Alle inzendingen over onbarmhartig

Zachte wervelingen in hemellicht, engelenzang in zuivere tonen, in samenspel met harpen en fluiten, introduceren het kerstfeest, verkondigen een tijd van verlossing, in blijdschap, een geboorte, van het kind van liefde en vrede, een eeuwenoude traditie, welke in wederkerige tegenstelling, in schaduwen van hellevuur, uit onbarmhartig geschut…

waar zit jouw verstand met jouw stroomstootwapen in je hand de Nederlandse varkens zij gillen van angst naarling dat jij bent varkens in nood mensen hebben jou gelukkig gefilmd jij bent een laffe vent onze dierenpartij is speciaal voor jouw soort opgericht alle figuurlijke pijlen zijn op jou nu gericht…

Onbarmhartig slaat de klok, consequent volgehouden de slag, stil klinkt het tikken van de wijzer hardvochtig verdronk het geluid.. zuchtend, haast onverdraaglijk stiller het maatwerk dat gelijke kansen biedt schaamteloosheid kwelde de tijd, die hardnekkig ervoor gaat.... met een ijzig zwijgen ging zij voort.…

er zijn niet veel kleuren mee gemoeid in rake streken ben jij de ezel en het doek veegt onbarmhartig jouw leven op het toneel uitgetekend…

de onbarmhartige vrouwenversierder vond een nieuw slachtoffer omgaf mijn vriendin met dure kadootjes haar gevoel voor mij werd doffer op een dag was ze plotseling weg en lag bij hem in bed ging met hem skiën in Frankrijk die twee hebben dolle pret nieuwe kleren en een piercing nieuwe bankrekening met veel nullen en ik zit hier verslagen…

in de delta valt onbarmhartig méer en meer het regenwater mens en dier verdrinken door een razend stijgende toevloed aan de rand van een woestijn staat smekend een sjamaan de regendruppels aan te roepen: kom, breng ons levensredding in een stadstuintje vullen kinderen hun gietertjes in de volle regenton ze bevloeien hun namen in sterrekers…

Doordat de zon zo onbarmhartig scheen Was hier op onze opgewarmde aarde Veel extra sterfte onder de bejaarden; Wij raken aardig door de oudjes heen. Dus blijven onze zomers zo extreem Dan is straks de vergrijzing geen probleem.…

Je voelt het onbarmhartige begin maar het verdwijnen maak je op uit het verdwenen zijn. ------------------------- uit: 'Bijvangst', 1999.…

in tijden van ontwrichting raak je de bevroren ondergrond van een onbewogen onthechting blootgesteld aan blikken die je onbarmhartig van buiten naar binnen keren het naakte bestaan meer is er niet laat je van hier naar nergens gaan in tijden van ontwrichting wacht je op de slinger die alles terug in beweging draait…

De wind jaagt onbarmhartig Langs de scherpe rotspunten Van het gebergte hier vlak Onder mij, dat mij zo vaak Naar het leven heeft gestaan - Maar nu heb ik de rotsen Achter mij gelaten, ben ik Zo vrij als de wind die Mij omgeeft, naast mij De zeemeeuw met vrolijke Oranje snavel en fonkelende Oogjes die mij in zijn Altijd durende…

dit zijn de dagen van stofwolken en woestijnhitte van zout zeep vuren en dodendansen dagen van bochten en ravijnen van vrijplaatsen van doekjes voor het bloeden dagen van gesloten harten en deuren van branden droogte en de onbarmhartige zon dit zijn de dagen van korte dromen van lethargie bedrieglijke kalmte inktzwarte…

Hier vonden gruwelijke gebeurtenissen plaats Kleine kinderen, met angstige ogen, Oude mensen, voorover gebogen Wisten niet, wat komen zou Harde handen, onbarmhartige ogen, Een klein meisje, geheel alleen Haar pop vastgeklemd, keek angstig om zich heen Terwijl ze met harde hand werd voortgedreven…

Op dat onbarmhartige eiland van je koortsdroom zal ik je vochtige dieren koesteren en strelen. Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook.. Ook vanavond zal ik niet vergaan.…

Zijn ego, thans onbarmhartig geklemd in zijn bekraste armen, zou hij afleggen. En later in de sterrennacht, een versleten hond blafte nog even vergeefs en schier overbodig naar de oude, wrede maan, was er niets meer. Niets meer wat hem nog verontrusten kon.…

een nano laagje zomer zette de huid van een zonne koesterende dromer binnen korte tijd in vuur en vlam vurig rood legde onbarmhartig het falen bloot van alle preventieven die winterwit slechts een papieren bescherming schikt nog wordt de pijn in koeling weggehoond hoe dom kunnen mensen zijn in weten dat na zonnebrand warmte…

Aanblik van trouweloze ogen, in laaghartige kwelling, met een glimlach die veinsde, een hart genoegelijk onderwierp, aan valse en zilte emotie's, verteren zoetzwevende gedachten, verhullen lustere wolken, in duister gehuld met zwart agaat, ontkiemen verfoeilijke tastzinnen, die onbarmhartig toeslaan, om de bespotting van liefde, in lijdende…

gebed in de zinderende hitte van een woestijnstad alles in woorden die niet te verstaan zijn maar het bloed begint te stromen en fris staat men weer op in de allervroegste ochtend en kijk naar iedereen die naar de moskee gaat vergeet evengoed niet degenen illegaal met een lief in een hotel terwijl de zon opkomt in een onbarmhartig…

je moet een gedicht lezen of schrijven opstaan en lezen of schrijven weet je dat het gedicht onbarmhartig is juist in het poetische schuilt de vernietigingskracht van de natuur en van de cultuur de krokodil springt ver uit het water om een muisje te vangen om het huis van bewaring scharrelen vluchtelingen ze weten niet wie…

In beeld kwamen ze: de schoenen per paar,in rijen een veld van schoeisel die van voeten even geen weet hadden Ik had de indruk dat ik voor een moskee aangeland was Maar de paren wilde er niet vrijen met zoveel paar ogen op hen gericht en zoveel lampen zoveel licht onbarmhartig veel Ieder nam deel aan dit merkwaardig…

in het schelle licht drukt het gewicht van uren dagen en nachten de tijd is het rotsblok dat Sisyphus tegen de berg duwen moet de onbarmhartige zeis snijdt links en rechts in noodlottige levens ze teistert het broze weefsel zwaait grillig de hemel dicht maar dan brengt Bach zeeën van licht voor een rituele wedergeboorte je…

Het is als dobberen in een onbarmhartige oceaan, wanneer het hart begint te bloeden komen vroeg of laat de haaien aan.…

Op het allerhoogste heilig altaar liggen daarom de exploiten reeds klaar, gericht als een onbarmhartig geschut op het weerloze wezen in de put dat in zijn donkere onderkomen allengs is opgehouden te dromen na de ontvangst van het ambtelijk stuk, boodschapper van eindeloos ongeluk, (direkt lezen!)…

zegt Dan met rustige stem Waarin de ervaring van Decennia doorklinkt - Ze hebben alles met Elkaar te maken, De overlap is immens, Want elke vorm van Dementie wordt steevast Voorafgegaan door een Langdurige, chronische Depressie waar geen Einde aan lijkt te komen En die in veel gevallen Naadloos wordt opgevangen In de onbarmhartige…

de torrente in via (uit de beek op de route) ik hoor dit woord en zie weer hoe roekeloos wij de route liepen naar het torenhoge licht dat onbarmhartig scheen een scheurende weg en daar slurpte ik water dat naar ijzer smaakte zoals het water in de wezenputten van tessel intussen keerde mirjam om maar ik ik zocht het hoger op…

rekken en jij geen dromen streelt achteloos elk gebaar verlaat vloeien licht en water samen harmonisch maar onbemand niemand keert het tij ook koorts heeft afgedaan geborgen achter ramen die ogen worden helderziend en wreed maak ik afscheid zichtbaar brand mijn naam in het glas als het uur taal onmachtig goden van liefde wijken onbarmhartig…

Twee oude vrouwtjes bij de kerk - hier, nu, in het hete Manilla waar de zon onbarmhartig brandt boven de sloppenwijken en de grote huizen van de rijken. Twee oude vrouwtjes bij de kerk - Alles veranderd intussen, alles hetzelfde. Wie schrijft geschiedenis: de armen, de rijken?…

een strak gaaf profiel eenzijdig verlicht met donkerscherp contrast snijdt wind en regen onbarmhartig af de kin wat geprononceerd houdt de armslag in de schouders keurig in balans zonder de nek met lichte druk naar beneden te buigen geen hoogmoed is er te bekennen in de blik die verder kijkt dan de horizon reikt de aanwezigheid…

Je kunt zomaar een verdronken kindje vinden die uit zijn grote veilige schelp gevallen is, uit de veilige boot, uit het veilige gezin, naar het onbarmhartige woeste water dat de adem sluit. Oorlog aan de andere kant van de wereld die zijn dode vruchten op onze stranden aanspoelt. Hoe lossen we dit in hemelsnaam op ...…

de linkerslaap hoe licht is haar huid net onder de zijden zomerjapon steekt haar voetje uit het ongeboren leven in de bollende buik de Gouden Eeuw aan haar voeten hoe schrijnend was je lijden Oopjen toen je met lege armen achterbleef wat voelde je toen je het liefste niet aan je hart dragen kon toen je je handen stuksloeg op onbarmhartige…

klein mannetje een heel klein miezerig mannetje een heel klein miezerig bang mannetje een heel klein miezerig bang onooglijk mannetje * maar ga hem niet op z’n tenen staan want in dat hele kleine bange miezerige onooglijke mannetje woedt een levensgevaarlijk gemakkelijk ontvlambaar oplaaiend vlammetje waarmee hij genadeloos onbarmhartig…