesust Gesust Gesust...…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

uiterst helend omarmt ze je liefdevoller dan gedacht geeft je rust en al teder strelend voert ze je mee in je eeuwig durende nacht…

Loop buiten diep in de nacht Voel de stilte en de rust van de nacht Dat is wat m'n leed verzacht Geen mensen om me heen Die zijn koud en gemeen De rust en de liefde van de nacht Dat is waar ik naar smacht…

lief je in de morgen lief je tot midden in de nacht (on)geduldig wachtend tot dageraad tot bij het ontwaken, jij tegen mij lacht ontmoeten wij elkaar in zonnestralen als 't regent op ons gezicht middels de wind strelend door onze haren in het vroege ochtendlicht lief je mij in het ochtendgloren lief je mij tot de maan en terug genietend…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…