Alle inzendingen over observatie

het oneindige universum voor ons ter observatie we mogen ver zien erin ver te reizen is waar we ons op verkijken…

Nu de kat na de nacht vol van lust en jacht het lichaam bolt bij de eerste stralen de nagels slijpt aan een tak over de muren van de buren springt en weggaat in het voorzichtig innuendo van een merel de vogel laag wegvliegt volgen de slaperige ogen van de kat: de dag is er…

Het begon eens met een lijstje Overmand toen ‘k het bij me stak Alsof ergens iets ontbrak Dat werd een heel gevoelig wijsje Ik dacht verleden tijd voltooid Voor mijzelf en allemaal Eind aan omhaal van de taal Ervaren maar berooid Laatst onder in mijn jas Ogenschijnlijk om het één of ander Wie of wat het was Dezelfde woorden bekend papier…

in een gevederd mozaïek liggen de gebakken stenen vlak in dof zand, vanuit mijn zicht, vanachter een koffie waaieren zij zich uit, de dorpsstraat in aan het begin van wat voelt als mijn achterland doorheen de bomen aan wederzijden groeit mijn ochtend langzaam de morgen in huizen houden de vergetelheid in stand hier en daar nog statig,…

Na eenendertig saaie voetbaldagen Viert Nederland uiteindelijk spontaan De grabbelact van goalgorilla Kahn Als hebben wij de Mannschaft zelf verslagen Alleen Prins Claus ligt met een Aspro Bruis Ter observatie in een ziekenhuis…

ik schrijf dit neer en leid mijzelf in wilde banen en beschrijf de schoonheid en de vleugelslag van zuiver witte zwanen die mij brengen naar een ver en eenzaam land waar ik de eenvoud en de rede zie bewegen door de bomen in het zand…

Een witte zwaan geleewiekt vleugellam zoekt altoos in de verte nog wiekslag van haar maatje dat in de mist verdween. Het nest reeds lang verlaten, temidden van bevroren water wacht na einderloze vrieskou toch nieuwe lente op. Ganzen gakkend rond het wak lokken menig broodkorst aan welke drijvend op zwart water zeer snel in open snavels…

verliefd keek hij naar haar of was het vol medelijden daar zij nooit zou kunnen tippen aan dat wat hij voor ogen had haar vingers speelden met haar zijden zachte haren de eeuwige rode blos op haar wangen fout roze op haar iets te grote lippen aandoenlijk ja, hij vond haar aandoenlijk…

Laat me je weer zien, je lichte tred, je blik, je ogen die zoeken naar diepte, verleden je houding laconiek alsof er niets terwijl er zoveel hoe je tovert met krachtig omhelzen je handen mijn lijf raken, mijn mond de jouwe smaken, jouw kreet horen slaken ik zal je ver weg laten en terug bij jezelf, los of met verstrengelde vingers ons…

Zurig mens voor je raam, was het niet voldoende.. Dat die éne zoon moest gaan, voor men hem ontgroende. Rattig wezen, vale vacht, zo kom ik je tegen. Met armzalig oogcontact scheiden onze wegen. Met je schouders naar beneden en je blik zo erg vernauwd ben je net een zielig katje dat niet langer meer miauwt.…

Zie ze schuifelen langs de rekken, als een schaduw: grijs en anachroon, volmaakt vergroeid met haar rollator valt haar traagheid uit de toon. En ook... gedachtenpauzes die steeds langer worden, dat zie ik wanneer ze hinderlijk en schuin voor de zuivel stationeert en wellicht denkt; wat doe ik toch verkeerd. Thans aan de kassa kijkt ze…

Ik sta en wacht op perron en kijk op rotonde onder me Bij een kalende boom waaien de mooiste en teerste blaadjes zenuwachtig heen en weer Alsof bij het breekbaar en ouder worden je nog van alles moet doen, alsof ze zeggen, nog niet, nog alsjeblieft niet Ze zijn ijl en hun aanhechting lijkt verdwenen Er hangen ook nog logge bladeren…

negenendertig de kracht van de herhaling elke ochtend weer balkonritueel observatie van de zee licht en kleurenspel middellandse zee penselen vloeien golvend schuivende kleuren veertig panelen geheimzinnige teken rond zeegezichten…

lange dunne man grijpt naar zijn eigen billen hoorde telefoon zijn handen dansen betasten zijn hele lijf waar is dat ding toch mager lijf beweegt totaal theater op straat geluid uit zijn zak voorbijganger lacht ontvangt schouwspel als geschenk lichtpunt van de dag…

Ik vermoed een koe in de wei 's avonds laat, daar -- die zwarte vlekken.…

puzzelende man met grijzend haar op het puntje van zijn neus de bril blauwe trui streepjesboord zo zit hij daar in gedachten verzonken omvouwt de linkerhand 'n zilveren pen glimlachend drinkt hij kopjes thee niet dat ik hem ken op rechts twee Amerikanen zij spreken veel te hard, zij overstemt hem overduidelijk wit topje haar rokje pikzwart…

wat een sterrenhemel uitricht met de mooiste mysterieuze plekjes veroorzaakt hartverwarmende binnenpretjes maar die mooie mysterieuze plekjes hebben goed verscholen trekjes en die liegen zo vaak in het licht!…

vanuit mijn irissen tasten de meest bekende spinnen met lange poten die zich in observatie verschansen, millimeter voor millimeter over jouw gelaat voelsprieten en willen weten wat en hoe jij over mij denkt maar ik begeef mij over de rode planeet mars waar ik nooit zal belanden omdat die afstand te groot is en toch voel ik dat jij van mij…

adel gelogeerd bij Freule Franchine I.W.Q Oeuwtewaal tot Sliptegen ten kastele Heucheneut niet ver van Wanperzegen waar blauw bloed met acte de présence werd gefrappeerd het gebeurde dat de Freule geschrokken op sprong zij zag plots de hooischuur op en neer hippen en dacht dat er twee olifanten lagen te wippen logisch dus dat zij op snelle observatie…

langs water spelen twee meerkoeten struisvogel kontjes in de lucht -~- jongens bungelen benen, kijken naar meisjes praten wiskunde…

dan slaat mijn metro een half uur over en schop ik de kou uit mijn benen de man met de kop van Kanis en een hoed loopt rond - er lijkt een vrouw bij hem te horen - ze draagt fluwelen oorkleppen en volgt hem overal…

Waar ik op heb gewacht maakt zich van mij meester; en laat mij kort daarop los ik ben gehuld in mijzelf en dezelfde dingen zijn nog van kracht: het ene doet niet onder voor het andere. Nadat ik zo geweest ben wordt aarzeling betracht. Het restant doorstaat zich, schijnt weer terug te willen; wordt ontzet tenslotte, desondanks, door…

Topzieke rups, in 't stijgen Van blad tot blad, van steel op stam, Denkt ge eindlijk te verkrijgen Het veld van blauw, de witte vlam? Te hoog! Ge kunt niet keren! Hangende aan hoogste top, Geeft ge, in een verdwaasd begeren, Nog eens u op.…

Bekend is Holland om zijn molens Traag wieken ze bij weinig wind Ze staan aan waterloop of rivier Als aan een blauw lint Armen om beurten gestoken in 't blauw van lucht Mijn kleinkind volgt met oog en hand De bruinbezeilde wieken Het kijkt omhoog weet nu van wind Windkracht en windrichting en... het lacht Zoals…

water is er maar is er niet levensvocht eeuwig op zoek naar identiteit beweging maakt hoorbaar bevriezing hanteerbaar verdamping zichtbaar verdunning smaakbaar overal en nergens altijd onderweg water wonderbaarlijk onmisbaar…

Zo ver het oog straalt, weg van elke weg, wij als mensheid zoeken hulpeloos een oordeelsvrije, liefdevolle plek aarzelend en gekwetst stromen de sprankelende watervallen als woelige rivieren in tranendalen over onze ziel een constante observatie van de geest onveilig en opgejaagd, met een toenemend gevoel van liefde, verkwikken ze…

Stillevens mogen een tijdsbeeld geven Even stilstaan in je dagelijkse leven Het andere zicht voor ogen De observatie maakt bewogen Stillevens in genietende pracht Het maakt blij en zorgt dat het leven innerlijk lacht Vergezichten met solitaire bomen Beeltenissen laten het overkomen Langzaam vergaat de tijd Een andere wereld waarin je kijkt…

Objectief zijn is gemakkelijk, niet zo eng -- als subjectief zijn.…

Een observatie tijdens haar manifestatie; geen prettige ontmoeting tijdens een directe confrontatie met zo'n bosuil, die schijnbaar onhoorbaar vals lacht.…

Ik zoek naar inspiratie In deze rare tijd Een mooie observatie In deze absurditeit Een beetje inspiratie Dat is alles wat ik zoek Een leuke associatie Een andere invalshoek Misschien komt het in mijn dromen Of op een helder moment Het zal vanzelf wel gaan stromen Maar wanneer is niet bekend Ik zoek naar inspiratie In deze dichte mist…