Alle inzendingen over omstrengel

houd me niet tegen met omstrengeling laat me uitdrukken mijn drang naar een wereldwijde volkomenheid die zich weerkaatst onder een zon zonder ook maar één schaduw…

hart boven land hart boven de verstilde vlakte kalm ontwarrend de greep van ijle omstrengeling wakker bij het punt van uitkijk en terugkomen anders wachtend…

ik klaproos jou en ontfutsel lieflijk steelse blikken die de onschuld voorbij lijken guitig jouw glimlach middels de wind omstrengel ik jou en lief je almaar dichter…

het sierlijkste ben jij niet maar het water waar jij in baadt en spoorloos in weerspiegelt in de rimpeling van huiver en hoe handen ontastbaar afglijden over je huid en hoe een liefkozing als een omstrengeling op jouw lichaam rusten gaat…

hier ben ik dan met mijn naakte ziel en blote handen omstrengel ik jou woorden glijden van mijn tong en mijn liefdestaal weerklinkt in jouw lichaam en komt als een bevrijding en laat al het vrouwelijke in mijn binnenste zien volledige liefde heerst er nu…

als er niks meer zal zijn dan een lucht waarin wolken grijs zuchten bomen met naar beneden ruisende twijgen hun laatste streven tonen stil uitgestrekte schraalheid waarin de ziel nog nauwelijks praat omstrengel mij heimwee vreemd en sterker dan de dood…

Verstand op nul Blik op oneindig Strakke schema's Die als serpenten Mij omhangen en mijn Ik verstikken in Meedogenloze omstrengeling - Als het leven zich moedeloos, Bloedeloos, overgeeft aan De dood die mij gretig Opwacht ontdek ik dat Ik aan het leven te kort kom…

verlangend naar meer dan armen die me innig omstrengelen me nooit meer los zullen laten juist sterker aangetrokken zullen worden waardoor mijn gedachten die overuren draaien nog meer nu mijn visie wordt ontnomen geketend in liefde groeit de kracht tot volledige overgave…

Verstand op nul Blik op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan…

als jij mij de hand geeft voel ik de sterke arm hoe krachten samen gaan in fysieke omstrengeling geesten zich samensmeltend richten op hetgeen waar zij voor zwichten zo kunnen wij power genereren om ook het nieuwste uit te proberen met een stilzwijgend ja de wegen te gaan die heling beloven zegen komt van boven maar…

Vlammen dansen in jouw ogen verlichten donker bruine diepten waarin ik een lome tederheid ontwaar Ik stap in jou tongen omstrengelen elkaar tedere warmte omarmt vingers strelen jouw gedachten lippen spreken zonder woorden een onvertaalbaar verhaal Jij vlindert in mijn buik Jij tintelt in mijn lippen Jij slentert in mijn hoofd Jij woont in…

vlammen dansen in jouw ogen verlichten donker bruine diepten waarin ik een lome tederheid ontwaar ik stap in jou tongen omstrengelen elkaar tedere warmte omarmt vingers strelen jouw gedachten lippen spreken zonder woorden een onvertaalbaar verhaal jij vlindert in mijn buik jij tintelt in mijn lippen jij slentert in mijn hoofd jij woont…

verloop snijdt telkens het mes in verbintenissen die ooit de naam liefde beschreef omstrengeling verzwakt in verlatenheid tranen doordrenken is het misschien de mammon die bederf zaait zodat armoe kan binden?…

Gedachten spelen met verlangen dat nachten steeds eender in omgang zijn ritme vol van hartstocht en gevonden kussen omstrengelend tot zinderende ochtend van nieuwe dag waarin hoop weer blijft voor komende nachten en dagen.…

gedachten Kunnen wij nog wel van elkaar houden Kunnen wij ons gevoel nog wel verzachten Is er nog wel wat van ons over Of worden wij voor elkaar steeds dover Ik heb je nodig schat Is de gedachte die je verwacht Wat als ik ineens weer van je houd Wanneer is het weer vertrouwd Kom pak me vast en hou van me Ik weet dit kan je Ik zal je omstrengelen…

je schurkte tegen mij aan lachte zacht mijn naam vingers speelden hun spel in het omstrengelen van hemel en hel ik volgde je ogen maar jij dook steeds weg niet in ontwijken maar juist door mij te doen kijken jouw blik ging van binnen naar buiten verder dan ruiten en horizon raakte een weids perspectief ik had je zo eindeloos lief…

machteloos moet zij toezien hoe smetteloos wit verwatert vuil/grauw wordt haar speelgrond modderig haar paden al worden handen haar zacht opgelegd kan zij haar blik niet afwenden haar stervende geliefde het gelaat dat haar zo dierbaar wil zij behouden met handen en voeten hart en buik in eeuwige omstrengeling desnoods samen sterven…

harten verwarmen, lichamen omstrengelen, vertrengelen, ineen intens samen, tot een, samen, alleen..... "Voor eeuwig" zeggen zij.. en lopen, met gesloten ogen .. alsof zij anders logen.. aan oude ervaring, voorbij...…

verdriet omdat zij alleen naar beneden kunnen groeien niet in staat in de blauwe lucht te bloeien traan voor traan treuren zij hun verdriet de vervulling van hun wens nimmer in het verschiet niet alles is echter zo hopeloos als het lijkt want alleen iemand die heel goed kijkt ziet in het water de weerspiegeling van wilg en horizon in tedere omstrengeling…

Twee parels aan een glooiing saamgegleden, Zo lagen in omstrengeling van leden, Op een rustbed van gloeiend karmijn, Twee meisjes in verinnigd samenzijn; Een als de een zich teder overboog, Rees teerder nog de ander naar omhoog, En als twee zwanen tot elkaar gegleden, Omsnoerden zij elkaar de bleke leden … En als twee zwanen, een bleek zusterpaar…

Daar was mijn momentgenoot onze levens in een ongevraagde onuitgesproken moment-omstrengeling Hoe in de treinstoel tegenover mij kleine gebaartjes in enkele uren vertrouwd worden een lach hoe ze in haar tas rommelt hongerig maak ik van beperkte ingrediënten een psychologische compositietekening op uit haar gebaren de blik…

Mijn hand in jouw hand, mijn gedachten omstrengelen jouw gedachten en samen dalen wij af naar de rand van ons bestaan, waar diepe ravijnen, snel stromende rivieren en prachtige vergezichten elkaar afwisselen. Samen klimmen wij uit het dal om er gesterkt uit te komen. De kloven zijn weer gedicht en de rivieren stromen weer rustig.…

hij laat zich verleiden tot een dansje zwoel samenzijn met zeismans in een intieme omstrengeling schuifelen ze heel even kaak tegen been sloom en slinkend levensritme begeleidt het gedempte bonzen van zijn protesterend hart ergens ver weg slaat een eenzaam uur niet het zijne nog niet wijl ingebeelde tonen zachtjes wegsterven bevrijdt…

In de schemering, in een voorwereldlijke vorm, waar de dag en nacht elkaar omhelzen vieren zij hun daad naakt en schuldloos in een omstrengeling van vele herinneringen.…

In een late schemering, in een voorwereldlijke vorm, waar de dag en nacht elkaar omhelzen vieren zij hun daad naakt en schuldloos in een innerlijke omstrengeling van vele herinneringen.…

In een late schemering, in een voorwereldlijke vorm, waar de dag en nacht elkaar omhelzen vieren zij hun daad naakt en schuldloos in een innerlijke omstrengeling van vele herinneringen.…

Beiden indachtig dat de zetel wat eng klein is, we hoeven een ruim bed Want intense omstrengeling nog machtiger zonder krampachtigheid. Pril vers begin ontluikt lonkt, is ook beloftevol, brengt hoop We brachten het immers waar nooit werd op gehoopt. Hoop doet leven, schattige lover ook subtiele verleider.…